50. Baldur's Gate
Ας βάλουμε κάποια πράγματα στη θέση τους. Το BG αποτελεί το holy grail πολλών RPGάδων, ειδικά της ηλικίας μου, το οποίο δεν κάνει να το αγγίζουμε. Κακώς, ας δούμε την αλήθεια. To 1998 η Bioware δίνει στο κοινό ένα RPG το οποίο έφερε επανάσταση στον χώρο. Γραφικά από άλλο πλανήτη (για την τότε εποχή), μη γραμμική πλοκή που έδινε στον παίχτη απίστευτη ελευθερία (ακόμη και σήμερα λίγα παιχνίδια έχουν δώσει τόση ελευθερία στον παίχτη), ένα σενάριο για όσκαρ, και ο μαγικός κόσμος των forgotten realms στο πιάτο. Γιατί όμως στη θέση 50? Η απάντηση είναι απλή, υπάρχει κάτι που ονομάζεται fun factor. Ένα παιχνίδι έχει σκοπό να μας διασκεδάσει, και για να το επιτύχει αυτό παίζουν τα πάντα ρόλο. Το BG όσο φοβερό παιχνίδι κι αν είναι, μπορεί να γίνει βαρετό, ο παίχτης (ειδικά κάποιος που δεν είναι DnDάς) να βρεθεί σε αδιέξοδο εξέλιξης, να ψάχνει απεγνωσμένα για side quests και να μη βρίσκει, γενικά το επίπεδο διασκέδασης να μην παραμένει σταθερό. Κι η Bioware με την Black Isle φρόντισαν να μάθουν από τα λάθη τους και να προσφέρουν ακόμη καλύτερους τίτλους. Το BG όμως θα είναι πάντα το μεγάλο breakthrough των αγαπημένων μας RPG.
49. Torchlight
Μια φορά κι έναν καιρό περιμέναμε να βγει το Diablo 3. Κάτι έγινε εκεί με τους developers, τσακωθήκαν δεν ξέρω (ούτε με πολυνοιάζει) και τελικά χρησιμοποιήσαν την ως τότε δουλειά που είχαν βγάλει και εγένετο το Torchlight.
48. Tomb Raider 2
Είναι από τα λίγα που επειδή έχω τερματίσει χωρίς cheat ή walk through, αξίζει να το βάλω στο βιογραφικό μου ως greatest achievements. Το θεωρώ πιο δύσκολο κι από το Myst (υπερβάλω λίγο).
47. Bloodbowl
Για όσους τους αρέσουν τα sports games και ταυτόγχρονα είναι RPGάς, είναι ο τέλειος συνδιασμός. Μεγάλος fan και του αντίστοιχου board/miniatures game. Κι είναι και ένα υπέροχο trojan horse για τον απίστευτο κόσμο του Rugby.
46. Warcraft II - Tides of Darkness
Το Warcraft 2 είναι το Baldur's Gate των fantasy real time strategy games. Ισχύουν τα ίδια πράγματα.
45. Doom 3
Το Doom 3 είναι ένα τίμιο horror shoot em up, με όνομα βαρύ σαν ιστορία, άρτια σχεδιασμένα levels, εχθρούς που μπορούν να συγκριθούν με εκείνους του Quake (θα κάνω κάποια στιγμή ξεχωριστό άρθρο Quake vs Doom), όπλα μοναδικά, ... αλλά με ένα τεράστιο ψεγάδι. Οι developers αποφάσισαν αντί να εξελίξουν την ιστορία του Doom 2, έκαναν story reset και ξεκίνησαν πάλι από την αρχή. Μέγα λάθος κατά την αποψή μου, για ένα franchise το οποίο πέρα από τα δύο προηγούμενους υπερεπιτυχημένους τίτλους, υπήρχαν βιβλία, κόμικς μέχρι και ταινία να σαπορτάρουν το στορυ.
44. Resident Evil
Respect στον απόλυτο τίτλο που ξεκίνησε τα πάντα. Θα μιλήσω όταν πρέπει να μιλήσω (δηλαδή όταν αναφερθώ στο 2).
