Επαγγελματικά Χρόνια - Early Years (Adamsnet)

Adamsnet

Μία Dr. Jeckyl και Mr. Haide εταιρεία, με δραστηριότητα (εκείνη την εποχή) στο Smart Home Automation. O διπρόσωπος σχιζοφρενής χαρακτηρισμός που της δίνω οφείλετε στον ιδρυτή/ιδιοκτήτη/αρχιμηχανικό της εταιρείας ο οποίος αποτελεί ψυχικά διαταραγμένη προσωπικότητα αλλά δεν μπορώ να μην παραδεχτώ πως υπήρξε ένας από τους καλύτερους επιχειρηματίες-μηχανικούς που γνώρισα ποτέ.

Σε μία κυριακάτικη Χρυσή Ευκαιρία, είδα την αγγελία για Μηχανικό Αυτοματισμών και φυσικά έστειλα βιογραφικό στο email της αγγελίας. Ο ρόλος ήταν ιδιαίτερα κοντά στα τότε ενδιαφέροντα μου και η μακρινή απόσταση της εταιρείας (Δραπετσώνα) δεν ήταν εμπόδιο. Την ίδια ημέρα το μεσημέρι με πήρε τηλέφωνο ο Ψυχοπαθής και κάναμε μία μίνι τηλεφωνική συνέντευξη. Ήταν ευχαριστημένος από την πρώτη προσέγγιση και κανονίσαμε να βρεθούμε κι από κοντά για να δούμε πως θα προχωρήσουμε. Το πράγμα άρχισε να γίνετε μυστήριο, από τη στιγμή που σαν ώρα συνέντευξης μου ζήτησε να περάσω από την εταιρεία μετά από 2 ημέρες (αν θυμάμαι καλά) στις 11 το βράδυ. Έπρεπε να υποψιαστώ που πάω να μπλέξω, αλλά ο ενθουσιασμός για ProfiBus, Home Automation Embedded Control Systems και πάσης φύσεως Electronic Sensors, δεν με άφηνε να σκεφθώ καθαρά.

Κατά τις 10 και μισή βρισκόμουν στη Δραπετσώνα και έψαχνα στα σκοτάδια και στις ερημιές την οδό και τον αριθμό που μου είχε δώσει. Επικρατούσε μία νέκρα στην περιοχή, ήμουν πρωταγωνιστής σε ταινία θρίλερ χαμηλού μπάτζετ. Ο Ψυχασθενής ήταν στην εταιρεία, μόνος του με υποδέχτηκε στο μισοσκότεινο γραφείο του. Όταν μπόρεσα να διακρίνω το πρόσωπο του, άρχισα να καταλαβαίνω πως κάτι δεν πήγαινε καλά με αυτό τον τύπο. Τα μαλλιά του ήταν σηκωμένα και ανάκατα (βλέπε Max από την ταινία Pi), γουρλωμένα μάτια, ο τόνος ομιλίας είχε μία μόνιμη έξαψη ανεβάζοντας την ένταση της φωνής του στο τελείωμα κάθε πρότασης, γενικώς ο άνθρωπος ήταν μουρλός. Τώρα που το σκέφτομαι, και μόνο που δέχτηκα να πάω στην άλλη άκρη της Αττικής, μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα να δώσω συνέντευξη, ούτε εγώ ήμουν και πολύ στα καλά μου.

