Επαγγελματικά Χρόνια - Golden Years (Paperland, Exis IT)

Σε σχετικά μικρή ηλικία, ανακάλυψα τις μεγάλες συγκινήσεις (και τα μεγάλα οικονομικά έσοδα), που μπορεί να προσφέρει η Freelance εργασία.

Paperland
H συνεργασία μου με την Paperland ήταν η πρώτη freelance απόπειρα, στα 23 μου χρόνια, άκρως διασκεδαστική και προσοδοφόρα. Η Paperland είχε έδρα στην περιοχή της Ριζούπολής, απέναντι από το γήπεδο του Απόλλων Αθηνών. Δεν έμαθα ακριβώς ποιο ήταν το κύριο αντικείμενο, κάτι με χαρτιά φαντάζομαι, αλλά την περίοδο της συνεργασίας μας, ο ιδιοκτήτης της Paperland είχε μυριστεί πως υπάρχει πολύ ψωμί στο χώρο της πληροφορικής, και μετέτρεψε το μαγαζί του σε κομπιουτεράδικο (δεν μπήκε στον κόπο να αλλάξει το όνομα).

Ο ιδιοκτήτης, έχω ξεχάσει όνομα κι επίθετο οπότε Paperman, κλασσικός νεοέλληνας, καπιταλιστής που ψήφιζε ΣΥΝ και κατηγορούσε το σύστημα.

Το πως βρήκε το βιογραφικό μου, παραμένει άγνωστο. Ποτέ δεν είχα στείλει το CV μου σε κάποια Paperland, anyway με κάλεσε ο Paperman να μου αναθέσει την εργολαβία κατασκευής ενός software για διαχείριση αλυσίδας κομμωτηρίων. Μου παρέδωσε ένα μισοτσαλακωμένο μπακαλόχαρτο με specifications της εφαρμογής, του στυλ "... να κάνει αυτό... να κάνει το άλλο..." (Ελληνική Επιχειρηματικότητα στον καιρό της ευμάρειας), και τα υπόλοιπα τα άφησε σε εμένα. Το μόνο που ήθελε είναι να μπορεί να τρέχει η εφαρμογή σε λειτουργικό σύστημα Windows. Άπειρος αλλά δραστήριος στο χώρο του προγραμματισμού, το είδα σαν μία καλή ευκαιρία να αναπτύξω μία εμπορική πλήρη εφαρμογή, να πλουτίσω τις εμπειρίες μου και να βγάλω κάποια εξτρά χρήματα. Μπορώ να πω πως τα πέτυχα και τα τρία. Σε Visual Basic 6 ξεκίνησα την ανάπτυξη της εφαρμογής, χρησιμοποιώντας ADO object για επικοινωνία με βάση δεδομένων Access. Δεν είχα ιδιαίτερα διευρυμένες γνώσεις, οπότε πήγα λίγο με την πεπατημένη της εποχής.

Στην συνεργασία μου με τον Paperman και τους ιδιοκτήτες κομμωτηρίων, εδραίωσα την αυτοπεποιθησή μου για τα παρακάτω χαρακτηριστικά:

• Δυνατότητα μετάδοσης γνώσης με απλό και κατανοητό λόγο. Μετά από μία δίωρη παρουσίαση, οι κομμώτριες που είχα απέναντί μου, μπορούσαν να χειριστούν το περιβάλλον εργασίας του προγράμματός μου, με ευκολία. (+ ότι το περιβάλλον εργασίας μου ήταν φιλικό προς τους χρήστες/κομμώτριες)
• Δυνατότητα να εξηγώ με πειθώ, τη δυνατότητα επέκτασης της συνεργασίας. Ο Paperman αρχικά ζήτησε ένα απλό software, όμως μετά από συζητήσεις/παρουσιάσεις, του άνοιξα την όρεξη και το project εμπλουτίστηκε με Smart Cards πελατών/υπαλλήλων, κοινή δικτυακή βάση δεδομένων για όλα τα καταστήματα της αλυσίδας, μέχρι και live streaming με IP Cameras (για επιδείξεις μόδας και άλλες τέτοιες βλακείες) συζητήσαμε, όμως το τελευταίο έμεινε μόνο στη συζήτηση. Είναι προφανές, πως για κάθε επέκταση λάμβανα εξτρά χρήματα για development και παρουσίαση.
• Ξεκαθάρισα πως το γυναικείο κομμωτήριο είναι η μεγαλύτερη οικονομική απάτη του 21ου αιώνα (είναι απίστευτο πως μία γυναίκα μπορεί να δώσει 60 ευρώ - στην καλύτερη περίπτωση - για να περιποιηθεί μέρη του σώματος - που μπορεί να το κάνει μόνη της στο σπίτι, δωρεάν).

