My Irish Bicycle

Δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρω το συγκεκριμένο ποδήλατο σε μαύρο χρώμα. Όπως και να έχει, είναι κουκλί. Το ποδήλατό μου, ποζάρει έξω από το σπίτι μου.

Anti-Fascism

Δεν γράφω τον τελευταίο καιρό, διότι δεν έχω σταθερή σύνδεση. Περιμένοντας την εταιρεία για την ADSL σύνδεση, και κλέβοντας WiFi από τον καλό μου γείτονα, δίνω κι εγώ το στίγμα : "Το φασισμό βαθιά κατάλαβε τον. Δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον..."

Bangladesh

Είναι μεγάλη τιμή να συναντώ/συνεργάζομαι με ανθρώπους από τις λεγόμενες χώρες του "Τρίτου Κόσμου". Οι άνθρωποι αυτοί, μπροστά σε εμάς, του "Δυτικού Κόσμου", φαντάζουν υπεράνθρωποι, τους σέβομαι και τους τιμώ.

Τα τελευταία λόγια που άκουσα από έναν Μπαγκλαντέζο (ζει ο άνθρωπος), που με συγκίνησαν κι επαληθεύτηκαν.

Today we cry, but tommorrow will be a happy day.

Farewell to Siemens A.G - Karlsruhe

Το μήνυμα αποχαιρετισμού από την Team Leader μου, και το κέικ σοκολάτας από μένα στους αγαπημένους μου συναδέλφους. 

Hallo Vasilios,

 

I wish you the best for your new life in Ireland and your new position in Siemens. I missed the chance to say goodbye and notebook shut down already. Thanks again for your cooperation in our projects and your efforts during the last weeks before leaving. There is a nice museum in Dublin of Irish writers & story tellers worth visiting it.

 

All the best 

 

Angelika

Μεταπτυχιακά Χρόνια - KTH, Royal Institute of Technology, Stockholm - Part I

Ήρθε η ώρα να αφηγηθώ, ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της ζωής μου. Την ιστορία των Μεταπτυχιακών μου σπουδών στην πανέμορφη Σουηδία και συγκεκριμένα στη Στοκχόλμη.

Όταν έφθασε ο καιρός κι αποφάσισα πως το πρώτο Master από το Kingston University, δεν ήταν αρκετό (όπως το 90% των Μεταπτυχιακών από Αγγλία), κατέληξα πως η μόνη λύση είναι ένα δεύτερο μεταπτυχιακό, σε πανεπιστήμιο του εξωτερικού. Η επιλογή χώρας/πανεπιστημίου/τομέα ήταν δύσκολη υπόθεση. Έπρεπε να βρω ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα σε χώρα σωστή κι έμπειρη, σε πανεπιστήμιο δίχως δίδακτρα, και σε τομέα που να είναι ενδιαφέρον, challenging, και σχετικός με το πρώτο μου πτυχίο. Υπήρχε βέβαια κι ένας ακόμη παράγοντας, που συνήθως κανείς δεν λαμβάνει υπόψιν. Πρέπει να σε αποδεχτεί και το πανεπιστήμιο στο οποίο κάνεις αίτηση.

Οι σωστές κι έμπειρες χώρες στην Ευρώπη είναι λίγες. Η Ιρλανδία, η Νορβηγία, η Ισλανδία, η Σουηδία, η Γερμανία, η Ολλανδία, άντε κι η Δανία. (Εκτός Ευρώπης είναι ο Καναδάς, η Ιαπωνία κι η Ν. Ζηλανδία). Οι υπόλοιπες χώρες, είτε δεν είναι σωστές, είτε δεν είναι έμπειρες, είτε είναι για τα πανηγύρια (βλέπε Ελλάδα). Έγινα αποδεχτός από πανεπιστήμιο της Γερμανίας, της Νορβηγίας και της Σουηδίας, η τελευταία υπήρξε τελικά κι η επιλογή μου. Αποφάσισα λοιπόν να συμμετάσχω στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα System on Chip Design στο KTH - Royal Institute of Technology in Stockholm.

