Top 100 Songs (91 - 100)

Ακολουθώ το παράδειγμα του BNR  τον οποίο παρακολουθώ από παιδάκι, και φτιάχνω τη δικιά μου Top 100 λίστα με τα αγαπημένα μου κομμάτια μουσικής. Αυθεντικές εκτελέσεις, live, διασκευές, οτιδήποτε έχω ακούσει σε οποιαδήποτε φάση της ζωής μου και το έχω συγκρατήσει ώστε άξια να μπορεί να μπει στην Top 100 λίστα μου.

100. Dropkick Murphys – I’m shipping up to Boston
Το φοβερό αυτό κομμάτι που ανοίγει τη λίστα μου, το πρώτο-άκουσα στην ταινία The Departed και φυσικά έψαξα και έμαθα τη Κέλτικη punk μπάντα που υμνεί εδώ και δεκαετίες την πανέμορφη Ιρλανδία. Υπήρξε μόνιμο soundtrack στο mp3 player καθώς διέσχιζα το μαγευτικό Δουβλίνο.

99. Judas Priest – Worth Fighting for
Ένα από τα νεότερα και άγνωστα κομμάτια των Priest, το οποίο ξεφεύγει από τις ηχητικές φόρμες που μας έχουν συνηθίσει. Στίχοι όπως ‘I’m leading in the wind, head bowed down from what I saw, my shadow for a friend, so some things are worth fighting for…’ προκαλούν ανατριχίλα και μόνο.

98. Gary Jules – Mad World
Η πρώτη μου ακρόαση με το συγκεκριμένο κομμάτι έλαβε χώρα στη Στοκχόλμη. Για ένα παράξενο λόγο, ήρθαν στη μνήμη μου οι αγαπημένοι μου φίλοι που είχα μήνες να τους δω, υποψία δακρύων υπήρξε τα μάτια μου και ωραίες αναμνήσεις ήρθαν στο μυαλό μου.

97. Ayreon – Loser
O Arjen Lucassen αποτελεί τον αγαπημένο μου καλλιτέχνη από το χώρο της metal μουσικής, μία πραγματική ιδιοφυία. Το Human Equation, το CD που περιέχει το κομμάτι, ήταν ένα από τα δώρα που δέχτηκα από τους συμφοιτητές μου σε κάποια γενέθλια μου, από τα ωραιότερα που έλαβα ποτέ.

96. Dream Theater – Pull me under
Η πρώτη συναυλία που παραβρέθηκα στη ζωή μου, ήταν με το fan club των Dream Theater, και special προσκεκλημένο τον ιδρυτή και drummer τους, τον Mike Portnoy. Σε εκείνη τη συναυλία έπαιξαν 2 ελληνικά συγκροτήματα, οι Blizzard και οι αξιομνημόνευτοι Breaking Silence. Στο encore, o Portnoy, έπιασε το μπάσο (γιατί το παλικάρι ξέρει πολλά κιλά μουσική), και διασκεύασαν με τους BS το Pull me under και το club Camel πήρε φωτιά!

95. Carmina Burana O’ Fortuna
Στο youtube υπάρχει ακόμη το video που έπεσε στα χέρια στις αρχές του αιώνα με την διασκευή του O’ Fortuna και μία μίξη από σκηνές του δημοφιλές video game Final Fantasy. Ο συνδυασμός ήταν κάτι παραπάνω από ταιριαστός.

94. Majesty – Into the Stadiums

Την πρώτη μου εβδομάδα στη Στοκχόλμη, μέχρι να βρω σπίτι και να εγκατασταθώ, είχα κλειδώσει τις βαλίτσες μου σε ένα locker, μαζί και το φορητό cd player με τα cd. Μόνος μου σύντροφος στην αναζήτηση στέγης, το mp3 player (64 MB εκείνη την εποχή), που περιείχε το Reign in glory album των Majesty. Γνωρίζω απέξω και ανακατωτά όλους τους στίχους από αυτό το album, αλλά το συγκεκριμένο κομμάτι όσες φορές και να το ακούσω δεν θα το βαρεθώ ποτέ.

93. Mike Oldfield – To France 
Η Γαλλία είναι μία από τους όμορφους σύντομους, αλλά καθοριστικούς, σταθμούς της ζωής μου. Ο Mike Oldfield και η φανταστική φωνή της Maggie Reilly συγκλονίζουν και μου θυμίζουν ότι κάποτε ήμουν 27 και η ζωή μου ήταν πανέμορφη. (και τώρα είναι…)

92. Private Government – Μetallico tis eudokias
Μία φοβερή διασκευή του κλασσικού κομματιού, την οποία θεωρώ ανώτερη από την αυθεντική εκτέλεση. Μία rock εκτέλεση μπορεί να  αποτελεί εξέλιξη και βελτίωση κλασσικών μουσικών ιδεών.

91. Ten – Red
Το συγκρότημα αυτό, το ανακάλυψα όταν ήμουν φοιτητής στο ΤΕΙ. Στο album στο οποίο περιέχετε το Red, το Spellbound,  είναι από τα album που πραγματικά είναι δύσκολο να ξεχωρίσει το καλύτερο κομμάτι αφού όλα είναι άρτια, καλογραμμένα με φοβερές μελωδίες. Το Red όμως περιέχει στίχους για battlefields και όχι για πληγωμένες καρδιές οπότε κερδίζει (με μικρή διαφορά).

Καπιταλιστικό Σύστημα

Η απάτη είναι τεράστια, τόσο χοντρή που περνάει σχεδόν απαρατήρητη, καθώς τα φαινόμενα μας πείθουν συχνά ότι αμειβόμαστε ανάλογα με την αξία αυτού που παράγουμε.

