Είναι κάποια πράγματα, σχετικά με το φαγητό και το πιοτό, που πραγματικά με εκνευρίζουν. Κάποιες καταστάσεις που με ωθούν να βιώσω το αρχέγονο αίσθημα της οργής. Σε μία προσπάθεια να τιθασεύσω τις αντιδράσεις μου στο θέατρο του παραλογισμού, δηλώνω δημόσια και κατακρίνω ανόητες συνήθεις των ανθρώπων.
Σερβίρισμα νερού σε κοντό ποτήρι. Ενώ υπάρχουν τόσο όμορφα ψηλά και στενά ποτήρια, στα οποία η κίνηση για την κατάποση του ύδατος φέρνει σε χαρούμενη επαφή το χείλος του ποτηριού με το ρινικό οστό, υπάρχει κόσμος που επιμένει να πίνει από κοντά και πλατιά ποτήρια. Είναι αντιαισθητικά, καταλαμβάνουν πολύ επιφάνεια, όταν πας να πιεις νερό αναπνέεις μέσα στο ποτήρι με κίνδυνο να στραβοκαταπιείς, μέχρι και να πνιγείς. Το κοντόπλατο ποτήρι είναι δημιουργικό λάθος, δεν συμβαδίζει με τους κανόνες πόσης και η παρουσία του σε ένα τραπέζι προκαλεί συμπτώματα αναγούλας.
Κατάποση νερού παράγοντας εντερικούς ήχους από το φάρυγγα. Είναι οι γνωστό γκλου γκλου ήχοι, που βγάζει κάποιος όταν πίνει λαίμαργα το νερό του. Συνήθως συνοδεύεται με το εξίσου εκνευριστικό «αααα» που δηλώνει αμέριστη ικανοποίηση για το ότι ήπιε νερό. Προφανώς θεωρούσε το ότι ήταν διψασμένος, κοινωνικό φαινόμενο, που πρέπει να το διαδώσει με κάθε τρόπο, έτσι καταπίνοντας το νερό, ο φάρυγγας δίνει δυναμικό παρών. Μου έχει συμβεί σε σεμινάριο που προσπαθούσα να παρακολουθήσω, και αντηχούσαν στα αυτιά μου οι ήχοι κατάποσης του διψασμένου ανάγωγου διπλανού μου, πράγμα που με ανάγκασε να σηκωθώ ψάχνοντας για νέα θέση.
Βρώση πάστας με κουτάλι. Πως είναι δυνατόν, ένα τόσο συμπαγές γλυκό, να προσπαθούν κάποιοι να το φάνε με το κουτάλι. Ομοίως για το ζελέ το οποίο κάποιοι μάλλον το μπερδεύουν με σούπα και θεωρούν το κουτάλι ως το κατάλληλο σκεύος. Τούρτες, πάστες και λοιπά γλυκά, τρώγονται αυστηρώς με πιρούνι, το οποίο μπορεί να τεμαχίσει και παράξει τις κατάλληλου μεγέθους μπουκιές για τη σωστή απόλαυση του γλυκού. Γενικώς το κουτάλι είναι άχρηστο, αφού και η σούπα ένα αηδιαστικό νεροζούμι είναι.
Συζητήσεις για το πώς ακριβώς προήλθε το φαγητό που τρώω. Πως μαγειρεύτηκε, τι γεύση έχει, η κλασσική έκφραση «δοκίμασε να μου πεις» και λοιπές ανούσιες κουβέντες. Κάθε φυσιολογικός άνθρωπος δεν θέλει να ξέρει τι τρώει. Η μεγαλύτερη απόλαυση του φαγητού είναι η έκπληξη που προσφέρει η γεύση. Ειδικά αν η εμφάνιση δεν σε προϊδεάζει για το τι θα επακολουθήσει. Συζητήσεις μεταξύ wannabe γευσιγνωστών είναι εκνευριστικές και κόβουν την όρεξη, χαλάνε τη μαγεία ενός γεύματος. Δεν θέλω να ξέρω τι τρώω και πως μαγειρεύτηκε, ούτως ή άλλως έκατσα στο τραπέζι, πεινάω, θα απολαύσω το φαγητό μου όποια και να ήταν η συνταγή.
Ήχους ανοξείδωτων κουταλοπιρουνιών πάνω σε γυάλινα πιάτα. Αυτό το γκλαν γκλουν είναι απίστευτα εκνευριστικό, άσε που όταν προέρχεται από πολλαπλούς συνδαιτυμόνες, προκαλεί πονοκέφαλο και εκρήξεις οργής. Υπάρχουν τρεις λύσεις: πλαστικά πιάτα, πλαστικά κουταλοπίρουνα, συνδυασμός των δύο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου