Αλχημιστής

Όταν επιδιώξεις κάτι, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να γίνει όπως επιθυμείς.

Χαλαρά η μεγαλύτερη μπούρδα της σύγχρονης παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ειδικά οι έφηβοι της γενιάς μου, οι οποίοι αν έχουν διαβάσει ένα βιβλίο, αυτό είναι ο Αλχημιστής (Paulo Coelho), το μετέτρεψαν σε τρισμέγιστο γνωμικό.

Τι μας λέει δηλαδή ο μπάρμπας, αν επιθυμείς κάτι αρκετά, μην αγχώνεσαι, άραξε... το σύμπαν θα συνωμοτήσει και τσουπ θα το αποκτήσεις. Βασική προϋπόθεση να το θέλεις αρκετά. Αν δεν το αποκτήσεις, σημαίνει δεν το ήθελες και τόσο πολύ, οπότε klein mein.

Γνώρισα κάποτε μία κοπέλα, η οποία διαπιστώνω μετά από χρόνια, πόσο βαθιά είχε εμφυτεύσει αυτή την ψευτοφιλοσοφία. Έχει περάσει σχεδόν μία δεκαετία, κι ακόμη βασανίζεται από το κατάπτυστο σύμπαν που δεν έκανε σωστά τη δουλειά του σαν επαγγελματίας συνωμότης, ώστε να πετύχει το μεγάλο της όνειρο.

Σε δημόσια γραπτή θέα, ξεγυμνώνει το κόμπλεξ της και παραδέχεται πως έπρεπε να πιστέψει στους ανθρώπους, ώστε να ξεπεράσει τη μεγάλη της φοβία απέναντι στο σύμπαν που δεν έπραξε το καθήκον του. Αλλά και πάλι δεν είναι σίγουρη, οι άνθρωποι αλλάζουν, προδίδουν, απογοητεύουν, ενώ το σύμπαν, μέσα στην απεραντοσύνη του φαντάζει σταθερό και φερέγγυο.

 Είναι πολύ εύκολο να αντικαθιστούμε την ανθρώπινη βούληση με την βαθιά επιθυμία, την διάθεση ενεργών πράξεων με την ονειροπόληση. Ανέκαθεν η τεμπελιά ήταν η εύκολη λύση κι η πηγή πολλών κακών, ενώ η αμπελοφιλοσοφία δεν κουράζει τον εγκέφαλο και δεν τον βγάζει από τη μόνιμη νιρβάνα στην οποία βρίσκεται.

Αν ποτέ έρθεις σε επαφή με το παρών blog, απλά περαστικά σου και να ξέρεις πως μερικοί κάνουν βήματα στη ζωή τους αναζητώντας την ευτυχία, δεν αναλώνουν τα νιάτα τους να τσακώνονται με το σύμπαν...