Μέσα σε μία πρόταση όλη η ουσία του Καπιταλισμού, του συστήματος που επικρατεί παγκοσμίως πολλές δεκαετίες τώρα. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη φάρσα, ίσως όλων των εποχών. Το μεγαλύτερο πικρό αστείο, συνάμα όμως το πιο μεγαλεπήβολο σχέδιο που σκαρφίστηκε ποτέ κανείς.

First things first, όλοι γνωρίζουν, ακόμη και οι ηλίθιοι, το ρόλο που παίζει η ύπαρξη του χρήματος. Αντιπροσωπεύει την υλική αξία διαφόρων αγαθών καθώς και χειρονακτικής ή πνευματικής παραγωγής έργου. Όλα καλά ως εδώ, πολύ ωραία ιδέα, διότι ένας καρπουζάς δεν θα μπορούσε να ανταλλάξει τα απαίσια παράγωγά του με βασικά αγαθά. Υπήρχε όμως μία ασάφεια, ποιος καθορίζει την αξία? Δεν είμαι οικονομολόγος, ούτε θέλω να έχω σχέση με το σινάφι τους, αλλά επειδή διαβάζω πολύ Σκρουτζ Μακ Ντακ, διαπιστώνω πως αυτή η ασάφεια, υπήρξε η απαρχή όλου του κακού που γέννησε τον Καπιταλισμό.

Ένας καπιταλιστής είναι κακός άνθρωπος. Έχει μία και βασική επιθυμία, να αποχτήσει όλο τον επίγειο πλούτο, κάθε παραγωγική μονάδα, οτιδήποτε μπορεί να αποχτήσει αξία αποτελεί στόχο. Είναι ξεκάθαρο αυτό, ο καπιταλιστής ενσαρκώνει μία ακόρεστη πείνα για κάθε τι που έχει υπόσταση ή μπορεί να παράγει έργο. Είναι διεστραμμένο και δυσνόητο, αφού υποτίθεται όλα έχουν όρια, όχι όμως εδώ. Όμοια απορία, που μόνο ως διαστροφή μπορεί να αποδοθεί, στην σημερινή παγκόσμια κρίση, αποφάσεις ανθρώπων που είναι πάμπλουτοι, να εξαθλιώνουν ολόκληρα έθνη, προκειμένου να πλουτίσουν περαιτέρω. Πόσο πλούτο μπορεί να αντέξει κάποιος άνθρωπος? Προφανώς ένας καπιταλιστής δεν μπορεί να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα.

Προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος απόκτησης των πάντων, δημιουργήθηκε σιγά σιγά ένα σύστημα που έδινε σαφή αξία σε κάθε αγαθό και υπηρεσία, αυξομειώνοντας κατά το δοκούν την αξία, ώστε το ίδιο το χρήμα να αποχτήσει μία αυθεντικότητα, έχασε τον αρχικό του ρόλο και μεταλλάχθηκε σε μία ζωντανή οντότητα που υπόκειται σε συγκεκριμένους κανόνες, τους κανόνες που καθορίζουν όσοι θέλουν να ανήκουν στην εκλεκτή κάστα του Καπιταλισμού. Η αξία του χρήματος χαρακτηρίζετε πλέον DeFacto προκειμένου να ΜΗΝ ευοδωθεί το μόνο σενάριο που θα έλυνε το πρόβλημα της παγκόσμιας κρίσης και της άδικης και άνισης κατανομής του πλούτου. Η συντονισμένη άρση εμπιστοσύνης στην αγοραστική αξία του εκάστοτε νομίσματος. Ο φόβος και τρόμος του Καπιταλισμού, ο μονόδρομος της ανθρωπότητας, το Reset ενός καταστροφικού αλγόριθμου που απλά θα οδηγήσει την ανθρωπότητα σε αφανισμό. Οι τράπεζες θα καταρρεύσουν, οι πάμπλουτοι καπιταλιστές θα περιοριστούν στα υλικά αγαθά που κατέχουν ακολουθώντας μία κάθετη πτώση ιδιοκτησίας, ένας χάος θα επικρατήσει για ένα μικρό διάστημα, έως ότου αφανιστεί αυτή η μικρή ασάφεια που αναφέρθηκα προηγουμένως.

Το τι θα ακολουθήσει ύστερα δεν το γνωρίζω, αφού θα έχουμε μία ανθρωπότητα έμπειρη από το πάθημα του παρελθόντος. Μπορώ όμως να προβλέψω σημαντικές ποιοτικές διαφορές του post σεναρίου μου με την τωρινή πραγματικότητα:

• Η απληστία ως ανθρώπινο πάθος, δεν θα εκφράζετε με μεθόδους απόλυτου συγκεντρωτισμού.

• Οι άνεργοι δεν θα αποτελούν στρατιά εφέδρων εργαζόμενων.

• Οι δυνάμεις καταστολής δεν θα έχουν ως καθήκον την κατάπνιξη αντιδράσεων κατά της μαζικής οικονομικής απάτης.

• Η ανθρωπότητα θα επανέλθει σε αυθεντικές αξίες.

Economics has never been a science - and it is even less now than a few years ago.

Paul Anthony Samuelson

Nobel Memorial Prize in Economic Sciences

Πληροφορική και Ηλεκτρονικά Υπολογιστικά Συστήματα

Επτά Αμερικάνοι, τέσσερις Άγγλοι, ένας Φιλανδός, ένας Ολλανδός, ένας Ούγγρος και ένας Έλληνας, αποτελούν τους 15 σπουδαιότερους ανθρώπους της μοναδικής επιστήμης της Πληροφορικής και των Ηλεκτρονικών Υπολογιστικών Συστημάτων. (Οι σύντομες περιγραφές έχουν παρθεί με copy-paste από Wikipedia).