Με τον Paperman, κράτησα επαφή μαζί του, κατά καιρούς του παρείχα support, η συνεργασία μας / επαφή διακόπηκε μετά από λίγα χρόνια που βρέθηκα στη Σουηδία για το δεύτερο Μεταπτυχιακό μου, έκτοτε δεν επικοινωνήσαμε ξανά. Για την ιστορία, η Paperland έχει κλείσει, στη θέση της άνοιξε κατάστημα που πουλάει χρώματα (για Μπογιατζήδες).

Exis IT
H Exis υπήρξε (κι υπάρχει ακόμη) ένα αμιγές software house, σε κάποιο όροφο ενός σάπιου κτιρίου απέναντι από το Μέγαρο Μουσικής. Άθλιο μέρος για να εργάζεται κανείς. Πάντα είχα την απορία, γιατί τα sofwtware houses των περασμένων δεκαετιών, επέλεγαν πάντα κάτι διαμερίσματα/γιάφκες για να στήσουν 4-5 μεταχειρισμένα γραφεία, να βάλουν 4-5 μεταχειρισμένα PC, κάτι ψευτοκαρέκλες με ροδάκια (από τα οποία, ένα πάντα κολλούσε), ώστε τα Programming Geeks της εποχής να εργάζονται μετά μανίας. Δεν νομίζω πως ήταν οικονομικός ο λόγος, περισσότερο σαν trend της εποχής, έμοιαζε. Η Exis δεν ξέφευγε από αυτό το μοτίβο. Ένας χώρος στον οποίο εργάστηκα για 22 ημέρες, και σε καμία περίπτωση δεν θα δεχόμουν την μόνιμη συνεργασία που έπειτα μου πρόσφεραν.

Η Exis είχε άμεση ανάγκη από κάποιον Web Developer, συγκεκριμένα με γνώσεις πάνω στο ASP.Net. Η θέση ήταν καθαρά project based, αλλά στη συνέντευξη άφησαν ανοιχτή την δυνατότητα περαιτέρω συνεργασίας εφόσον έμεναν ικανοποιημένοι. Το project δεν ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον, αλλά ούτε και αδιάφορο. Μία δυναμική ιστοσελίδα, με MySQL να τρέχει, και κάποια flash adv, που εμφανίζονταν βάση κάποιου αλγόριθμου. Το project δεν ήταν τόσο βαρετό ώστε να το ολοκληρώνω με γκρίνια, αλλά ούτε και τόσο challenging ώστε να μην κάνω διαλείμματα για να κάνω σταδιακά copy paste όλο τη Source Code Database της Exis και να το αποθηκεύω σε cds.

Οι 22 ημέρες πέρασαν αρκετά βαρετά, οι 5-6 προγραμματιστές που αποτελούσαν την εταιρεία, ήταν προσηλωμένοι στον κωδικά τους (ο οποίος μπορώ να πω, ήταν αξιοπρεπέστατος), οπότε δεν έζησα ούτε ίντριγκες, ούτε τίποτε (κοινώς ξενέρωτες καταστάσεις).

Τα παλικάρια της Exis έμειναν ικανοποιημένοι μαζί μου, και μου πρόσφεραν τη δυνατότητα να συνεργαστούμε μόνιμα, αλλά όπως ήταν φυσικό αρνήθηκα. Είχα μεγαλύτερα σχέδια, από το να γράφω ASP κώδικα, μέσα σε ένα μίζερο κτήριο, ανάμεσα σε μίζερους αλλά φέρελπις προγραμματιστές. Υποσχέθηκα πως δεν θα κάνω κατάχρηση όποιου source code ανήκε στην Exis, κάτι το οποίο τήρησα εν μέρει. Κατάχρηση δεν έκανα, αλλά εκτεταμένη χρήση. Δεν υπάρχει εταιρεία που εργάστηκα και να μην πήρα μαζί μου, source code, schematics, source files, ακόμη και hardware modules, κι είναι ευνόητο που δεν τα βούτηξα για σουβενίρ.

