Επαγγελματικά Χρόνια - Early Years (G.S.D, Eurobjects, Coca Colla)

Φθάνοντας στο 3ο έτος της σχολής μου, ήδη είχα αποκτήσει πρώτες γνώσεις πάνω στο Software και στη Μικροηλεκτρονική. Η προτίμηση μου προς τα Embedded Systems ήταν ακόμη σε εμβρυακό στάδιο, οπότε "ψαχνόμουν" ακόμη. Μπορώ να πω με σιγουριά πως έβλεπα κάθε κλάδο/κατεύθυνση με πολύ ενδιαφέρον και σίγουρα δεν ήξερα τι να πρωτοδιαλέξω. Απέναντι στα Ψηφιακά Ηλεκτρονικά, στα Δίκτυα, στις Τηλεπικοινωνίες, στον Προγραμματισμό και στους Μικροϋπολογιστές, στεκόμουν σαν πελάτης σε ζαχαροπλαστείο (οι καλύτερες σφολιάτες στο Atene, επί της Ηρακλείου) που έχει λιγούρα για γλυκό. Οι επαγγελματικές εξορμήσεις που ακολουθούν, είχαν περισσότερο σαν στόχο, μέσα από την hands on εμπειρία, να αποκτήσω μία καλύτερη εικόνα των προαναφερθέντων, παρά τις οικονομικές απολαβές.

General Systems Design
Είμαι συναισθηματικά δεμένος με την GSD. Η πρώτη μου normal εργασιακή εμπειρία, ασχέτως αν ήταν part time. Η GSD εξακολουθεί να υπάρχει ακόμη και σήμερα, δεδομένο του μεγέθους της υπήρξε η πιο σοβαρή "μικρή" εταιρεία με την οποία συνεργάστηκα ever. Κύριο της αντικείμενο η σχεδίαση/υλοποίηση/support Media Center Control Racks με target group τηλεοπτικούς σταθμούς. Ιδρυτής και ιδιοκτήτης, ο μέγας "Τσιν Τσον", το πρώτο μου "αφεντικό", πριν από λίγα χρόνια έμαθα πως αποσύρθηκε και ανέλαβε ο γιος του, εξίσου ικανός, το "Τσιν Τσονάκι".

Στην GSD πήγα συστημένος, η μοναδική φορά που έγινε αυτό, χωρίς να σημαίνει πως ντρέπομαι κιόλας. Δυσκολεύτηκα αρκετά να τη βρω, εδρεύει κοντά στο "Στέκι" (τα καλύτερα μπιφτέκια, στον παράδρομο της Κύμης), στη νεκρή ζώνη του Ν. Ηρακλείου που αν την προσεγγίσεις πεζός πρέπει να διασχίσεις ρέματα και ζούγκλες. Όπως και να έχει έφθασα και βέβαια εντυπωσιάστηκα από τις σύγχρονες εγκαταστάσεις της εταιρείας. Ο Ελληνοαμερικάνος "Τσιν Τσον" δεν είχε καμία σχέση με τη μίζερη νοοτροπία του νεοΈλληνα επιχειρηματία, δεν τσιγκουνευόταν τα χρήματα ώστε να δημιουργήσει ένα ευχάριστο χώρο εργασίας. Οι πρώτες εντυπώσεις ήταν πολύ καλές και η συνέντευξη που ακολούθησε, ακόμη καλύτερη.

Σε ένα ιδιαίτερα ευχάριστο κλίμα, έλαβε χώρα μία συνέντευξη που τα κυριότερα μέρη τα θυμάμαι ακόμη. Από ένα σημείο κι έπειτα, απλά συζητούσαμε για τεχνολογία και διαδίκτυο. Ατελείωτη χαρά μου έδωσε η φράση που σφράγισε την συνέντευξη "θα χαρώ πολύ να συνεργαστούμε". Η φράση που πρόσθεσε "μη σε απασχολεί το οικονομικό", υπό άλλες συνθήκες θα έπρεπε να με ανησυχήσει, όμως: α) ήμουν τόσο ενθουσιασμένος που δεν με ενδιέφερε καθόλου β) ξηγήθηκε πολύ σωστά ο "Τσιν Τσον".