Charles Babbage

Ο Τσαρλς Μπάμπατζ (26 Δεκεμβρίου 1792 - 18 Οκτωβρίου 1871) ήταν Βρετανός μαθηματικός, φιλόσοφος, εφευρέτης και μηχανικός ο οποίος επινόησε τον προγραμματίσιμο υπολογιστή. Θεωρείται ο «πατέρας του υπολογιστή». Του αποδίδεται η εφεύρεση του πρώτου μηχανικού υπολογιστή, ο οποίος σταδιακά οδήγησε σε πιο προχωρημένο σχεδιασμό. Τμήματα των μη ολοκληρωμένων μηχανών του εκτίθενται στο Μουσείο Επιστημών του Λονδίνου. To 1991 κατασκευάστηκε μια πλήρως λειτουργική διαφορική μηχανή από τα αρχικά σχέδια του Μπάμπατζ, με μεθόδους κατασκευής που αντιστοιχούσαν στον 19ο αιώνα. Η επιτυχής κατασκευή της μηχανής έδειξε ότι η μηχανή θα μπορούσε να λειτουργήσει. Εννέα χρόνια αργότερα το Μουσείο Επιστημών ολοκλήρωσε τον εκτυπωτή που ο Μπάμπατζ είχε σχεδιάσει για την διαφορική μηχανή, μια εξαιρετικά πολύπλοκη συσκευή για τον 19ο αιώνα.

Tim Berners-Lee

Ο Σερ Τίμοθι Τζον Μπέρνερς Λι (γενν. 8 Ιουνίου 1955), Μέλος του Τάγματος της Αξίας, Ιππότης-Διοικητής του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, Μέλος της Βασιλικής Εταιρείας, Μέλος της Βασιλικής Εταιρείας Μηχανικής, Μέλος της Βασιλικής Εταιρείας Τεχνών είναι ο εφευρέτης του Παγκόσμιου Ιστού (World Wide Web), διευθυντής της κοινοπραξίας World Wide Web η οποία επιτηρεί τη συνεχή ανάπτυξή του και ερευνητής και κάτοχος της έδρας 3Com στο Εργαστήριο Πληροφορικής και Τεχνητής Νοημοσύνης (CSAIL) του MIT. Είναι ο διευθυντής του Κονσόρτσιουμ του Παγκόσμιου Ιστού στο Διαδίκτυο και Καθηγητής στο τμήμα Ηλεκτρονικών και Επιστήμης Υπολογιστών του Σαουθάμπτον (Ην. Βασίλειο).

George Boole

Ο Τζορτζ Μπουλ (2 Νοεμβρίου 1815 – 8 Δεκεμβρίου 1864) ήταν Άγγλος μαθηματικός και φιλόσοφος. Αποτελεί το θεμελιωτή της συστηματικής μελέτης της λογικής και της γενικότερης εφαρμογής που μπορεί να έχει στην επιστήμη των μαθηματικών.

Μιχαλης Δερτουζος

Ο Μιχάλης Δερτούζος (Michael L. Dertouzos, 5 Νοεμβρίου 1936 - 27 Αυγούστου 2001) ήταν διακεκριμένος καθηγητής και διευθυντής του Εργαστηρίου Επιστήμης Υπολογιστών (LCS) του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασσαχουσέτης (MIT). Προέβλεψε από πολύ νωρίς την επέκταση της χρήσης ηλεκτρονικών υπολογιστών, και υπήρξε από τους πρωτοπόρους σε πολλούς τομείς της τεχνολογίας, ανάμεσα στους οποίους και το world wide web.

Bill Gates

O Ουίλιαμ Χένρυ Γκέιτς Γ' (γεννημένος 28 Οκτωβρίου 1955) είναι αμερικανός επιχειρηματίας και πρόεδρος της Microsoft, μιας επιχείρησης λογισμικού που ίδρυσε με τον Πολ Άλεν.

Steve Jobs

Ο Στήβεν Πωλ Τζομπς (γενν. 24 Φεβρουαρίου 1955 - 5 Οκτωβρίου 2011) ήταν μια από τις πιο γνωστές προσωπικότητες στον χώρο της τεχνολογίας, ένας εκ των δύο συνιδρυτών, πρώην πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλός της Apple και πρώην πρόεδρος της Pixar (μέχρις ότου εξαγοράστηκε από τη Disney, στης οποίας το Διοικητικό Συμβούλιο διατηρούσε θέση και της οποίας ήταν ο μεγαλύτερος μέτοχος). Έχει χαρακτηριστεί ως οραματιστής στον χώρο των υπολογιστών και πολλές ιδέες του άλλαξαν τον τρόπο που οι καταναλωτές χρησιμοποιούν την ψηφιακή τεχνολογία. Ήταν από τους πρώτους που συνέλαβαν την ιδέα του οικιακού προσωπικού υπολογιστή.

Donald Ervin Knuth

Ο Ντόναλντ Έρβιν Κνουθ (γεννήθηκε 10 Ιανουαρίου 1938) είναι διεθνώς αναγνωρισμένος επιστήμονας πληροφορικής και ομότιμος καθηγητής της Τέχνης του Προγραμματισμού Υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ. Συγγραφέας του σημαντικού πολύτομου έργου "Η Τέχνη του Προγραμματισμού Υπολογιστών" (The Art of Computer Programming) ο Κνουθ έχει χαρακτηριστεί ο πατέρας της ανάλυσης αλγορίθμων, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη και την συστηματοποίηση μαθηματικών τεχνικών για την σε βάθος ανάλυση της υπολογιστικής πολυπλοκότητας των αλγορίθμων.

John von Neumann

Ένας από τους σπουδαιότερους μαθηματικούς του εικοστού αιώνα, ο γεννημένος στην Ουγγαρία Γιάνος Νόιμαν (28 Δεκεμβρίου 1903 – 8 Φεβρουαρίου 1957), (περισσότερο γνωστός ως Τζον φον Νόιμαν - τον γερμανικό τίτλο φον τον αγόρασε ο πατέρας του), προσέφερε σε πάμπολλους κλάδους όπως μαθηματικά, φυσική, οικονομικά, πληροφορική.