H τελευταία μου ημέρα στην Exis, είχε αρκετές εναλλαγές συναισθημάτων. Αφού έγιναν οι κλασσικές εκατέρωθεν βαρετές χαιρετούρες, κι ευχές, στον δρόμο μου για το σπίτι, έλαβα το πρώτο τηλέφωνο. Ήταν από την Zenon Electronics, στην οποία είχα δώσει συνέντευξη λίγες ημέρες πριν, και με ενημέρωσαν πως θα προχωρήσουμε σε συνεργασία/πρόσληψη. Πετούσα από τη χαρά μου. Λίγα λεπτά αργότερα, έλαβα 2ο τηλέφωνο από την IBM για τον ίδιο λόγο. Μετά από 3 συνεντεύξεις, είχα περάσει στη φάση της πρόσληψης. Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου αναρωτήθηκα, τι έπρεπε να απαντήσω, και βασιζόμενος στις αξίες που με διέπουν, αρνήθηκα την προσφορά τους, αφού είχα ήδη συμφωνήσει (έστω προφορικά) στη Zenon. Ίσως να ήταν διαφορετική η ζωή μου, αν δεν είχα απορρίψει την IBM (η οποία αποτελούσε διακαή πόθο) εκείνο το απόγευμα, γεγονός που δεν θα μάθω ποτέ. Όμως κι η Zenon ήταν πολλά υποσχόμενη.

Επαγγελματικά Χρόνια - Golden Years (Amos Net)

Ειλικρινά δεν θυμάμαι αν το όνομα ήταν με ένα ή με δύο 'm'. Χαλαρά η εταιρεία Amos Net, είχε το πιο ηλίθιο όνομα που συνάντησα ποτέ. Αίμα και άμμος. Ας δούμε τα γεγονότα με τη σειρά.

Με την αυτοπεποίθηση, της σπουδαίας εμπειρίας από την Datec, απάντησα στην αγγελία της Amos Net, για Μηχανικό Πληροφορικής. Έτσι τουλάχιστον ονομάτιζαν τη θέση, γιατί όπως θα αποδειχθεί στη συνέχεια, δεν είχαν ιδέα για το τι ακριβώς έψαχναν εκεί στην Amos. Η έδρα της εταιρείας ήταν στη Ν. Ιωνία, γεγονός ευχάριστο για εμένα, αφού ήταν 10 λεπτά από το σπίτι μου, οδηγώντας με το Scooter που είχα τότε (έναν Honda SH-50). Θυμάμαι πως αντίκρισα ένα ημιυπόγειο, θύμιζε πιο πολύ βιοτεχνία εσωρούχων παρά εταιρεία που ασχολείται με την Πληροφορική. Πριν περάσω στο πως εξελίχθηκε η συνέντευξη, να δώσω λεπτομέρειες για το ανθρώπινο δυναμικό της εταιρείας, σε σχέση με τη χωροταξία της.

Το ημιυπόγειο, ήταν ένας ενιαίος χώρος, με διαχωριστικά, ψεύτικης γυψοσανίδας, ώστε να δημιουργούνται τέσσερις ισομερείς χώροι. Οι δύο πρώτοι, ήταν τα γραφεία των 2 βασικών μετόχων της εταιρείας, ο τρίτος το εργαστήριο/τεχνικό τμήμα και ο τέταρτος διαχωριζόταν ξανά σε ένα μικρό γραφείο για τη γραμματέα/λογίστρια, ένα ακόμη πιο μικρό γραφείο τουαλέτα για τον 3ο μικρομέτοχο της εταιρείας και μία κανονική τουαλέτα. (μία κάτοψη από Autocad, θα ήταν πιο περιγραφική)

Ο πρώτος βασικός μέτοχος (και μάλλον ιδρυτής) της Amos Net ήταν ένας ΠΑΣΟΚος 45άρης, που πρέπει να ξεκίνησε την καριέρα του ως λαμόγιο πωλητής του Νερού από το Καματερό (ψάξτε το όσοι δεν το γνωρίζετε). Το επίπεδο μόρφωσής του, πιθανότατα σταμάτησε στο Δημοτικό, αλλά τη δεκαετία του 80 έβγαλε κάποια χρήματα στοχεύοντας στην παρθένα αγορά της Amiga/Commodore/Atari.

Ο δεύτερος μέτοχος, μου ήταν πιο συμπαθής. Γύρω στα 35, με προσεγμένο ντύσιμο, αρώματα, μαλλί πήχτρα στο ζελέ, και ύφος πάντα σοβαρό και ψύχραιμο.

Ο μικρομέτοχος, ήταν από τους πιο γελοίους ανθρώπους που γνώρισα ποτέ στη ζωή μου. Απόφοιτος του Μαθηματικού, στα 29 του χρόνια, ένοιωθε βασιλιάς στο γραφείο τουαλέτα. Σε εκείνη την τουαλέτα έδωσα μία απολαυστική συνέντευξη.