Η εμπειρία να γεμίσεις τον φάκελο της αίτησης, με όλα τα απαιτούμενα έγγραφα είναι μοναδική. Το Πολυτεχνείο της Στοκχόλμης μου ζήτησε:

•  Επικυρωμένο μεταφρασμένο Bachelor Degree, αυτό ήταν εύκολο, είχα και τα κονέ με την Μαρία την γραμματεία της σχολής μου, έβγαλα όσα αντίγραφα ήθελα, έβαλα μόνος μου τις σφραγίδες, βούτηξα και μία σφραγίδα "Ελληνική Δημοκρατία". Tο θέμα ήταν η μετάφραση. Όσοι δεν γνωρίζουν, πηγαίνουν στο Βρετανικό Συμβούλιο, προς Κολωνάκι μεριά (νομίζω), και τα σκάνε (τα ευρώ) άγρια. Οι γνώστες, πηγαίνουν στην μεταφραστική υπηρεσία (ή όπως αλλιώς λέγεται), σε ένα ύποπτο σοκάκι, στο Μοναστηράκι, περιμένοντας σε κάτι ατελείωτες ουρές ανάμεσα σε Αλβανούς, Πακιστανούς κι όλες τις φυλές του Ισραήλ. Εκεί όμως πληρώνεις λίγα (ευρώ).
• TOEFL. Αυτή την απαράδεκτη απάτη, για να πλουτίζει o Ολλανδικός οργανισμός που διοργανώνει το TOEFL, ποτέ δεν την κατάλαβα. Το ΚΤΗ δεν αποδέχτηκε, από τον κολλητό μου, τα 2 proficiency (Cambridge, Michigan), αλλά ήθελε πιστοποίηση γνώσης αγγλικών από το TOEFL.
• Συστατικές επιστολές, μεταφρασμένες/επικυρωμένες από δικηγόρο. Αυτό για μένα ήταν εύκολο, διότι είχα καλές σχέσεις με αρκετούς καθηγητές, και έβαλα στον φάκελο 4 συστατικές, αντί για 2 που ζητούσαν. Στο σημείο αυτό, θέλω να πω κάτι δημόσια. Μετά από χρόνια, έμαθα (από εκούσιο ρουφιανιλίκι) πως η δικηγόρος η οποία ανέλαβε την μετάφραση/επικύρωση, πίστευε πως οι συστατικές που της παρέδωσα ήταν πλαστές. Δράττομαι της ευκαιρίας να της γράψω εδώ αυτό, που για τεχνικούς λόγους, ποτέ δεν της είπα. "Μωρή ξεπουλημένη, εκτός του ότι οι Συστατικές Επιστολές μου ήταν 100% γνήσιες, αφού τις θεώρησες πλαστές, γιατί τις επικύρωσες? Εγώ φταίω που σου εμπιστεύτηκα το καταστατικό του Συλλόγου μου (βλέπε παλαιότερο άρθρο). Στην πρώτη ευκαιρία θα φας μεγάλη ήττα, χασοδίκαινα της συμφοράς".
• Motivation Letter. Είναι η κλασσική επιστολή, στην οποία πρέπει να επιστρατέψεις όλη την τέχνη του γλυψίματος που κατέχεις και να γράψεις αηδιαστικά ευχολόγια για το πανεπιστήμιο, τον τομέα του και ίσως και τους καθηγητές του, ένα κείμενο πήχτρα στο ψέμα. Αμφιβάλω όμως αν το διαβάζει κανείς από το πανεπιστήμιο. Για πειραματικούς σκοπούς, αξίζει στο μέλλον να κάνω μία ψεύτικη αίτηση, και στο Motivation Letter να βάλω σε άσχετα σημεία μερικές βρισιές, να δω τι feedback θα λάβω (... accepted).
• Απολυτήριο Λυκείου. Ως εδώ όλα καλά. Το απολυτήριο, τι σκατά το θέλουν? Εντάξει είπαμε, η Ελλάδα είναι κωλοχανείο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποφοιτάει κάποιος από ίδρυμα Ανώτατης Εκπαίδευσης, δίχως να έχει πρώτα Απολυτήριο Λυκείου.

Αφού τελείωσα με τις τυπικές διαδικασίες, και τις προετοιμασίες, ήρθε η μέρα για το μεγάλο ταξίδι. Ήταν πρωί 1ης Αυγούστου, κι η μεγάλη πτήση με περίμενε. Αθήνα - Μιλάνο - Στοκχόλμη. Την πρώτη ημέρα μου στη Στοκχόλμη, την θυμάμαι με πάσα λεπτομέρεια, οπότε με λεπτομέρεια θα την περιγράψω.

