Κατοικώ, στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, στην οδό Χρυσανθέμων. Ονομασία που παραπέμπει στην χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, δρόμος που αποπνέει ισορροπία, υψηλό πνεύμα και διανόηση, προσδίδοντας περήφανη απάντηση στην μονότονη ερώτηση 'που μένεις?'.
Στον ιστορικό δρόμο της Χρυσανθέμων, σε νούμερο που μπορεί να γεννήσει φαντασιώσεις, εδρεύει η οικία στην οποία μεγάλωσα και ανδρώθηκα. Έχω ζήσει από κοντά τις πολλαπλές αλλαγές που υπέστη η γειτονιά, όμως κάποια πράγματα παρέμειναν αναλλοίωτα στο πέρασμα του χρόνου. Κτίσμα τεσσάρων ορόφων, στητό και αγέρωχο, αντιμετώπισε με χλευασμό 2 φονικούς σεισμούς μέσα σε 20 χρόνια, παίρνοντας πάντα την πράσινη ένδειξη σαν ασφαλής κατοικία. Πρωτοτυπεί με τις δύο εισόδους, έχοντας ένα περίτεχνο σχήμα – πάζλ, αφού από το Google Earth μπορείς να δεις ένα ‘Γ’ ή ένα ‘Ζ’, ανάλογα με την οπτική γωνία. Ένα από τα πολλά μυστήρια αρχιτεκτονικής που κρύβει το κτίριο που ονομάζω ‘σπίτι μου’.
Κατέχει τον μεγαλύτερο κήπο του Ν. Ηρακλείου, από τους μεγαλύτερους του λεκανοπεδίου, και σίγουρα τον ομορφότερο σε ολόκληρη την επικράτεια. Καλλωπισμένος με διάφορα φυτά, εγχώριας και ξένης προέλευσης, τροπική καλλιέργεια και σπάνιες ποικιλίες. Στρέμματα γκαζόν, διανθισμένα με πλάκες, αποτελούν το ιδανικό μέρος για περίπατο, για τους ενοίκους αλλά και για κάθε επισκέπτη. Την εμπρόσθια μεριά του κήπου, την κοσμεί ένα πελώριο σιντριβάνι, με σκαλιστό βράχο στο κέντρο, άγνωστο μέχρι σήμερα τι δεικνύει το σκάλισμα. Η αθέατη πίσω μεριά, αποτελεί έναν πραγματικά επίγειο παράδεισο, αφού προσδίδει την αυθεντική γαλήνη της φύσης, απαλλαγμένη από εξωτερικούς θορύβους πόλης και συναφή καταστάσεις.
Η μακρά ιστορία της πολυκατοικίας μου έχει δύο σημαντικά γεγονότα, τα οποία σημάδεψαν ολόκληρη τη γειτονιά της Χρυσανθέμων. Το πρώτο έλαβε πολλά χρόνια πίσω, ήμουν παιδάκι και το θυμάμαι αμυδρά. Οι ένοικοι πήραν την πρωτοβουλία να οργανώσουν ένα μεγάλο γλέντι με φαγητό και χορό, στον όμορφο κήπο μας, ώστε να έρθουν οι γείτονες πιο κοντά. Στιγμές χαράς και ξεφαντώματος, μία μοναδική πρωτοβουλία αφού τέτοια ‘γιορτή πολυκατοικίας’ δεν έχει καταγραφεί στα χρονικά. Δυστυχώς το εγχείρημα δεν επαναλήφθηκε, ευελπιστώ για το μέλλον.
Το δεύτερο σημαντικό γεγονός, ήταν η γεώτρηση που έλαβε χώρα. Ο τεράστιος κήπος, ποτίζετε με νερό που προέρχεται από υπόγεια πηγή. Στο πλαϊνό μέρος της, πίσω από το σημερινό παρκινγκ δικύκλων, μηχανή γεώτρησης εντόπισε υδάτινο ρεύμα στα 12 μέτρα. Είχαν γίνει έρευνες και αναλύσεις για το σημείο επιλογής, μέχρι και ραβδοσκόπος έχει προσληφθεί (ένας τσαρλατάνος με ένα ματσούκι), το αποτέλεσμα μας επιβεβαίωσε. Μεγάλες στιγμές, που αποδεικνύουν πόσο ενωμένοι και οργανωμένοι είναι οι ένοικοι της οδού Χρυσανθέμων.
Οι ‘γειτονικές’ πολυκατοικίες αποτελούν την μοναδική παραφωνία της κατά τα άλλα τέλειας γειτονιάς μας. Διαμερίσματα που κατά καιρούς διαταράσσουν την ησυχία, με ομηρικούς οικογενειακούς τσακωμούς, προσφέροντας υπέροχους διαλόγους και κάποιες φορές θέαμα για τα κοντινά μπαλκόνια. Υπάρχουν βέβαια και οι ανυπόφοροι ‘γείτονες’ που έχουν την κακή συνήθεια να ρεμβάζουν ημίγυμνοι στα μπαλκόνια τους, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες, φορώντας τις παντόφλες του οικοδόμου. Οι συγκεκριμένοι αποτελούν μάστιγα της γειτονιάς, αφού ο νόμος δεν τους αγγίζει και η συλλογή υπογραφών για αυτούς είναι δύσκολη και επίπονη. Τέλος, στους ενοχλητικούς ‘γείτονες’ συγκαταλέγονται εκείνοι που κάθε τρεις και λίγο ψήνουν διάφορα κρέατα και ότι άλλο βρουν, στο μπαλκόνι τους, γεμίζοντας το χώρο με αηδιαστική τσίκνα, σε μία παρωδία μπάρμπεκιου.
Την γειτονιά συμπληρώνει μία μίνι αγορά, 4 καταστημάτων. Ένα φροντιστήριο αγγλικών, κάποτε υπήρξε χασάπικο, σουβλατζίδικο και πιτσαρία (η πρώτη του Ν. Ηρακλείου – ιστορικό μέρος). Δίπλα ένα πρακτορείο ΠΡΟ-ΠΟ με μεγάλες επιτυχίες, κάποτε ήταν γκαλερί υψηλής τέχνης, και πιο πριν ψιλικατζίδικο. Παραδίπλα, το αιώνιο ψιλικατζίδικο που έχει αλλάξει πολλούς ιδιοκτήτες, όμως στις καρδιές όλων μας ο κυρ Παναγιώτης θα ζει αιώνια εκεί. Τελευταίο είναι ο φούρνος, από τον οποίο μπορεί να αγοράσει κανείς ένα σωρό αρτοποιήματα, πλην ψωμιού το οποίο δεν τρώγετε.
Χρυσανθέμων, η πρώτη τετρασύλλαβη λέξη που έμαθα να λέω. Home sweet home…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου