90. Shining Force 2 - The Ancient Seal
Τα manga RPG έχουν αρκετά στοιχεία που τα βρίσκω ιδιαίτερα διασκεδαστικά. Είναι παιχνίδια που απαιτούν χρόνο και προσήλωση, κι εγώ τα εκτιμώ κάτι τέτοια. Το Shining Force 2, το έπαιξα ως συνέχεια του εκπληκτικού πρώτου παιχνιδιού (είναι παρακάτω στη λίστα), κι αντίθετα όπως γίνεται με τις ταινίες, το νούμερο 2 είναι πάντα καλύτερο από το 1. Στη περίπτωση όμως του Shining Force, ομολογώ πως το δεύτερο μέρος ήταν κατώτερο του πρώτου. Κάτι οι άλλαγές στα καρτουνίστικα γραφικά, κάτι η ιστορία που δεν είχε αρκετό μελό και δράμα (manga είναι, τέτοια πρέπει να έχει), κάτι που δεν ταυτίστηκα όσο έπρεπε με τον κεντρικό ήρωα. Παρολαυτά, τίμιο manga RPG, που αξίζει να το τερματίσεις και να ζήσεις την ιστορία.
89. ΝΒΑ Live 98
Από το 97 που παίζω τα παιχνίδια της EA Sports, πίστευα πως τα NBA games είναι σαφώς ανώτερα από τα FIFA από άποψη γραφικών, ήχου, gameplay κι sporting simulation factor. Πάντοτε όμως τα ποδοσφαιράκια με κέρδιζαν γιατί... you know... βασιλιάς των σπορ κι έτσι. NBA Live 98 λοιπόν με Charles Barkley στους Houston Rockets.
88. Machinarium
Ένα πολυβραβευμένο indie point and click puzzle game, από κάτι κομμουνιστές Τσέχους developers που έκανε πάταγο πριν από χρόνια. Φοβερά industrial (με την απαραίτητη κομμουνιστική μιζέρια) γραφικά, τέλειος ήχος και γρίφους που πραγματικά αξίζουν (όχι αηδίες του στυλ, βάλε το κλειδί που βρήκες στην κλειδαρότρυπα... κι όχι κάπου αλλου... για να ανοίξει η πόρτα).
87. Realms of the Haunting
Όποιος δεν έχει παίξει το RotH, να πάει τώρα στο GOG, να το αγοράσει, να κλειστεί στο σπίτι για 2-3 ημέρες (με πίτσες και σουβλάκια) και να παίξει την επικούρα που έγινε released πριν από 20 χρόνια κι όμως είναι τόσο φρέσκο. Action/Adventure fps game, με σενάριο για όσκαρ, ατμόσφαιρα επιπέδου Resident Evil και γρίφους κατηγορίας Myst. Αν ο Adam Randall (ο κεντρικός χαρακτήρας) δεν ήταν τόσο φλωρούμπας, θα ήταν σε πολύ υψηλότερες θέσεις στη λίστα.
86. Jericho
Ας είμαστε λίγο ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Ο Clive Barker, πέρα από βιβλία, ταινίες, κόμιξ, μας έχει χαρίσει και video games. Όλοι έχουν παίξει το Undying, κανείς δεν το έχει τερματίσει. Why? Γιατί είναι βαρετό από τη μέση και μετά. Σχεδίασε μία εκπληκτική αρχή του παιχνιδιού (για το demo της τότε εποχής) κι η συνέχεια εντελώς αδύναμη. Το Jericho δεν είναι έτσι, αξίζει την gaming προσοχή από την αρχή μέχρι το τέλος. Δεν είναι καινοτόμο ή κάτι ιδιαίτερο, αλλά είναι άρτιο horror shooting game. Σαν τον 20ο δίσκο ενός επιτυχημένου συγκροτήματος. Δεν προσφέρει τίποτε καινούργιο, αλλά αξίζει να τον ακούσεις.
85. Beyond Good and Evil
Βάζεις το παιχνίδι για εγκατάσταση κι αρχίζει μία ρέγκε mumbo jumbo μουσική που σε ξενερώνει. Οι gamers δεν θέλουν τέτοια, θέλουν thrashies την ώρα που ο ηρωάς τους θερίζει τα minions του αντιπάλου. Ξεκινάει το παιχνίδι και διαπιστώνεις πως ο χαρακτήρας που ελέγχεις είναι μία κοπελίτσα η Jade. Οι gamers δεν θέλουν τέτοια, θέλουν τον μουσκουλωτό πεζοναύτη ή την σούπερ ντούπερ γκόμενα με extra large μπαλκόνια που τα χρησιμοποεί και σαν πάγκο εργασίας όταν κάνει modifications στα όπλα της. Συνεχίζεις το παιχνίδι και λαμβάνεις quest να φωτογραφίσεις σπάνια ζώα. Οι gamers δεν θέλουν τέτοια, θέλουν μία ντουζίνα από μυδραλιοβόλα και κουζινομάχαιρα για να σφάξουν τα σπάνια ζώα. Γενικώς το παιχνίδι είναι αντικομφορμιστικό και στην τελική να πάνε να χεστούν οι gamers. Το Beyond Good and Evil τα σπάει!