Dennis Ritchie

Ο Ντένις Ρίτσι (9 Σεπτεμβρίου, 1941-12 Οκτωβρίου, 2011) ήταν Αμερικανός επιστήμονας υπολογιστών, αξιοσημείωτος για την επιρροή του σε διάφορες γλώσσες προγραμματισμού, με κυριότερη την C, αλλά και σε λειτουργικά συστήματα, όπως το Multics και το Unix. Έχει λάβει το βραβείο Τιούρινγκ το 1983 και το αμερικανικό Εθνικό Μετάλλιο Τεχνολογίας το 1998. Όταν συνταξιοδοτήθηκε το 2007, ήταν επικεφαλής του τμήματος έρευνας λογισμικού συστημάτων της εταιρείας Lucent Technologies.

William Bradford Shockley

Ο Γουίλλιαμ Μπράντφορντ Σόκλεϋ (13 Φεβρουαρίου 1910 - 12 Αυγούστου 1989) ήταν Αμερικανός επιστήμονας ο οποίος το 1956 μαζί με τους Τζον Μπαρντίν και Γουόλτερ Μπράταιην τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής για την εφεύρεση του τρανζίστορ.

Richard Stallman

Ο Ρίτσαρντ Στόλλμαν (γενν. 16 Μαρτίου 1953) είναι ο ιδρυτής του κινήματος ελεύθερου λογισμικού, του εγχειρήματος GNU, του Ιδρύματος Ελεύθερου Λογισμικού (Free Software Foundation, FSF), και της Ένωσης για την Ελευθερία του Προγραμματισμού (League for Programming Freedom, LPF). Εφηύρε την έννοια του copyleft για να προστατεύσει τα ιδανικά αυτού του κινήματος, και διαφύλαξε αυτή την έννοια στην ευρέως χρησιμοποιούμενη GPL (General Public License) για το λογισμικό.

Andrew Tanenbaum

Ο Άντριου Στιούαρτ «Άντυ» Τάνενμπάουμ (γένν. 16 Μαρτίου 1944) είναι καθηγητής της επιστήμης υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο Βρέιε, στο Άμστερνταμ στην Ολλανδία. Είναι γνωστός ως ο δημιουργός του MINIX, ενός ελεύθερου και ανοικτού κώδικα λειτουργικού συστήματος, το οποίο δημιούργησε για εκπαιδευτικούς σκοπούς, και ως συγγραφέας βιβλίων της Επιστήμης των Υπολογιστών, τα οποία θεωρούνται τα πρότυπα κείμενα αυτού του πεδίου της επιστήμης.

Linus Torvalds

Ο Λίνους Μπένεντικτ Τόρβαλντς (γεννημένος στις 28 Δεκεμβρίου του 1969) είναι ένας Φινλανδός (με Αμερικανική υπηκοότητα) επιστήμονας ηλεκτρονικών υπολογιστών και προγραμματιστής. Είναι γνωστός για την αρχική δημιουργία του πυρήνα Linux, πάνω στον οποίο συνεχίζει να εργάζεται ως επικεφαλής της αρχιτεκτονικής του, συντονίζοντας το έργο της ανάπτυξης. Επίσης, το 2005 δημιούργησε το σύστημα ελέγχου εκδόσεων Git.

Alan Turing

Ο Άλαν Μάθισον Τούρινγκ (23 Ιουνίου, 1912 - 7 Ιουνίου, 1954) ήταν Bρετανός μαθηματικός, Καθηγητής της λογικής, κρυπτογράφος και θεωρείται συχνά πατέρας της επιστήμης των υπολογιστών. Με τη δοκιμή Τούρινγκ, είχε μια σημαντική και χαρακτηριστική συμβολή στη συζήτηση σχετικά με τη τεχνητή νοημοσύνη: εάν είναι δυνατό να ειπωθεί ότι μια μηχανή γνωρίζει και μπορεί να σκεφτεί. Παρείχε μία επίσημη έννοια του αλγορίθμου και των υπολογίσιμων αριθμών με τη μηχανή Τούρινγκ, διατυπώνοντας την ευρέως αποδεκτή έκδοση "Τούρινγκ" με την διατριβή του για την καθολική μηχανή Τούρινγκ, δηλαδή ότι οποιοδήποτε πρακτικό πρότυπο υπολογισμού έχει είτε ένα ισότιμο είτε ένα υποσύνολο των ικανοτήτων μιας μηχανής Τούρινγκ.

Norbert Wiener

Η θεωρία συστημάτων, το ερευνητικό αντικείμενο της επιστήμης συστημάτων, αντλεί ιδέες και έννοιες από πολλές επιστήμες και τις τοποθετεί σε ένα κοινό ολιστικό πλαίσιο με στόχο την ερμηνεία πολύπλοκων συστημάτων. Εμφανίστηκε κατά το Μεσοπόλεμο αλλά καθοριστική υπήρξε η έκδοση του βιβλίου Κυβερνητική, ή έλεγχος και επικοινωνία στα ζώα και στις μηχανές από το Νόρμπερτ Βίνερ το 1948.

Steve Wozniak

Η Apple ιδρύθηκε από τον Στηβ Τζομπς (1955-2011) και τον Στήβεν Bόζνιακ το 1976 σε ένα γκαράζ στην μικρή πόλη, το Λος Άλτος της Καλιφόρνιας των ΗΠΑ. Σκοπός της ίδρυσης και πρώτο της προϊόν ήταν ο υπολογιστής Apple I, δημιούργημα του Bόζνιακ, ο οποίος έγινε ευρέως αποδεκτός ως ο πρώτος ολοκληρωμένος προσωπικός υπολογιστής του κόσμου.