Ο Ψυχάκιας είχε ανακαλύψει έναν παρθένο κλάδο της Ελληνικής αγοράς κι είχε στήσει μία φοβερά προσοδοφόρα επιχείρηση, κάνοντας την εξής καινοτομία - κίνηση Ματ. Χρησιμοποιούσε industrial automation modules (Controllers, Sensors, Generators κτλ) και ένα open βιομηχανικό bus, σε εφαρμογές κτιριακού αυτοματισμού, με αποτέλεσμα να έχει ρίξει το κόστος του Hardware έως και 50%. Πάσης φύσεως incompatibilities τις κάλυπτε η ίδια η εταιρεία δημιουργώντας custom smart adaptors. Το εκπληκτικό στήσιμο της εταιρείας δεν σταματούσε εδώ. Ο Ψυχωτικός ήταν πτυχιούχος Ηλεκτρολόγος Μηχανικός από το Πολυτεχνείο, αλλά είχε και πτυχίο Πολιτικού Μηχανικού, οπότε είχε δικαίωμα/τεχνογνωσία να επεκτείνει τα project πέρα από τα όρια του Αυτοματισμού αλλά να μπαίνει και στα χωράφια της κατασκευής του κτίσματος με σκοπό την πιο αξιόλογη επίτευξη του εκάστοτε αυτοματισμού.

Η συμφωνία επετεύχθη και η πρόσληψη πραγματοποιήθηκε. Όπως προανέφερα, η όλη κατάσταση ήταν διχασμένη. Η θετική οπτική:

• Εταιρεία με κάλυπτε απόλυτα όσο αφορά το εργασιακό αντικείμενο.
• Αντικείμενο εργασίας διαρκώς εξελισσόμενο με υποσχόμενες προοπτικές για το μέλλον.
• Από τους συναδέλφους υπήρχαν αρκετή τεχνογνωσία κι εμπειρία που μπορούσα να λάβω.
• Για πρώτη φορά στη ζωή μου, θα λάμβανα έναν αξιοπρεπή μισθό (σιγά τα λεφτά δηλαδή, αλλά anyway ήταν ένα άλμα σε ότι είχα συνηθίσει ως τότε).

Όμως υπήρχε και η αρνητική πλευρά, η οποία επικράτησε ύστερα από έναν μήνα, παραιτήθηκα και πέρασαν αρκετά χρόνια όπου πάτησα το πόδι μου στη Δραπετσώνα. Τα κύρια προβλήματα ήταν:

• Σύμφωνα με τις αρχές της Adamsnet, το κανονικό ωράριο ενός εργαζομένου είναι 7:40 - 21:00.
• Εργασία τα Σαββατοκύριακα, ενώ ο Psycho μιλούσε και για ολονυχτίες.
• Κακό κλίμα, φωνές, βρισιές, μπινελίκια, πατόκορφο λεκτικό χέσιμο.
• Το περιστατικό που ακολουθεί...

Είχε ξεσπάσει ένας μεγάλος καυγάς, ανάμεσα στον Ψυχοβλαβή και σε έναν από τους τεχνικούς. Βασικά δεν ήταν ακριβώς καυγάς, αλλά μπινελίκι και φωνές από τον πρώτο. Οι ατελείωτες φωνές, με δυσκόλευαν να καταλάβω τι ακριβώς είχε γίνει, μάλλον κάποιο λάθος είχε κάνει ο μικρός. Η συνέχεια εξελίχθηκε σε ένα μικρό αποθηκάκι της εταιρείας που πήγαν οι δύο τους "να μιλήσουν πιο πολιτισμένα". Τι ακριβώς έγινε στο αποθηκάκι, ούτε αυτό το έμαθα. Εκείνο όμως που βίωσα, ήταν να βλέπω τον τεχνικό σε μία γωνιά να κλαίει με λυγμούς απαρηγόρητος. Ήταν too much για εμένα, αρκετά νέος, άπειρος, (να το παραδεχτώ) ευαίσθητος. 

Με την Adamsnet, ολοκληρώθηκαν τα Early Years, η βρεφική επαγγελματική περίοδος. Δύο εβδομάδες ύστερα από την αποχώρηση μου, είχα ολοκληρώσει την πτυχιακή μου εργασία και πήρα το πτυχίο μου. Ακολουθούν τα Golden Years, τα χρόνια που μου χάρισαν ανεκτίμητες αναμνήσεις, τις οποίες θα μοιραστώ σύντομα.