Κύρια δραστηριότητα της Amos Net ήταν το εμπόριο PC Hardware, ενώ παρείχε υπηρεσίες όπως: PC Service, στήσιμο Δικτύων, κατασκευή Software και Web Development. Οι προαναφερθέντες (οι μέτοχοι), ήταν παντελώς άσχετοι, σε όλα τα πεδία, πλην των πωλήσεων. Φαντάζομαι, πως ακόμη και σαν πωλητές, ήταν πλήρως αποτυχημένοι κι άχρηστοι, αφού η εταιρεία πάτωσε σε λίγο χρονικό διάστημα, σε μία εποχή που κι ο πιο ανίδεος μπορούσε να πλουτίσει από την πώληση PC parts.

Στη συνέντευξη, ο Μαθηματικός μου εξήγησε πως θέλουν κάποιον που να μπορεί να γνωρίζει από PC Hardware, Δίκτυα Η/Υ, Software και Web. Αυτό που δεν μου εξήγησε, ήταν πως ήθελαν ταυτόγχρονα να εκτελεί χρέη PC parts delivery, καθαρίστρια, παιδί για όλες τις δουλειές. Μου έδωσε και τις πολύτιμες συμβουλές τις οποίες τις παραθέτω για όποιον ενδιαφέρεται να μάθει, τι δεν πρέπει να κάνει για να μη γίνει αποτυχημένος όπως ο φίλτατος Μαθηματικός που γνώρισα στην Amos.

•  Ένιωθε τόσο σπουδαίος στην τουαλέτα γραφείο, που ξεκινούσε την εργασία του από τις 6:00 και έφευγε στις 22:00 (δίχως πραγματικό αντικείμενο εργασίας, πέρα από το να τρέχει στους πελάτες να εισπράξει χρήματα).
• Μου έδωσε τη συμβουλή να ξυρίσω τα τραγίσιο μούσι (από τότε το επεξεργαζόμουν, μέχρι να καταλήξω στη σημερινή μορφή), γιατί ο επιτυχημένος άνθρωπος είναι ο ξυρισμένος.
• Να φροντίσω να κάνω φίλους τα μελλοντικά αφεντικά μου (κοινώς να μη φέρω αντίρρηση σε ότι μπούρδα μου ζητήσουν κατά την εργασία μου), ώστε να έχω εξέλιξη.

Η πρόσληψη έγινε, αν και είχα τις επιφυλάξεις μου για το πως θα εξελιχθεί η συνεργασία με τους χαμένους. Πρέπει να ομολογήσω πως το εργαστήριο ήταν όμορφα εξοπλισμένο, καθαρό, προσεγμένο, ένοιωθα ωραία εκεί μέσα. Μου έκανε εντύπωση πως 3 ανίδεοι άνθρωποι μπόρεσαν να εξοπλίσουν ένα τόσο καλό εργαστήριο, αλλά η απορία μου λύθηκε όταν ο Μαθηματικός μου εξήγησε πως είχαν έναν εξωτερικό συνεργάτη που τους καθοδήγησε, ο οποίος όμως δεν ήθελε να συνεργαστεί περαιτέρω μαζί τους (γιατί άραγε). Όσο δεν σουλατσάριζαν στο εργαστήριο τα "αφεντικά", και όσο δεν γκάριζαν στα meetings που έκαναν (κραυγές απόγνωσης για το πως θα σταυρώσουν πελάτη), τα tasks που είχα να κάνω μου κρατούσαν ευχάριστη συντροφιά. Αυτά, για τις 2 πρώτες ημέρες, γιατί την 3η (και τελευταία) το πράγμα στράβωσε άσχημα.