Ποτήρι

Ο Μαθηματικός βλέπει το ποτήρι μισοάδειο.

Ο Φυσικός βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο.

Ο Πολιτικός Μηχανικός βλέπει το ποτήρι πολύ μεγάλο.

Ο Προγραμματιστής βλέπει το ποτήρι Fuzzy Logic.

O Ηλεκτρονικός βλέπει το ποτήρι Flip Flop.

O Χημικός βρήκε που θα δημιουργήσει το επόμενο διάλυμα.

Ο Ψυχολόγος βλέπει το ποτήρι Visual Perception.

Ο Μηχανολόγος δεν έχει χρόνο να βλέπει ποτήρια.

Ο Βιολόγος βλέπει το ποτήρι με το πολύτιμο φυσικό αγαθό.

Ο Δικηγόρος πίνει το νερό γιατί στέγνωσε το στόμα του.

Ταινίες Επικής Φαντασίας

Η επική φαντασία είναι κομμάτι της ζωής μου. Πέρα από ταινίες, αποτελεί κύρια θεματολογία σε λογοτεχνία, video games, επιτραπέζια παιχνίδια, παιχνίδια ρόλων, κόμικς, ακόμη και συλλογή action figures. Όλα ξεκίνησαν στην τρυφερή ηλικία των 11 ετών, όταν σε ένα περίπτερο επί της λεωφόρου Ηρακλείου, στη Ν. Ιωνία, αγόρασα το πρώτο μου τεύχος από το ασπρόμαυρο περιοδικό Conan. Αν και μελετώ κόμικς από πολύ μικρή ηλικία, πριν ακόμη μάθω ανάγνωση, δεν είχα κάποια επαφή με επική φαντασία και το εξώφυλλο του συγκεκριμένου τεύχος μου τράβηξε την προσοχή. Η επική φαντασία έκτοτε μπήκε για τα καλά στη ζωή μου.

Παρακάτω παρουσιάζω ένα προσωπικό top ten:

1. Conan

Βασισμένο στο πασίγνωστο μυθιστόρημα του Robert Howard, ο πιο γνωστός βάρβαρος όλων των εποχών. Ο ρόλος που καθιέρωσε τον μεγάλο Arnold στη δεκαετία του 80. Αν και οι συγκεκριμένες ταινίες δεν το απαιτούσαν, πάντα υπήρχε ένα κάπως περίπλοκο σενάριο, που καθήλωνε τον θεατή, κατά τα άλλα ένα μείγμα από τεράστιους μύες με πεταχτές φλέβες, τεράστια σπαθιά, γυναίκες με τεράστια προσόντα και βέβαια κακοί με τεράστια κακία.

- 1982 Conan the Barbarian

- 1984 Conan the Destroyer

- 1985 Red Sonja

- 2011 Conan the Barbarian

2. Lord of the Rings

Το πασίγνωστο έπος του Tolkien, αναμφισβήτητα η καλύτερη ταινία που έχω παρακολουθήσει ποτέ. Αρκετά παιδική ώστε να την παρακολουθήσουν ευχάριστα όλοι, μαγευτικά τοπία, φοβερές σκηνές, οι επικότερες μάχες που υπήρξαν ποτέ στον κινηματογράφο.

- 2001 Fellowship of the Ring

- 2002 The Two Towers

- 2003 The Return of the King

3. The 13th Warrrior

Η ταινία εξυμνεί το μεγαλειώδες πνεύμα μάχης και επιβίωσης του βαρβαρικού ευρωπαικού βορά. Τη διαφορά την κάνει όμως ένας άραβας νομάδας. Σκοτεινή επική ταινία, στην οποία οι πύλες της Valhalla ανοίγουν κυριολεκτικά.

- 1999 The 13th Warrior

4. Beowulf

Το διάσημο επικό ποίημα έχει μεταφερθεί στις οθόνες τρεις φορές. Η πρώτη με τον μέγιστο Christofer Lambert, αν και πρόσθεσε pseudo sci fi στοιχεία, παραμένει cult και προσωπική αγαπημένη.

- 1999 Beowulf

- 2005 Beowulf and Grendel

- 2007 Beowulf

5. Highlander

Immortals, ξίφοι, κομμένα κεφάλια, Queen, Σκωτία, φοβερό σενάριο που εξελίχθηκε γρήγορα σε κλασσικό. Και η τηλεοπτική σειρά των 90’s ήταν εξίσου φοβερή.

- 1986 Highlander

- 1991 Highlander II: The Quickening

- 1994 Highlander III: The Sorcerer

- 2000 Highlander: Endgame

6. DragonHeart

Η επική φαντασία συνήθως χαρακτηρίζετε από σφαγές, αντρίλα, φρικιαστικά τέρατα που κομματιάζουν και κομματιάζονται, όμως εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα απίθανο παραμύθι. Ο Sean Connery δίνει ρέστα, δανείζοντας τη φωνή του στον Draco.

- 1996 DragonHeart

- 2000 DragonHeart A new Beginning

7. 300

Αν και το κόμικ του Frank Miller (το οποίο διασκευάζει η ταινία) στηρίζετε σε ιστορικά γεγονότα, όποιος δει την ταινία και γνωρίζει και λίγο ιστορία, διαπιστώνει ότι είναι μία κλασσική ταινία επικής φαντασίας με ψήγματα ιστορίας. Ότι πιο true ανέδειξε η πρώτη δεκαετία του αιώνα μας, που ανάγκασε αμόρφωτους βλαχοκάγκουρες να μάθουν ποιος είναι ο Frank Miller και να υποκλιθούν στη μεγαλειώδη τέχνη του κόμικ.

