Η γενιά μου (όποιος παρακολουθεί το blog, ή με γνωρίζει προσωπικά καταλαβαίνει σε ποια γενιά αναφέρομαι) είναι η πρώτη Ελληνική γενιά που καθιέρωσε την απόκτηση ενός μεταπτυχιακού τίτλου ως κοινωνικό must. Η ακριβώς προηγούμενη γενιά πάλευε για ένα πρώτο πτυχίο το οποίο ήταν και μεγάλη επιτυχία, αλλά εμείς προχωρήσαμε παραπέρα. Στα πρώτα μου βήματα ως φοιτητής για το πρώτο πτυχίο, ήμουν ενάντια στην περαιτέρω φοιτητική πορεία σε κάποιο μεταπτυχιακό πρόγραμμα, αφού διψούσα να ενταχθώ κανονικά στην αγορά εργασίας, ως πτυχιούχος. Λίγο πριν την ολοκλήρωση των σπουδών, άλλαξα γνώμη και σε αυτό καταλυτικός παράγοντας υπήρξε μία καθηγήτρια μου, η Σιμιγδαλιά.
Η Σιμιγδαλιά ήταν έκτακτος Καθηγητής, στο εργαστήριο Σχεδίασης Ψηφιακών Κυκλωμάτων και τις δίνω τρία μεγάλα Respect για τους παρακάτω λόγους:
- Ήταν Technical Manager στο Defense τμήμα της Intracom (μπορεί να είναι ακόμη, δεν γνωρίζω).
- Υπήρξε ο πρώτος και τελευταίος άνθρωπος που μου έδωσε συμβουλές για τη σωστή δομή ενός βιογραφικού σημειώματος, και για το πως πρέπει να αντιμετωπίζω μία συνέντευξη. Η καθοδήγησή της κι οι συμβουλές της ήταν 100% σωστές, αν κρίνω εκ τους αποτελέσματος, δώδεκα περίπου χρόνια αργότερα.
- Ήταν μεγάλη fan των Iron Maiden.
Η Σιμιγδαλιά, μετά από μία μεγάλη συζήτηση με συμβούλεψε (και με έπεισε) να μην απορρίψω μελλοντικές περαιτέρω σπουδές, αλλά να πάρω την απόφαση όταν θα νοιώθω έτοιμος. Η πειθώ της ήταν τέτοια, που τελικά πραγματοποίησα δύο μεταπτυχιακές σπουδές.
Ένιωσα έτοιμος για έναν μεταπτυχιακό τίτλο, κατά τη διετή παρουσία μου στην εταιρεία Zenon. Άπειρος σε τέτοια θέματα, αλλά με αρκετή όρεξη για ψάξιμο, μπήκα στην σύντομη αλλά περιεκτική διαδικασία κάποιου μεταπτυχιακού προγράμματος που θα μπορούσα να συμμετάσχω, παράλληλα με την εργασία μου. Τα ερωτήματα που πρέπει να απαντήσει κάποιος Έλληνας απόφοιτος, όταν μπαίνει σε αυτή την διαδικασία, είναι τα παρακάτω: (με τις απαντήσεις)
- Μεταπτυχιακό στην Ελλάδα ή στο Εξωτερικό?
- Ερώτηση παγίδα, είναι λάθος το τσουβάλιασμα πάνω από 200 διαφορετικών χωρών, σε μία λέξη "Εξωτερικό". Έστω όμως ότι απαντούμε θετικά στο πρώτο, όποτε πάμε στην επόμενη ερώτηση.
- Σε Ελληνικό Πανεπιστήμιο ή σε συνεργασία με Αγγλικό ή Αμερικάνικο (ή όποια άλλη χώρα συμμετέχει στην απάτη)?
- Το πρώτο κριτήριο για να δοθεί εδώ απάντηση είναι η λέξη "Δωρεάν". Πραγματικά, όποιος έκανε Μεταπτυχιακές Σπουδές στην Ελλάδα, και πλήρωσε δίδακτρα, απλά είχε λεφτά για πέταμα. Ακολουθεί πρόταση που φαινομενικά περιέχει αντίφαση, αλλά οι ψαγμένοι θα το πιάσουν το νόημα: Είμαι υπέρμαχος του Ελληνικού συστήματος της Ανώτατης Εκπαίδευσης όσο αυτό παραμένει στα πλαίσια του τσάμπα. Το να πληρώνεις δίδακτρα σε ένα Master που βρωμάει Ελληνίλα, είναι απλά κατάντια. (στην οποία συμμετείχα όπως θα δούμε παρακάτω)
- Όποιος επιλέγει Αγγλία είναι απλά πρόβατο ή τεμπέλης με χρήματα. Δεν με ενδιαφέρει σε ποια θέση στο στημένο παγκόσμιο Ranking είναι το Oxford ή το Campbridge, από τη στιγμή που η πιο αντιπαθητική χώρα της Δυτικής Ευρώπης, έχει μετατρέψει την εκπαίδευση σε μία κεντρική πλουτοπαραγωγική πηγή, όπου κι ο πιο άχρηστος απόφοιτος του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου μπορεί να αγοράσει ένα Master. Όποιος την επέλεξε ή έχει σκοπό, περαστικά του και να του κάτσουν τα fish n chips στο στομάχι.
