Καπιταλιστικό Σύστημα

Η απάτη είναι τεράστια, τόσο χοντρή που περνάει σχεδόν απαρατήρητη, καθώς τα φαινόμενα μας πείθουν συχνά ότι αμειβόμαστε ανάλογα με την αξία αυτού που παράγουμε.

Μέσα σε μία πρόταση όλη η ουσία του Καπιταλισμού, του συστήματος που επικρατεί παγκοσμίως πολλές δεκαετίες τώρα. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη φάρσα, ίσως όλων των εποχών. Το μεγαλύτερο πικρό αστείο, συνάμα όμως το πιο μεγαλεπήβολο σχέδιο που σκαρφίστηκε ποτέ κανείς.

First things first, όλοι γνωρίζουν, ακόμη και οι ηλίθιοι, το ρόλο που παίζει η ύπαρξη του χρήματος. Αντιπροσωπεύει την υλική αξία διαφόρων αγαθών καθώς και χειρονακτικής ή πνευματικής παραγωγής έργου. Όλα καλά ως εδώ, πολύ ωραία ιδέα, διότι ένας καρπουζάς δεν θα μπορούσε να ανταλλάξει τα απαίσια παράγωγά του με βασικά αγαθά. Υπήρχε όμως μία ασάφεια, ποιος καθορίζει την αξία? Δεν είμαι οικονομολόγος, ούτε θέλω να έχω σχέση με το σινάφι τους, αλλά επειδή διαβάζω πολύ Σκρουτζ Μακ Ντακ, διαπιστώνω πως αυτή η ασάφεια, υπήρξε η απαρχή όλου του κακού που γέννησε τον Καπιταλισμό.

Ένας καπιταλιστής είναι κακός άνθρωπος. Έχει μία και βασική επιθυμία, να αποχτήσει όλο τον επίγειο πλούτο, κάθε παραγωγική μονάδα, οτιδήποτε μπορεί να αποχτήσει αξία αποτελεί στόχο. Είναι ξεκάθαρο αυτό, ο καπιταλιστής ενσαρκώνει μία ακόρεστη πείνα για κάθε τι που έχει υπόσταση ή μπορεί να παράγει έργο. Είναι διεστραμμένο και δυσνόητο, αφού υποτίθεται όλα έχουν όρια, όχι όμως εδώ. Όμοια απορία, που μόνο ως διαστροφή μπορεί να αποδοθεί, στην σημερινή παγκόσμια κρίση, αποφάσεις ανθρώπων που είναι πάμπλουτοι, να εξαθλιώνουν ολόκληρα έθνη, προκειμένου να πλουτίσουν περαιτέρω. Πόσο πλούτο μπορεί να αντέξει κάποιος άνθρωπος? Προφανώς ένας καπιταλιστής δεν μπορεί να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα.

Προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος απόκτησης των πάντων, δημιουργήθηκε σιγά σιγά ένα σύστημα που έδινε σαφή αξία σε κάθε αγαθό και υπηρεσία, αυξομειώνοντας κατά το δοκούν την αξία, ώστε το ίδιο το χρήμα να αποχτήσει μία αυθεντικότητα, έχασε τον αρχικό του ρόλο και μεταλλάχθηκε σε μία ζωντανή οντότητα που υπόκειται σε συγκεκριμένους κανόνες, τους κανόνες που καθορίζουν όσοι θέλουν να ανήκουν στην εκλεκτή κάστα του Καπιταλισμού. Η αξία του χρήματος χαρακτηρίζετε πλέον DeFacto προκειμένου να ΜΗΝ ευοδωθεί το μόνο σενάριο που θα έλυνε το πρόβλημα της παγκόσμιας κρίσης και της άδικης και άνισης κατανομής του πλούτου. Η συντονισμένη άρση εμπιστοσύνης στην αγοραστική αξία του εκάστοτε νομίσματος. Ο φόβος και τρόμος του Καπιταλισμού, ο μονόδρομος της ανθρωπότητας, το Reset ενός καταστροφικού αλγόριθμου που απλά θα οδηγήσει την ανθρωπότητα σε αφανισμό. Οι τράπεζες θα καταρρεύσουν, οι πάμπλουτοι καπιταλιστές θα περιοριστούν στα υλικά αγαθά που κατέχουν ακολουθώντας μία κάθετη πτώση ιδιοκτησίας, ένας χάος θα επικρατήσει για ένα μικρό διάστημα, έως ότου αφανιστεί αυτή η μικρή ασάφεια που αναφέρθηκα προηγουμένως.

Το τι θα ακολουθήσει ύστερα δεν το γνωρίζω, αφού θα έχουμε μία ανθρωπότητα έμπειρη από το πάθημα του παρελθόντος. Μπορώ όμως να προβλέψω σημαντικές ποιοτικές διαφορές του post σεναρίου μου με την τωρινή πραγματικότητα:

• Η απληστία ως ανθρώπινο πάθος, δεν θα εκφράζετε με μεθόδους απόλυτου συγκεντρωτισμού.

• Οι άνεργοι δεν θα αποτελούν στρατιά εφέδρων εργαζόμενων.

• Οι δυνάμεις καταστολής δεν θα έχουν ως καθήκον την κατάπνιξη αντιδράσεων κατά της μαζικής οικονομικής απάτης.

• Η ανθρωπότητα θα επανέλθει σε αυθεντικές αξίες.

Economics has never been a science - and it is even less now than a few years ago.

Paul Anthony Samuelson

Nobel Memorial Prize in Economic Sciences