Μi último tango en Atenas

Σπάνια μπαίνω στην ηλίθια διαδικασία που κάνουν όλοι οι youtubers (χαρακτηρισμός κι αυτός...) να παίρνουν ένα όμορφο τραγούδι και να το ντύνουν με ότι εικόνα έχει ξεμείνει στο φάκελο Οι Εικόνες μου. Μπήκα σε αυτή τη διαδικασία, διότι το κομμάτι Μi último tango en Atenas θα μπορούσε να αποτελέσει το αγαπημένο μου soundtrack για την Ομόνοια, τα Εξάρχεια, την Σόλωνος, την Ιπποκράτους, το Σύνταγμα, το Μοναστηράκι και το Θησείο. Μέρη που θα περπατήσω ξανά και είμαι σίγουρος ότι θα νιώσω την ίδια ανατριχίλα να διαπερνά το σώμα μου. Όπως τότε...

Armonia neurotica en el microcosmο de la metropoli
cultura narcisista en una monarquia dogmatica
simfonia cacofonica, pandemonium en la atmosfera
melodia simbolo, melodrama y tragedia.

Orgasmo ideologico del barbarismο a la teoria
politico dislexico en parodia onirica
tirania fantasma, dilema megalomano
de un metabolismο retorico sin tesis ni antitesis.

[Coro:]
Este mi último tango en Atenas
tango lloron, que corre por mis venas.
(repetir verso una vez)

Patriota heroicο, tragicο, sistematico
hipocrecia paranoica sin dialogo esotericο
teatro ironicο, sindicato plasticο
y epicentro de la epidemia, una quimera, una utopia.

Energia hyperbole, antidotο democraticο
Laberinto critico sin entusiasmo, sin rima
musica epidermica en un pentagrama masoquista
y la simetria toxica de un epilogo necrologico.

(coro)

Hay un oasis aromatico, paralelo, fisiologico
profeta enigmatico, fenomeno cronico y ortodoxo
sin racismos ni extremismos, sin tabues etnicos
en lirica extasis sus praxis
es el melodico y fantastico antropo.