43. The Elder Scrolls III - Morrowind
Τα Elder Scrolls games είναι πάντα υπερπαραγωγές. Φανταστικά cinematics, voice overs από επαγγελματίες ηθοποιούς, script γραμμενο από Tolkien wannabes, γραφικά ότι καλύτερο για την εποχή τους, και φυσικά ένα μοναδικό RPG mechanism που δίδαξε πως εμπειρία αποχτάς με την προσπάθεια κι όχι μόνο με την επίτευξη. Όπως συμβαίνει πάντα και στις ταινίες, τις υπερπαραγωγές τις αγαπούν οι πάντες, εμπνέουν αναγνώριση και σεβασμό, αλλά ποτέ δεν κατακτούν την κορυφή.
42. Painkiller
Καταρχάς να πω, πως το Painkiller το αγόρασα γιατί ήθελα να ρίξω μία γκόμενα/υπάλληλο του Πλαισίου. Η γκόμενα δεν έκατσε, αλλά βγήκα κερδισμένος γιατί είχα άπλετο χρόνο να απολαύσω ένα φοβερό παιχνίδι όπως το Painkiller (οι nerds έχουν τις καλύτερες δικαιολογίες στις αποτυχίες τους με τα κορίτσια). Το Painkiller μου άρεσε πολύ γιατί έβγαζε μία Quake αισθητική, έφερε την καινοτομία του να προσπαθείς να τελειώσεις την κάθε πίστα με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο ώστε να κερδίσεις κάποια bonus card, η μεταλ μουσική που έπαιζε όταν γινόταν η σφαγή, και πολύ πολύ σφαγή λέμε. Το πρόβλημα που εντόπισα ήταν πως οι περισσότεροι εχθροί τρέχουν κατα πάνω σου για να... σε δείρουν με αποτέλεσμα να εφαρμόζω την μία και μοναδική τακτική. Πίσω βήματα κι αδειάζω τους γεμιστήρες μου. Κάποια distance damage τέρατα θα ανέβαζαν το παιχνίδι αισθητά.
41. Half Life
Τι να πρωτογράψω για το παιχνίδι σταθμός στα first person shoot em up. Το παιχνίδι που μας δίδαξε πως ένα shoot em up μπορεί να είναι επικό χωρίς να έχει σφαγές στο πρώτο μισάωρο (και μετά το αντίγραψε το Doom 3). Μας δίδαξε πως ένα shoot em up μπορεί να έχει σενάριο (και μετά το αντίγραψε το Halo). Μας δίδαξε πως το team match σε single player (εντάξει το είχε κάνει πριν το Daikatana, αλλά ποιος το χέζει) με bots (και μετά το αντίγραψαν οι πάντες). Μας δίδαξε πως το crowbar μπορεί να είναι το πιο badass weapon (κι από τότε όλοι οι αναρχικοί κυκλοφορούν με σωλήνες αντί για ματσούκια). Μας δίδαξε πως ο ήρωας δεν χρειάζεται να ο μουσκουλάτος πεζοναύτης αλλά ένας επιστήμονας (και τον Gordon Freeman δεν μπόρεσε να τον αντιγράψει κανείς).