- 2006 300

8. Braveheart

Ταινία που δεν έχει ίχνος φαντασίας, καθαρά ιστορική, όμως είναι ότι πιο επικό έχει δείξει ο παγκόσμιος κινηματογράφος. Συγκλονιστική από την αρχή μέχρι το τέλος, ταινία ορόσημο, ύμνος για κάθε λαό που αγωνίστηκε ενάντια σε κατακτητές.

- 1995 Braveheart

9. Willow

O George Lucas φανερά επηρεασμένος από το έργο του Tolkien προσπάθησε να φτιάξει το δικό του παραμύθι. Το αποτέλεσμα ήταν ένα κλασσικό παραμύθι που ακόμη και σήμερα βλέπετε ευχάριστα.

- 1988 Willow

10. Deathstalker

Η αποθέωση του Sword and Sorcery. Ένας ημίγυμνος, τίγκα στα αναβολικά τύπος, που το μόνο που ξέρει είναι να ξεκοιλιάζει, κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα. Ακόμη και το όνομα του πάει γάντι. Είχε τόση επιτυχία που γύρισαν και το 2ο μέρος για περισσότερο σφάξιμο ενάντια σε τέρατα, μάγισσες και άλλα τέτοια ωραία. Εννοείτε ότι δεν λείπουν από την ταινία οι αιθέριες υπάρξεις, για να απασχολείτε ο ήρωας στα διαλλείματα της σφαγής.

- 1983 Deathstalker

- 1987 Deathstalker II

Παιδική Ηλικία Part IV

Τα χρόνια του Λυκείου είναι τα τελευταία πριν την ενηλικίωση. Είναι τα χρόνια στα οποία κάθε άνθρωπος πρέπει να πάρει μία πολύ κρίσιμη και οριστική απόφαση. Την απόφαση αν θα μείνει για πάντα παιδί, οπότε ευτυχισμένος – δραστήριος – ανοιχτόμυαλος, ή αν θα σκοτώσει το παιδί που έχει μέσα του, οπότε μίζερος – ηλίθιος – δυστυχισμένος, θα καταλήξει να φορέσει και γραβάτα. Το Λύκειο για μένα ήταν μία φυσική μετάβαση από το γυμνάσιο. Οι αξίες που είχα εμπεδώσει, όπως βαθμοί, απουσιολόγιο, σημαία, επερχόμενες πανελλήνιες, ήταν σταθερές αλλά τις αντιμετώπιζα πιο ώριμα. Άλλωστε έννοιες όπως φιλία ή ακόμη και νεανικός έρωτας είχαν κάνει έκδηλα τις πρώτες τους εμφανίσεις και αποτελούσαν υπολογίσιμες συνιστώσες για την εξέλιξη μου.

Το κυριότερο θέμα συζήτησης, συνειδητοποιημένων μαθητών Λυκείου, ήταν οι Πανελλήνιες εξετάσεις και οι επιλογές ακαδημαϊκής κατεύθυνσης. Είχα την ατυχία να ζήσω το σύστημα των 4 Δεσμών, ότι πιο ψυχοφθόρο στη ζωή μου. Τέσσερα μαθήματα, εκ των οποίων το ένα η έκθεση (όποτε στην ουσία 3 μαθήματα), στα οποία όμως το επίπεδο εξετάσεων είχε ξεφύγει τελείως. Στην Λυκειακή μου εποχή, οι υποψήφιοι για ΑΕΙ/ΤΕΙ ήταν κοντά στους 150.000 και οι εισακτέοι 50.000. Κοινώς 1/3 έμπαινε και 2/3 κοβόντουσαν. Με δεδομένο τα λίγα μαθήματα, έπρεπε το επίπεδο να είναι αρκετά υψηλό ώστε να γίνει το βαθμολογικό κοσκίνισμα. Αποτέλεσμα, ούτε οι ίδιοι οι καθηγητές πολλές φορές, να μην μπορούν να λύσουν τα θέματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το 1993 με το «άλυτο – εξωπραγματικό» θέμα Φυσικής, που μέχρι και η Ένωση Ελλήνων Φυσικών ζήτησε την ακύρωση των εξετάσεων. Επίσης χαρακτηριστικό ήταν το αυξημένο ποσοστό αυτοκτονιών, μεταξύ υποψηφίων, που υπήρξε κατά τη διάρκεια του συστήματος των Δεσμών. Το νέο σύστημα εξετάσεων που ακολούθησε και οι αύξηση των εισακτέων, εξομάλυνε αρκετά τα πράγματα και κατέστησε τις Πανελλήνιες εξετάσεις πολύ πιο εύκολες αλλά και πιο ανθρώπινες.

Το πραγματικό πρόβλημα σε όλη αυτή την κατάσταση, το οποίο έζησα ως απλώς παρατηρητής, μέσα από τους συμμαθητές μου, ήταν η αγωνία της αποτυχημένης γενιάς του 70, να δει τα τέκνα της να ακμάζουν ακαδημαϊκά. Η γενιά των γονιών μας, της δικτατορίας, της ανεμελιάς, των καταλοίπων του εμφυλίου, μία γενιά που δεν ήξερε που πάνε τα τέσσερα, που ευθύνεται απόλυτα για την σημερινή κατάντια μας, απαιτούσε την καταξίωση της μόρφωσης. Υπήρχε μεγάλη πίεση, ήταν το πιο έκδηλο πράγμα στη ζωή ενός έφηβου της εποχής μου. Αξέχαστη θα μου μείνει η απόπειρα αυτοκτονίας μίας συμμαθήτριας μου, η οποία γκρεμοτσακίστηκε από το δεύτερο όροφο του σχολείου μου, ευτυχώς όμως τη γλύτωσε με σπασμένα πόδια, και πλευρά. Τρόμο επίσης ένιωσα, όταν η βασική μου αντίπαλος για την βαθμολογική πρωτιά ξέσπασε σε λυγμούς και κλάματα, πλάνταξε το κορίτσι στα καλά καθούμενα μέσα στην τάξη και δεν έλεγε να σταματήσει. Η αλήθεια είναι ότι ένιωθα λίγο ένοχος, αφού δεδομένου του έντονου συναγωνισμού (κυρίως από τη μεριά μου, η καημένη ούτε που την ενδιέφερε να βγει πρώτη), της ασκούσα περιστασιακά ψυχολογικό πόλεμο. Ανακούφιση ένιωσα πάντως όταν έμαθα ότι είχε φοβερή πίεση από τους γονείς της, και ο λόγος που ‘έσπασε’ ήταν αυτός. Μάλιστα αποπειράθηκα να την παρηγορήσω, αλλά μάταια.