Στους 6 μήνες που εργάστηκα στη GSD, απέκτησα τα παρακάτω πολύτιμα εφόδια:

• Πρακτική εξάσκηση των θεωρητικών γνώσεων που είχα/αποκτούσα πάνω στην Ηλεκτρονική
• Πολύτιμες εμπειρικές τεχνικές γνώσεις Ηλεκτρονικού που δεν διδάσκονται πουθενά
• Πρώτη εμπειρία στη σχεδίαση και εκτέλεση ενός project
• Γνώση για το πως είναι δομημένο ένα σωστό και αποδοτικό εργαστήριο
• Συμμετοχή σε τεχνική ομάδα
• Πραγματική εργασιακή εμπειρία
• Τη πρωτόγνωρη χαρά όταν κράτησα στα χέρια μου τον πρώτο μου μισθό (120.000 δρχ).

Είναι ξεκάθαρο πως από τη GSD, έχω μόνο ευχάριστες εμπειρίες, οπότε γιατί διέκοψα. Όσο εξελισσόταν το 3ο έτος της σχολής μου, γινόταν όλο και πιο απαιτητικό, οι ώρες που διέθετα για part time εργασία αποτελούσαν πολυτέλεια. Όσο και να αγαπούσα την GSD, η σχολή μου ήταν η πρώτη προτεραιότητα  Ο "Τσιν Τσον" ήταν απόλυτα σύμφωνος με αυτό, με αποχαιρέτησε με τα εξής λόγια "το θεωρώ σχεδόν σίγουρο πως θα διασταυρωθούν ξανά οι δρόμοι μας, με εμένα ή με το γιο μου". Ως τώρα κάτι τέτοιο δε συνέβη, όμως όσο η GSD βρίσκετε εκεί, ποτέ δε ξέρεις.

Eurobjects
Το αγαπημένο μου shoot em up video game είναι το Quake. Στο no 2 βρίσκετε το Half Life. Που κολλάνε αυτά? ο ιδιοκτήτης και φίλος μου της Eurobjects είναι ίδιος ο Freeman από το Half Life.
H Eurobjects υπήρξε (πλέον δεν υπάρχει) μία εταιρεία που κύρια ασχολία της ήταν το Web Design/Development. Είχα ξεκινήσει τα πρώτα μου βήματα πάνω στην HTML, κι επειδή ήθελα να αποκτήσω λίγο περισσότερη εμπειρία πάνω στο web, ζήτησα από τον Freeman κάποια απογεύματα να πηγαίνω από την εταιρεία (δίχως μισθό) και να αναλάβω κάποια tasks. Η Eurobjects βρισκόταν στον τελευταίο όροφο ενός κτιρίου στα Πατήσια, 1 τετράγωνο δίπλα από τη γιάφκα της επαναστατικής οργάνωσης 17 Νοέμβρη. Όποτε μου το επέτρεπαν οι ακαδημαϊκές υποχρεώσεις, περνούσα κάποιες ώρες στις εγκαταστάσεις της Eurobjects (2 υπάλληλοι κι o Freeman) και μάθαινα τα μυστικά του σχεδιασμού μίας επαγγελματικής ιστοσελίδας με PhP και Coldfusion. Το κύριο μου task ήταν να γράφω Javascripts με βάση τις απαιτήσεις της κάθε ιστοσελίδας, πράγμα το οποίο ήταν αρκετά ενδιαφέρον. Όμως το μεγάλο plus που έλαβα από την Eurobjects και οφείλω ατελείωτη ευγνωμοσύνη στον Freeman, κρύβετε σε 4 γράμματα,... Perl.