Ας βάλουμε κάποια πράγματα στη θέση τους. Το BG αποτελεί το holy grail πολλών RPGάδων, ειδικά της ηλικίας μου, το οποίο δεν κάνει να το αγγίζουμε. Κακώς, ας δούμε την αλήθεια. To 1998 η Bioware δίνει στο κοινό ένα RPG το οποίο έφερε επανάσταση στον χώρο. Γραφικά από άλλο πλανήτη (για την τότε εποχή), μη γραμμική πλοκή που έδινε στον παίχτη απίστευτη ελευθερία (ακόμη και σήμερα λίγα παιχνίδια έχουν δώσει τόση ελευθερία στον παίχτη), ένα σενάριο για όσκαρ, και ο μαγικός κόσμος των forgotten realms στο πιάτο. Γιατί όμως στη θέση 50? Η απάντηση είναι απλή, υπάρχει κάτι που ονομάζεται fun factor. Ένα παιχνίδι έχει σκοπό να μας διασκεδάσει, και για να το επιτύχει αυτό παίζουν τα πάντα ρόλο. Το BG όσο φοβερό παιχνίδι κι αν είναι, μπορεί να γίνει βαρετό, ο παίχτης (ειδικά κάποιος που δεν είναι DnDάς) να βρεθεί σε αδιέξοδο εξέλιξης, να ψάχνει απεγνωσμένα για side quests και να μη βρίσκει, γενικά το επίπεδο διασκέδασης να μην παραμένει σταθερό. Κι η Bioware με την Black Isle φρόντισαν να μάθουν από τα λάθη τους και να προσφέρουν ακόμη καλύτερους τίτλους. Το BG όμως θα είναι πάντα το μεγάλο breakthrough των αγαπημένων μας RPG.
49. Torchlight
Μια φορά κι έναν καιρό περιμέναμε να βγει το Diablo 3. Κάτι έγινε εκεί με τους developers, τσακωθήκαν δεν ξέρω (ούτε με πολυνοιάζει) και τελικά χρησιμοποιήσαν την ως τότε δουλειά που είχαν βγάλει και εγένετο το Torchlight.
48. Tomb Raider 2
Είναι από τα λίγα που επειδή έχω τερματίσει χωρίς cheat ή walk through, αξίζει να το βάλω στο βιογραφικό μου ως greatest achievements. Το θεωρώ πιο δύσκολο κι από το Myst (υπερβάλω λίγο).
47. Bloodbowl
Για όσους τους αρέσουν τα sports games και ταυτόγχρονα είναι RPGάς, είναι ο τέλειος συνδιασμός. Μεγάλος fan και του αντίστοιχου board/miniatures game. Κι είναι και ένα υπέροχο trojan horse για τον απίστευτο κόσμο του Rugby.
46. Warcraft II - Tides of Darkness
Το Warcraft 2 είναι το Baldur's Gate των fantasy real time strategy games. Ισχύουν τα ίδια πράγματα.
45. Doom 3
Το Doom 3 είναι ένα τίμιο horror shoot em up, με όνομα βαρύ σαν ιστορία, άρτια σχεδιασμένα levels, εχθρούς που μπορούν να συγκριθούν με εκείνους του Quake (θα κάνω κάποια στιγμή ξεχωριστό άρθρο Quake vs Doom), όπλα μοναδικά, ... αλλά με ένα τεράστιο ψεγάδι. Οι developers αποφάσισαν αντί να εξελίξουν την ιστορία του Doom 2, έκαναν story reset και ξεκίνησαν πάλι από την αρχή. Μέγα λάθος κατά την αποψή μου, για ένα franchise το οποίο πέρα από τα δύο προηγούμενους υπερεπιτυχημένους τίτλους, υπήρχαν βιβλία, κόμικς μέχρι και ταινία να σαπορτάρουν το στορυ.
44. Resident Evil
Respect στον απόλυτο τίτλο που ξεκίνησε τα πάντα. Θα μιλήσω όταν πρέπει να μιλήσω (δηλαδή όταν αναφερθώ στο 2).
43. The Elder Scrolls III - Morrowind
Τα Elder Scrolls games είναι πάντα υπερπαραγωγές. Φανταστικά cinematics, voice overs από επαγγελματίες ηθοποιούς, script γραμμενο από Tolkien wannabes, γραφικά ότι καλύτερο για την εποχή τους, και φυσικά ένα μοναδικό RPG mechanism που δίδαξε πως εμπειρία αποχτάς με την προσπάθεια κι όχι μόνο με την επίτευξη. Όπως συμβαίνει πάντα και στις ταινίες, τις υπερπαραγωγές τις αγαπούν οι πάντες, εμπνέουν αναγνώριση και σεβασμό, αλλά ποτέ δεν κατακτούν την κορυφή.