Έφθασα κατά τις 4 το απόγευμα στο αεροδρόμιο Arlanda, φορτωμένος με 50 κιλά μπαγκάζια (πρωτάρης σε τέτοιου είδους ταξίδια, είχα πάρει όλη μου την προίκα). Ήμουν ένας τεράστιος μπόγος με αποσκευές, που στο κέντρο υπήρχε άνθρωπος. Κουβαλούσα backpack στην πλάτη, τεράστια τσάντα camping περασμένη στον ώμο, στον άλλο ώμο η τσάντα του laptop, και στα χέρια, δύο βαριές αποσκευές, κοντά στα 35 κιλά. Όταν έφθασα, συνειδητοποίησα πως δεν είχα ξεχάσει μία βασική λεπτομέρεια. Δεν είχα σημειώσει που βρίσκεται το student office του KTH, στο οποίο έπρεπε να πάω. Θυμόμουν απλά πως το προάστιο λεγόταν Kista (το οποίο για έναν περίεργο λόγο, οι Σουηδοί το προφέρουν "Σίστα"). ΄Οι μπαρμπάδες Σουηδοί με βοήθησαν αρκετά, ειδικά μία κυριούλα η οποία κατάλαβε ότι δεν ξέρω τι μου γίνεται, και μου έκανε και τη μαγική ερώτηση "τι ακριβώς ψάχνεις". Το department του Πολυτεχνείου, στο οποίο θα διεξαγόταν το μεταπτυχιακό, βρισκόταν όντως στη Kista, όμως το student office, ήταν στην άλλη άκρη της πόλης. Η κυριούλα λοιπόν, μου έδωσε αναλυτικές οδηγίες για το πως θα φθάσω εκεί, ποιες γραμμές του μετρό πρέπει να πάρω και που να κατέβω, και τελικά το βρήκα.

Οι τέσσερις όμορφες Σουδεζούλες που σε 10 λεπτά θα έκλειναν το μαγαζί - student office για εκείνη την ημέρα, έκπληκτες αντίκρισαν τον κινούμενο μπόγο με αποσκευές να εισβάλει στο χώρο τους. Ήμουν εξαντλημένος, πεινασμένος, ταλαιπωρημένος, και το μόνο που ήθελα ήταν το κλειδί του δωματίου μου στην σπουδαστική εστία, και την διεύθυνση για να πάω εκεί. Εκεί έφαγα την πρώτη μεγάλη ήττα. Ήμουν στη λίστα αναμονής, και δεν είχα επιλεχθεί ακόμη για την εστία. Τα πάντα σκοτείνιασαν. Οι Σουηδεζούλες, ευγενέστατες μου έδωσαν την διεύθυνση για το πιο φθηνό Πανδοχείο της πόλης (κατάλαβαν ότι ήμουν φτωχός ζήτουλας).

To Πανδοχείο που έμεινα την πρώτη μου νύχτα στη Σουηδία, ήταν το Backpapckers Inn. Στην ουσία ήταν ένα σχολείο, το οποίο το καλοκαίρι μετατρεπόταν σε Πανδοχείο (Hostel) - πανέξυπνη ιδέα. Για όσους δεν έχουν δει, την φανταστική ταινία του Tarandino, και δεν ξέρουν τι είναι το Hostel, αποτελείται από μεγάλα δωμάτια-αίθουσες εξοπλισμένα με κρεβάτια-κουκέτες, έτσι δηλαδή κοιμάσαι με άλλα 15 άτομα, άντρες γυναίκες μαζί, όργιο η κατάσταση. Εξαντλημένος από τα γεγονότα της πρώτης ημέρας, δεν άργησα να ξεραθώ μέσα σε δευτερόλεπτα στο δεύτερο όροφο της διώροφης κουκέτας μου. Ο ύπνος μου διακόπηκε μετά από 2 περίπου ώρες, την ώρα που το αιωρούμενο χέρι μου (πως κοιμόμουν αλήθεια?), άγγιξε κάτι ιδιαίτερα τριχωτό. Ένας Σκωτζέζος Backpapcker, προσπαθούσε να βολευτεί στο από κάτω κρεβάτι, κι ο μπάρμπας όχι απλά  δεν ενοχλήθηκε που του ανακάτευα τις ψείρες, αλλά είχε όρεξη και για κουβέντα. Ξανακοιμήθηκα γρήγορα, έχοντας στο νου μου, πως από την επόμενη ημέρα, έπρεπε να:
- να λύσω το θέμα του σπιτιού
- να αρχίσω να μαθαίνω την πόλη
- να επισκεφθώ το Πολυτεχνείο ώστε να ενημερωθώ για τις τυπικές λεπτομέρειες του μεταπτυχιακού
- ....

Μέσα μου όμως ήξερα ότι όλα θα πάνε καλά...

Ολυμπιακός Πειραιώς - Ανασκόπηση - 1996

Τίτλοι:

• Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης Ανδρών
• Κύπελλο Κυπελλούχων Πετοσφαίρισης Ανδρών
• Πρωτάθλημα Υδατοσφαίρισης Ανδρών

Απόσπασμα:

• Τελικός Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης, Ολυμπιακός - Bayern Wuppertal