Αν θέλω να είμαι αντικειμενικός, πρέπει να πω πως ο Freeman σαν Μηχανικός Πληροφορικής ήταν ικανότατος, αλλά σας επιχειρηματίας είχε μαύρα μεσάνυχτα. Αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που δεν μπόρεσε να σταθεί μία εταιρεία σαν την Eurobjects που τη διέκρινε επαγγελματισμός. Εκείνη την εποχή, ακόμη και τα Καθαριστήρια Ρούχων παρείχαν εναλλακτικά υπηρεσίες κατασκευής ιστοσελίδων. Ένα software house που έμενε προσηλωμένο στο web δεν είχε πολλές ελπίδες, έπρεπε να ελιχθεί και σε άλλα μονοπάτια του software, των πληροφορικών συστημάτων, databases ή και στην μέγιστη απάτη της εποχής IT Consultancy. Παρά όλα αυτα, ο Freeman είχε καλές γνωριμίες, έτσι μπόρεσε να δώσει ενέσεις ζωής στην εταιρεία, πριν καταλήξει στον άδοξο τερματισμό της. Μία από αυτές τις γνωριμίες ήταν ένας Έλληνας καθηγητής Πληροφορικής στο UCLA, που είχε έρθει για 2 εβδομάδες στην Ελλάδα και για λόγους που δεν γνωρίζω, προθυμοποιήθηκε να μας δώσει κάποια σεμινάρια πάνω στην Perl.Όπως έχει πει και ο Keith Bostick, "Perl - The only language that looks the same before and after RSA encryption"

Από την αρχή η συνεργασία μου με τη Eurobjects ήταν περιστασιακή, όπου ολοκληρώθηκε ευχάριστα και προσοδοφόρα.

Coca Colla Hellas
Ολοκληρώνοντας το 3ο έτος της σχολής, καλοκαίρι πλέον, ήμουν άφραγκος. Οι οικονομίες μου είχαν ξοδευτεί κυρίως σε βιβλία τεχνολογίας ακαδημαϊκής φύσεως και PC parts. Ήθελα όμως να αγοράσω ένα cd/mp3/vcd player, που εκείνη την εποχή ήταν ιδιαίτερα ακριβό (περίπου 85 euro). Το φοιτητικό trend ήταν μοίρασμα φυλλαδίων ή σερβιτόρος σε καφετέρια. Δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ήμουν τυχερός και βρήκα μία αγγελία που ζητούσαν φοιτητή τεχνολογικής κατεύθυνσης για καλοκαιρινή εργασία πάνω στα Δίκτυα Υπολογιστών.

Η εταιρεία, της οποίας το όνομα ποτέ δεν συγκράτησα, ήταν από εκείνες που έκαναν υπενοικίαση υπαλλήλων, κοινώς γραφείο εξωτερικών συνεργατών. Ιδιοκτήτης ήταν ο Daniel, ένας 50άρης βλαχόμαγκας λεφτάς, που πρόσφατα είχε αφήσει την στάνη κι ανακάλυψε τους Η/Υ. Στην Ελλάδα της προχειρότητας τέτοιες εταιρείες ξεφύτρωναν από το πουθενά εκμεταλλευόμενες την ανικανότητα να καλύψουν οι πραγματικές εταιρείες πληροφορικής τις αυξανόμενες ανάγκες σε εργατικό προσωπικό στις νέες τεχνολογίες.

Το γραφείο του Daniel ήταν στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας και ως γνήσιος ψευτογιάπης ήταν Παναθηναικός, οδηγούσε μηχανή μεγάλου κυβισμού και όσες φορές τον συνάντησα φορούσε πάντα λευκά ρούχα από κάτω μέχρι πάνω. Η αγγελία ήταν για τη στελέχωση Τεχνικού Δικτύων στο εργοστάσιο της Coca Colla, στην Εθνική οδό. Τυπικές ερωτήσεις, τυπικές απαντήσεις και πήρα τη θέση. Το πιο εκνευριστικό στοιχείο αντιπαθητικών τύπων όπως ο Daniel ήταν πως έβγαζαν μια ειρωνεία, εμπλουτισμένη με αρκετό κόμπλεξ και κακία, απέναντι σε άτομα που είχαν σπουδάσει ή σπούδαζαν στην ανώτατη εκπαίδευση. Ήταν κλασσικός αντιπρόσωπος των αμόρφωτων Ελληναράδων που διασκέδαζαν με την ιδέα πως αμείβουν με τα χρήματα τους τα νεαρά σπασικλάκια "που νομίζουν πως είναι καλύτερα επειδή γνωρίζουν 5 πράγματα παραπάνω". Όπως και να έχει από τον Daniel εργάστηκα για 2 μήνες ως καλοκαιρινός υπάλληλος στο εργοστάσιο της Coca Colla, στο Τεχνικό Τμήμα.