42. Painkiller
Καταρχάς να πω, πως το Painkiller το αγόρασα γιατί ήθελα να ρίξω μία γκόμενα/υπάλληλο του Πλαισίου. Η γκόμενα δεν έκατσε, αλλά βγήκα κερδισμένος γιατί είχα άπλετο χρόνο να απολαύσω ένα φοβερό παιχνίδι όπως το Painkiller (οι nerds έχουν τις καλύτερες δικαιολογίες στις αποτυχίες τους με τα κορίτσια). Το Painkiller μου άρεσε πολύ γιατί έβγαζε μία Quake αισθητική, έφερε την καινοτομία του να προσπαθείς να τελειώσεις την κάθε πίστα με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο ώστε να κερδίσεις κάποια bonus card, η μεταλ μουσική που έπαιζε όταν γινόταν η σφαγή, και πολύ πολύ σφαγή λέμε. Το πρόβλημα που εντόπισα ήταν πως οι περισσότεροι εχθροί τρέχουν κατα πάνω σου για να... σε δείρουν με αποτέλεσμα να εφαρμόζω την μία και μοναδική τακτική. Πίσω βήματα κι αδειάζω τους γεμιστήρες μου. Κάποια distance damage τέρατα θα ανέβαζαν το παιχνίδι αισθητά.
41. Half Life
Τι να πρωτογράψω για το παιχνίδι σταθμός στα first person shoot em up. Το παιχνίδι που μας δίδαξε πως ένα shoot em up μπορεί να είναι επικό χωρίς να έχει σφαγές στο πρώτο μισάωρο (και μετά το αντίγραψε το Doom 3). Μας δίδαξε πως ένα shoot em up μπορεί να έχει σενάριο (και μετά το αντίγραψε το Halo). Μας δίδαξε πως το team match σε single player (εντάξει το είχε κάνει πριν το Daikatana, αλλά ποιος το χέζει) με bots (και μετά το αντίγραψαν οι πάντες). Μας δίδαξε πως το crowbar μπορεί να είναι το πιο badass weapon (κι από τότε όλοι οι αναρχικοί κυκλοφορούν με σωλήνες αντί για ματσούκια). Μας δίδαξε πως ο ήρωας δεν χρειάζεται να ο μουσκουλάτος πεζοναύτης αλλά ένας επιστήμονας (και τον Gordon Freeman δεν μπόρεσε να τον αντιγράψει κανείς).
Ρεεεε!!! Τί γίνεται εδώ;; Φτάσαμε στην πρώτη δεκάδα;; ΟΧΙ!! Warcraft 2 ήταν από τα κορυφαία rts της εποχής ρε! Μέχρι και φώκιες και cattle σφάζαμε και γινόταν χαμός! Άσε που δεν έχεις γράψει τίποτα από τα cinematics (που έγιναν πιο κορυφαία στο warcraft 3) και τις επικές μάχες σε χιονισμένα και μη πεδία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το BG δε θα σχολιάσω ότι είναι εδώ. Το δικαιολογώ μόνο εάν μπει στην πρώτη δεκάδα το BG2. Και πάλι όμως η θέση του δεν είναι εδώ!!
Επικυρώνω ότι η υπάλληλος του πλαισίου για το painkiller άξιζε όσο και η αναβάθμιση που έκανα για να μπορώ να παίζω Morrowind (με levitation οπωσδήποτε) και max payne (μόνο και δεν το δω παραπάνω...).
Για τη Lara εγώ δεν κατάφερα να τερματίσω (μεγάλος έρωτας ωστόσο).
Εσύ Εμπειρε, που βάζεις το Warcraft 2 στην πρώτη δεκάδα, το έχεις τερματίσει? Κι αν όχι γιατί? Μήπως για τους λόγους που εξηγώ στο BG?
ΔιαγραφήΜε εκπλήσει που λες ότι έχεις παίξει Tomb Raider. Δεν το θυμάμαι και γενικά δεν ήταν στο στυλ σου.