84. Mortal Kombat 3
Το πρόβλημα με τα ξυλίκια είναι πως αν δεν έχεις κάποιον φίλο, συγγενή, γείτονα, τον άστεγο της γειτονιάς, κάποιον τελος πάντων... να παίξεις μαζί του, καταντούν απίστευτα βαρετά. Το MK3 τουλάχιστον έκρυβε και μία ιστορία από πίσω, οπότε ναι μου άρεσε τόσο ώστε να λάβει τη θέση 84.
83. Worms 2
Ρουμάνία, στην κορυφή του βουνού, στα 2.500 μέτρα, να παίζω κάθε απόγευμα με τη συζηγό μου Worms 2. Πως να μην το αγαπήσω αυτό το παιχνίδι?
82. FIFA 97
Πριν το FIFA 97, πίστευα πως σε όλα τα ποδοσφαιράκια παίρνεις μόνο Εθνικές ομάδες (σπανίως η Ελλάδα ήταν στο ρόστερ), ή απλά παίζεις με την κόκκινη ομάδα ενάντια στην άσπρη. Το FIFA 97, εκτός από τα βασικά ευρωπαικά πρωταθλήματα, είχε το Βραζιλιάνικό, των ΗΠΑ, μέχρι και της Μαλαισίας. Άσε που είχε και indoors 5x5 mode. Έπος! Αν μπορούσαν να στρίψουν κι οι παίχτες...
81. Age of Mythology
To ΑοΜ δεν έχει μεγάλες διαφορές από το AoE, άλλωστε αποτελεί spin off. Οι 17 θέσεις που χωρίζουν τα δύο παιχνίδια οφείλεται στο γεγονός ότι το ΑοΕ την είχε δει και λίγο εκπαιδευτικό game, πάμε και καλά να διδάξουμε ιστορία κι έτσι. Το Age of Mythology αφήνει τα διδακτικά στην άκρη, πιάνει τους μύθους και δίνει ένα ωραίο strategy game το οποίο αξίζει να αγοράσει κάποιος και στην επιτραπέζια μορφή.
Τα manga RPG έχουν αρκετά στοιχεία που τα βρίσκω ιδιαίτερα διασκεδαστικά. Είναι παιχνίδια που απαιτούν χρόνο και προσήλωση, κι εγώ τα εκτιμώ κάτι τέτοια. Το Shining Force 2, το έπαιξα ως συνέχεια του εκπληκτικού πρώτου παιχνιδιού (είναι παρακάτω στη λίστα), κι αντίθετα όπως γίνεται με τις ταινίες, το νούμερο 2 είναι πάντα καλύτερο από το 1. Στη περίπτωση όμως του Shining Force, ομολογώ πως το δεύτερο μέρος ήταν κατώτερο του πρώτου. Κάτι οι άλλαγές στα καρτουνίστικα γραφικά, κάτι η ιστορία που δεν είχε αρκετό μελό και δράμα (manga είναι, τέτοια πρέπει να έχει), κάτι που δεν ταυτίστηκα όσο έπρεπε με τον κεντρικό ήρωα. Παρολαυτά, τίμιο manga RPG, που αξίζει να το τερματίσεις και να ζήσεις την ιστορία.
89. ΝΒΑ Live 98
Από το 97 που παίζω τα παιχνίδια της EA Sports, πίστευα πως τα NBA games είναι σαφώς ανώτερα από τα FIFA από άποψη γραφικών, ήχου, gameplay κι sporting simulation factor. Πάντοτε όμως τα ποδοσφαιράκια με κέρδιζαν γιατί... you know... βασιλιάς των σπορ κι έτσι. NBA Live 98 λοιπόν με Charles Barkley στους Houston Rockets.
88. Machinarium
Ένα πολυβραβευμένο indie point and click puzzle game, από κάτι κομμουνιστές Τσέχους developers που έκανε πάταγο πριν από χρόνια. Φοβερά industrial (με την απαραίτητη κομμουνιστική μιζέρια) γραφικά, τέλειος ήχος και γρίφους που πραγματικά αξίζουν (όχι αηδίες του στυλ, βάλε το κλειδί που βρήκες στην κλειδαρότρυπα... κι όχι κάπου αλλου... για να ανοίξει η πόρτα).