Ευχάριστη νότα σε όλη την τεταμένη κατάσταση του Λυκείου, ήταν η σύσταση πραγματικής παρέας και φίλων. Για πρώτη φορά εντάχθηκα κοινωνικά σε ομάδες ανθρώπων, δίχως παιδική αφέλεια, αλλά με στόχο την κοινωνική συμβίωση και συμμετοχή σε ομαδικές ψυχαγωγικές εργασίες. Ποδόσφαιρο και μπάσκετ ήταν οι κύριοι στόχοι μας, όμως και πρώτες Σαββατιάτικες πρωινές βόλτες στον Πειραιά και στην Ομόνοια, τα βιντεοπαιχνίδια, η ενασχόληση με κόμικς, τα παιχνίδια ρόλων, είχαν την τιμητική τους. Θυμάμαι την πρώτη βραδινή μου εξόρμηση την έκανα στη Δευτέρα Λυκείου, βράδυ Σαββάτου, πήγαμε με το τρένο στην Κηφισιά, ανεβήκαμε με τα πόδια μέχρι το Κεφαλάρι, καθίσαμε σε μία καφετέρια από εκείνες τις ακριβές που έχει εκεί στην οποία έφαγα μία πάστα (ακριβή κι αυτή). Όμορφες αναμνήσεις, μιας αθώας εποχής που στιγματιζόταν από εφηβικές ανησυχίες και πολλά μα πάρα πολλά όνειρα.

Στην Τρίτη Λυκείου είχα την πρώτη μου εμπειρία στο νεανικό έρωτα. Αφορμή υπήρξε το ενδιαφέρον μάθημα των Στοιχείων Δημοκρατικού Πολιτεύματος, μάθημα το οποίο καταργήθηκε αργότερα διότι αναφερόταν σε Δημοκρατία. Η Τρίτη Λυκείου ήταν η τάξη στην οποία κανείς δεν έδινε σημασία στο σχολείο, αφού το επίπεδο προετοιμασίας για τις εξετάσεις ήταν ιδιαίτερα χαμηλό και ανεπαρκές. Ειδικά κάτι τέτοια μαθήματα, απλά γέμιζαν τις ώρες του 7ώρου μας. Η φιλόλογος που μας το δίδασκε είχε πλήρη γνώση της κατάστασης, κι επειδή ήταν προοδευτικός άνθρωπος, είχε ζητήσει να συντάξουμε 3μελής ομάδες, να αναλάβουμε μία εργασία τετραμήνου από την οποία θα βαθμολογηθούμε and that’s all. Για τα μέσα της δεκαετίας του 90, κάτι τέτοιο ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του. Η ομάδα στην οποία συμμετείχα ήταν με τον πολύ καλό μου φίλο τον Ηλία, γνωστό και ως «κωλόσκυλο» (παρατσούκλι πολύ πετυχημένο, αφού χαρακτήριζε τις σκυλίσιες δεξιότητες που είχε στο ποδόσφαιρο) και τη καινούργια συμμαθήτρια που είχα εκείνη τη χρονιά, τη Νίκη. Έδινα πολύ μεγάλη σημασία στην αρχή της χρονιάς, σε καινούργια παιδιά που εντάσσονταν στο τμήμα, τουλάχιστον μέχρι να καταλάβω το μαθητικό ποιόν τους. Η Νίκη από τις πρώτες μέρες είχε δείξει τι στουρνάρι ήταν, οπότε μέχρι τότε είναι ζήτημα αν είχαμε ανταλλάξει και κουβέντα. Η έντονη δραστηριότητα του φίλου μου με το ποδόσφαιρο, και οι «ικανότητες» της Νίκης στο να συλλέγει πληροφορίες, με ανάγκασαν να επωμιστώ την διεκπεραίωση της εργασίας, πράγμα το οποίο δε με χάλασε. Επέλεξα να αναλύσω τη Μαρξιστική θεωρία για τον καπιταλισμό, σημαντικό μάθημα για την εξέλιξη μου. Η εργασία αποτέλεσε αφορμή να έχω πιο έντονες επαφές με τη συμμαθήτρια μου και με τον καιρό να ενστερνίζομαι παντελώς ανούσιες έννοιες όπως θηλυκότητα, έλξη από το γυναικείο σώμα, ανάγκη γυναικείας συντροφιάς, ανάλαφρα συναισθήματα και τα λοιπά. Η Νίκη ήταν από τα κλασσικά όμορφα αλλά συνεσταλμένα κορίτσια, δίχως πολλές παρέες που συνδέονται έντονα με πολύ λίγα άτομα και δεν μιλούν πολύ. Τα αμοιβαία συναισθήματα που αναπτύχτηκαν οδήγησαν, σε ένα ρομαντικό απόγευμα, στο λόφο του Προφήτη Ηλία στο Ν. Ηράκλειο, στην πρώτη επαφή του στόματος μου, με το στόμα ενός κοριτσιού, πράγμα το οποίο για την εποχή ήταν σημείο αναφοράς. Ακόμη και τώρα αναρωτιέμαι, γιατί έκλεισα τα μάτια μου εκείνη τη στιγμή, αφού είχα προσχεδιάσει πλήρως να μην το κάνω, ώστε να εξετάσω τις αντιδράσεις της Νίκης στην μεταξύ μας ανταλλαγή σάλιου και μικροβίων.