- Όποιος επιλέγει Δυτική Ευρώπη, ειδικά Ολλανδία, Γερμανία, Αυστρία, Σουηδία ή κάποια άλλη σωστή χώρα (συμμετέχουν κι οι Σκωτία, Ουαλία, Ιρλανδία σε αυτές), είναι ωραίος, έμπειρος και δε γουστάρει πελατειακές σχέσεις με το ίδρυμα στο οποίο πάει να σπουδάσει. Η διαφορά είναι πως σε ετούτες τις χώρες, οι σπουδές είναι δωρεάν. Βέβαια για να ενταχθείς, πρέπει να σε επιλέξουν και στα κριτήρια δεν συμπεριλαμβάνουν το εισόδημα των γονέων.
- Όποιος επιλέγει Ανατολική Ευρώπη, δηλαδή Σερβία, Βουλγαρία, Ρουμανία, καλό θα είναι να παραμείνει εκεί. Καλό για την Ελλάδα και τους υπόλοιπους Έλληνες, όχι για τον ίδιο.
- Μ.Β.Α ή σχετικό με τον γνωστικό αντικείμενο του πρώτου πτυχίου?
- Για όσους δεν γνωρίζουν το ακρωνύμιο M.B.A, το "Α" είναι για τη λέξη Άχρηστος. Κάποτε η ανθρωπότητα πίστεψε πως η επιστήμη μπορεί να δώσει όλες τις απαντήσεις. Το πρόβλημα ήταν πως υπήρξαν κι επιστήμονες, που παρά την ακαδημαϊκή τους ντεμέκ μόρφωση, μόνο επαΐοντες δεν μπορούσε να τους πει κανείς. Για να τους ξεχωρίζουμε, δημιουργήθηκε το M.B.A το οποίο στιγματίζει τον κάτοχο και λειτουργεί ως πύλη NOT στην επιστημονική ιδιότητα που φέρει.
- Προφανώς κι ένα Master είναι η εξέλιξη και εξειδίκευση του γνωστικού αντικειμένου. Για αλλαγή κατεύθυνσης υπάρχουν και τα Κ.Ε.Κ (βρίσκεις και γκόμενα εκεί).
- Τελικά να πληρώσω ή όχι?
- Είχα έναν καθηγητή Φυσικής στο Λύκειο, τον μέγα Μαγνήσαλη, απόφοιτος Φυσικού Θεσσαλονίκης, στρατιωτικής σχολής Ευελπίδων, Ιατρικής Αθηνών, παράγοντας της ομάδας του Φωστήρα, κι μπαμπάς στα 65 του με παιδάκι 5 ετών. Ο Μαγνήσαλης είχε τη συνήθεια να αναλύει το Θεώρημα Ώθησης Ορμής, παριστάνοντας ένα ζόμπι που υπνοβατεί, κι όταν δεν είχε όρεξη για μάθημα, ξεκινούσε τις διαλέξεις. Μία βασική του αρχή, ήταν πως η εκπαίδευση από την Αρχαία Ελληνική Εποχή, ήταν επί χρήμασι, κι έτσι θα πρέπει να είναι. Αμφισβητούσε πως η Παιδεία συγκαταλέγεται στα βασικά αγαθά που πρέπει να απολαμβάνει ένας άνθρωπος. Ο μέγας Μαγνήσαλης, ήταν καλός Φυσικός, αλλά τεράστιος παπαρολόγος, οπότε η απάντηση είναι ΟΧΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ.
Επέλεξα να συμμετάσχω στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Advanced Industrial & Manufacturing Systems, το οποίο διοργανώνει το Kingston University of London με το ΤΕΙ Πειραιά. Όλα τα μαθήματα λάμβαναν χώρα σε αίθουσες και εργαστήρια του ΤΕΙ, και τα δίδακτρα ήταν περίπου 4.500 ευρώ. Οι απαντήσεις που δίδω στο παρών άρθρο είναι κατόπιν εορτής...