87. Realms of the Haunting
Όποιος δεν έχει παίξει το RotH, να πάει τώρα στο GOG, να το αγοράσει, να κλειστεί στο σπίτι για 2-3 ημέρες (με πίτσες και σουβλάκια) και να παίξει την επικούρα που έγινε released πριν από 20 χρόνια κι όμως είναι τόσο φρέσκο. Action/Adventure fps game, με σενάριο για όσκαρ, ατμόσφαιρα επιπέδου Resident Evil και γρίφους κατηγορίας Myst. Αν ο Adam Randall (ο κεντρικός χαρακτήρας) δεν ήταν τόσο φλωρούμπας, θα ήταν σε πολύ υψηλότερες θέσεις στη λίστα.
86. Jericho
Ας είμαστε λίγο ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Ο Clive Barker, πέρα από βιβλία, ταινίες, κόμιξ, μας έχει χαρίσει και video games. Όλοι έχουν παίξει το Undying, κανείς δεν το έχει τερματίσει. Why? Γιατί είναι βαρετό από τη μέση και μετά. Σχεδίασε μία εκπληκτική αρχή του παιχνιδιού (για το demo της τότε εποχής) κι η συνέχεια εντελώς αδύναμη. Το Jericho δεν είναι έτσι, αξίζει την gaming προσοχή από την αρχή μέχρι το τέλος. Δεν είναι καινοτόμο ή κάτι ιδιαίτερο, αλλά είναι άρτιο horror shooting game. Σαν τον 20ο δίσκο ενός επιτυχημένου συγκροτήματος. Δεν προσφέρει τίποτε καινούργιο, αλλά αξίζει να τον ακούσεις.
85. Beyond Good and Evil
Βάζεις το παιχνίδι για εγκατάσταση κι αρχίζει μία ρέγκε mumbo jumbo μουσική που σε ξενερώνει. Οι gamers δεν θέλουν τέτοια, θέλουν thrashies την ώρα που ο ηρωάς τους θερίζει τα minions του αντιπάλου. Ξεκινάει το παιχνίδι και διαπιστώνεις πως ο χαρακτήρας που ελέγχεις είναι μία κοπελίτσα η Jade. Οι gamers δεν θέλουν τέτοια, θέλουν τον μουσκουλωτό πεζοναύτη ή την σούπερ ντούπερ γκόμενα με extra large μπαλκόνια που τα χρησιμοποεί και σαν πάγκο εργασίας όταν κάνει modifications στα όπλα της. Συνεχίζεις το παιχνίδι και λαμβάνεις quest να φωτογραφίσεις σπάνια ζώα. Οι gamers δεν θέλουν τέτοια, θέλουν μία ντουζίνα από μυδραλιοβόλα και κουζινομάχαιρα για να σφάξουν τα σπάνια ζώα. Γενικώς το παιχνίδι είναι αντικομφορμιστικό και στην τελική να πάνε να χεστούν οι gamers. Το Beyond Good and Evil τα σπάει!
84. Mortal Kombat 3
Το πρόβλημα με τα ξυλίκια είναι πως αν δεν έχεις κάποιον φίλο, συγγενή, γείτονα, τον άστεγο της γειτονιάς, κάποιον τελος πάντων... να παίξεις μαζί του, καταντούν απίστευτα βαρετά. Το MK3 τουλάχιστον έκρυβε και μία ιστορία από πίσω, οπότε ναι μου άρεσε τόσο ώστε να λάβει τη θέση 84.
83. Worms 2
Ρουμάνία, στην κορυφή του βουνού, στα 2.500 μέτρα, να παίζω κάθε απόγευμα με τη συζηγό μου Worms 2. Πως να μην το αγαπήσω αυτό το παιχνίδι?
82. FIFA 97
Πριν το FIFA 97, πίστευα πως σε όλα τα ποδοσφαιράκια παίρνεις μόνο Εθνικές ομάδες (σπανίως η Ελλάδα ήταν στο ρόστερ), ή απλά παίζεις με την κόκκινη ομάδα ενάντια στην άσπρη. Το FIFA 97, εκτός από τα βασικά ευρωπαικά πρωταθλήματα, είχε το Βραζιλιάνικό, των ΗΠΑ, μέχρι και της Μαλαισίας. Άσε που είχε και indoors 5x5 mode. Έπος! Αν μπορούσαν να στρίψουν κι οι παίχτες...
81. Age of Mythology
To ΑοΜ δεν έχει μεγάλες διαφορές από το AoE, άλλωστε αποτελεί spin off. Οι 17 θέσεις που χωρίζουν τα δύο παιχνίδια οφείλεται στο γεγονός ότι το ΑοΕ την είχε δει και λίγο εκπαιδευτικό game, πάμε και καλά να διδάξουμε ιστορία κι έτσι. Το Age of Mythology αφήνει τα διδακτικά στην άκρη, πιάνει τους μύθους και δίνει ένα ωραίο strategy game το οποίο αξίζει να αγοράσει κάποιος και στην επιτραπέζια μορφή.
βάλε και release year δίπλα στον τίτλο
ΑπάντησηΔιαγραφήGame on!
Άσε τα release years και ξεκίνα το κράξιμο.
ΑπάντησηΔιαγραφή