Υπάρχουν δύο πλευρές τις οποίες βλέπω στην συγκεκριμένη εμπειρία. Η θετική πλευρά: εργοστασιακές εγκαταστάσεις, η εμπειρία να έχω επαφή με τη γραμμή παραγωγής του διασημότερου παγκοσμίως προϊόντος,  η πολύ ενδιαφέρουσα γνωριμία με το τμήμα των Χημικών. Η αρνητική πλευρά όμως είναι μεγαλύτερη κι επικρατέστερη. 

• Σαν εργασιακό αντικείμενο ήταν ιδιαίτερα φτωχό, αφού το Τεχνικό τμήμα ήταν πιο πολύ επιφορτισμένο με την τεχνική υποστήριξη των Η/Υ του εργοστασίου, παρά με το Δίκτυο το οποίο λειτουργούσε στον αυτόματο, οπότε από θέμα γνώσεων πήρα λίγα πράγματα. Βαρέθηκα να κάνω format σε PC, να περνάω Windows 2000 ή Windows 98 και να κουβαλάω σαν χαμάλης PC από όροφο σε όροφο.
• Από την πρώτη ημέρα υπήρξα αντιπαθής για τον προϊστάμενο του Τεχνικού τμήματος, πράγμα το οποίο βίωσα και τους 2 μήνες. Ποτέ δεν κατανόησα τους λόγους αυτής της απέχθειας, απλά την ανεχόμουν.
• Για τα δεδομένα της εποχής η Coca Colla διατηρούσε σύγχρονες εγκαταστάσεις, όμως, πίσω από τις γραβάτες και τα φορέματα που επέβαλε το πρωτόκολλο της εταιρείας (ευτυχώς όχι για τους εξωτερικούς συνεργάτες), υπήρχε μία διάχυτη γκρίνια/μιζέρια των υπαλλήλων (κυρίως λόγω των πενιχρών αμοιβών), με αποτέλεσμα ένα δυσάρεστο κλίμα.

Αξιοσημείωτο περιστατικό, από την δίμηνη θητεία μου.

Με κάλεσε μία από τις διευθύντριες του Λογιστηρίου, για ένα πρόβλημα πρόσβασης σε δικτυακούς φακέλους. Κάθε υπάλληλος είχε 2 network folders, έναν Private κι έναν Public, στους οποίους υπήρχε κάποιο storage limit. Η διευθύντρια, είχε φθάσει στα όρια της χωρητικότητας που της αναλογούσαν κάτι το οποίο δεν ήταν ιδιαίτερα εύκολο να της εξηγήσω διότι, διευθύντρια μεν, ταγάρι δε. Ήμουν όμως και περίεργος να δω πως είχε κατορθώσει να "γεμίσει" τους δικτυακούς φακέλους της. Σαν Admin user του δικτύου, είχα πρόσβαση σε κάθε Private φάκελο, πράγμα που δεν ήταν γνωστό στους υπαλλήλους, ο καθένας πίστευε πως μόνο εκείνος είχε access στον δικό του Private. Ανοίγοντας από το PC μου τον φάκελο της, διαπίστωσα πως είχε γεμίσει με φιλμάκια πορνογραφικού περιεχομένου (μάλιστα τα είχε τακτοποιημένα σε υποφακέλους ανάλογα την κατηγορία, Asian, Blowjobs, The Zoo...κ.α.), γεγονός που δεν το ανέφερα σε κανέναν, απλά σκεφτόμουν τρόπους που θα μπορέσω να εκμεταλλευτώ αυτήν την πληροφορία. Δεν βρήκα ποτέ κανέναν τρόπο, οπότε απλά το μοιράζομαι εδώ στο blog.

Η καλύτερη ημέρα ήταν η τελευταία, αφού ένιωσα πως έφυγε ένα βάρος από πάνω μου. Όμως επειδή τίποτε δεν είναι τυχαίο, δεν ξεχνώ πως από το παράθυρο του Τεχνικού τμήματος συχνά χάζευα το διπλανό (σχεδόν) κτίριο επί τον παράδρομο της Εθνικής, ένα κτίριο που στο μέλλον θα γνώριζα αρκετά καλά. Αυτό όμως είναι μία άλλη ιστορία.