Το Λύκειο έκλεισε με μία πικρία. Το σχολείο τελείωσε, και γνώριζα ότι τα 12 + 1 (νηπιαγωγείο) χρόνια που έζησα, δεν θα επέστρεφαν πίσω ποτέ. Η χαρά του μαθήματος, η μαγεία των διαλλειμάτων, η κοινωνία που αποτελούταν από παιδιά, με όλες τις ομορφιές, είχαν κάνει τον κύκλο και πλέον μόνο νοσταλγία και αναμνήσεις θα ακολουθούσαν. Μόνη παρηγοριά, η φοιτητική ζωή που ακολουθούσε υπόσχονταν πολλά

Tennis Club Attikis Hercules

Αγαπάμε το τένις....

www.h-tennis.gr

Savoir Vivre στο Φαγητό

Είναι κάποια πράγματα, σχετικά με το φαγητό και το πιοτό, που πραγματικά με εκνευρίζουν. Κάποιες καταστάσεις που με ωθούν να βιώσω το αρχέγονο αίσθημα της οργής. Σε μία προσπάθεια να τιθασεύσω τις αντιδράσεις μου στο θέατρο του παραλογισμού, δηλώνω δημόσια και κατακρίνω ανόητες συνήθεις των ανθρώπων.

Σερβίρισμα νερού σε κοντό ποτήρι. Ενώ υπάρχουν τόσο όμορφα ψηλά και στενά ποτήρια, στα οποία η κίνηση για την κατάποση του ύδατος φέρνει σε χαρούμενη επαφή το χείλος του ποτηριού με το ρινικό οστό, υπάρχει κόσμος που επιμένει να πίνει από κοντά και πλατιά ποτήρια. Είναι αντιαισθητικά, καταλαμβάνουν πολύ επιφάνεια, όταν πας να πιεις νερό αναπνέεις μέσα στο ποτήρι με κίνδυνο να στραβοκαταπιείς, μέχρι και να πνιγείς. Το κοντόπλατο ποτήρι είναι δημιουργικό λάθος, δεν συμβαδίζει με τους κανόνες πόσης και η παρουσία του σε ένα τραπέζι προκαλεί συμπτώματα αναγούλας.

Κατάποση νερού παράγοντας εντερικούς ήχους από το φάρυγγα. Είναι οι γνωστό γκλου γκλου ήχοι, που βγάζει κάποιος όταν πίνει λαίμαργα το νερό του. Συνήθως συνοδεύεται με το εξίσου εκνευριστικό «αααα» που δηλώνει αμέριστη ικανοποίηση για το ότι ήπιε νερό. Προφανώς θεωρούσε το ότι ήταν διψασμένος, κοινωνικό φαινόμενο, που πρέπει να το διαδώσει με κάθε τρόπο, έτσι καταπίνοντας το νερό, ο φάρυγγας δίνει δυναμικό παρών. Μου έχει συμβεί σε σεμινάριο που προσπαθούσα να παρακολουθήσω, και αντηχούσαν στα αυτιά μου οι ήχοι κατάποσης του διψασμένου ανάγωγου διπλανού μου, πράγμα που με ανάγκασε να σηκωθώ ψάχνοντας για νέα θέση.

Βρώση πάστας με κουτάλι. Πως είναι δυνατόν, ένα τόσο συμπαγές γλυκό, να προσπαθούν κάποιοι να το φάνε με το κουτάλι. Ομοίως για το ζελέ το οποίο κάποιοι μάλλον το μπερδεύουν με σούπα και θεωρούν το κουτάλι ως το κατάλληλο σκεύος. Τούρτες, πάστες και λοιπά γλυκά, τρώγονται αυστηρώς με πιρούνι, το οποίο μπορεί να τεμαχίσει και παράξει τις κατάλληλου μεγέθους μπουκιές για τη σωστή απόλαυση του γλυκού. Γενικώς το κουτάλι είναι άχρηστο, αφού και η σούπα ένα αηδιαστικό νεροζούμι είναι.

Συζητήσεις για το πώς ακριβώς προήλθε το φαγητό που τρώω. Πως μαγειρεύτηκε, τι γεύση έχει, η κλασσική έκφραση «δοκίμασε να μου πεις» και λοιπές ανούσιες κουβέντες. Κάθε φυσιολογικός άνθρωπος δεν θέλει να ξέρει τι τρώει. Η μεγαλύτερη απόλαυση του φαγητού είναι η έκπληξη που προσφέρει η γεύση. Ειδικά αν η εμφάνιση δεν σε προϊδεάζει για το τι θα επακολουθήσει. Συζητήσεις μεταξύ wannabe γευσιγνωστών είναι εκνευριστικές και κόβουν την όρεξη, χαλάνε τη μαγεία ενός γεύματος. Δεν θέλω να ξέρω τι τρώω και πως μαγειρεύτηκε, ούτως ή άλλως έκατσα στο τραπέζι, πεινάω, θα απολαύσω το φαγητό μου όποια και να ήταν η συνταγή.

Ήχους ανοξείδωτων κουταλοπιρουνιών πάνω σε γυάλινα πιάτα. Αυτό το γκλαν γκλουν είναι απίστευτα εκνευριστικό, άσε που όταν προέρχεται από πολλαπλούς συνδαιτυμόνες, προκαλεί πονοκέφαλο και εκρήξεις οργής. Υπάρχουν τρεις λύσεις: πλαστικά πιάτα, πλαστικά κουταλοπίρουνα, συνδυασμός των δύο.