Το πρωί της τελευταίας ημέρας, το στιλάτο αφεντικό μου έφερε ένα πράγμα σαν καροτσάκι που το είχε για να βάζει τους καφέδες και τα σάντουιτς, να το καθαρίσω, να το τρίψω και να το γυαλίσω. Στράβωσα μεν αρκετά, αλλά ήταν πρωί (δεν είχα προλάβει να πιω καφέ) και δεν είχα τις εσωτερικές άμυνες και την όρεξη να στείλω τον στείλω στον αγύριστο (αυτόν και το καροτσάκι του). Οπότε έκατσα υπομονετικά να τρίβω την αηδία που είχα μπροστά μου. Το μεσημέρι όμως, το γλυκό έδεσε. Το άλλο μεγάλο αφεντικό με κάλεσε στο γραφείο του (το μεγαλοπρεπές) μου έδωσε 3 ευρώ, ζητώντας να πάω στο απέναντι περίπτερο να του αγοράσω ένα πακέτο τσιγάρα. Αν είχα την τωρινή μου εμπειρία, θα του είχα ρίξει τις προσβολές της ζωής του, ώστε να τις θυμάται για καιρό. Όντας όμως άπειρος, κινήθηκα πιο ξενέρωτα (ψυχραιμία ονομάζεται). Τσέπωσα τα 3 ευρώ, πήρα την πιστή μου τσάντα (αφού την γέμισα με ότι μπορούσα να βουτήξω από το εργαστήριο), βγήκα από την εταιρεία (και καλά πάω στο περίπτερο) και δεν ξαναγύρισα ποτέ.

Ομολογώ πως έκλεψα πράγματα (κάτι processors, κάτι μνήμες), αλλά από την άλλη δεν πληρώθηκα για τις 3 ημέρες. Όπως και να έχει, δεν ήταν σωστή η πράξη μου και το έχω μετανοιώσει αυτό, αλλά δεν θα σταθώ σε αυτό το γεγονός.

Στην Amos Net, έκατσα μόνο 3 ημέρες, κι όμως έχω έντονες μνήμες. Ίσως ήταν μία κομβική απόφαση (πέρα από το ότι ήταν μία γελοία εταιρεία), να μην ασχοληθώ επαγγελματικά με το PC Hardware/IT Expert, καριέρα σχετικά εύκολη και πολλά υποσχόμενη (εκείνη την εποχή), αλλά να συνεχίσω την σκληρή (αλλά όμορφη) πορεία στον κόσμο των Embedded Systems.

TC Grün - Weiss Karlsruhe

Πλέον ανήκω σε ένα μεγάλο Tennis Club της Karlsruhe, to TC Grün - Weiss. Με έναν εξαιρετικό προπονητή, τον Christian Ratzky, εξακολουθώ να ανακαλύπτω τη μαγεία του αγαπημένου μου αθλήματος.

Οι φωτογραφίες που μπόρεσα να τραβήξω από το club, πριν από την πρώτη μου προπόνηση.

Microwave Oven

Εργάζομαι σε εταιρεία υψηλής τεχνολογίας. Στο χώρο εργασίας μου, ακόμη και τις πίτσες τις ψήνουμε σε συσκευές περίπλοκες, τελευταία λέξη της τεχνολογίας.

Web Radio - It's all about music

Playlist:

1. AC/DC - Shake your foundations
2. Manowar - Call to arms
3. Rage - Alive but dead
4. Blind Guardian - Banish from sanctuary
5. Nightwish - Nemo
6. Grave Digger - Death angel and the grave digger
7. Motorhead - Christine
8. Edguy - No more fooling/Fucking with fire
9. Judas Priest - You 've got another thing coming
10. Avantasia - Farewell

Resident Evil Survivor

Επαγγελματικά Χρόνια - Golden Years (Datec Electronics)

Υπάρχει μία πολύ λεπτή γραμμή που διαχωρίζει τον τελειόφοιτο από τον απόφοιτο. Η λεπτή γραμμή του πτυχίου. Η επίσημη κι αδιαμφισβήτητη βεβαίωση πως οι σπουδές ολοκληρώθηκαν, η απόκτηση ενός επαγγελματικού τίτλου, ο οποίος θα κατοικεί πλέον δίπλα στο Επώνυμό. Έχοντας διασχίσει αυτή την λεπτή γραμμή προσελήφθη κι εργάστηκα για την Datec Electronics.

Η εταιρεία εδρεύει στα Πετράλωνα, κοντά στον ομώνυμο σταθμό του Ηλεκτρικού. Την εποχή που η Ελλάδα ζούσε μέσα στην ψεύτικη ευμάρεια, και το μεγαλύτερο άγχος των Ελλήνων ήταν ποιος θα μας εκπροσωπήσει στη Eurovision, πέρασα το κατώφλι ενός ψιλοσάπιου κτιρίου με διάθεση και όνειρα. Εκεί έδωσα συνέντευξη σε έναν άνθρωπο ο οποίος μου ενέπνευσε σεβασμό από την πρώτη στιγμή που τον αντίκρισα  τον Γιαπ Σταμ. Μηχανικός από το πολυτεχνείο της Πάτρας, έχοντας τον συνδυασμό καράφλα/μουστάκι του σοβαρού Έλληνα του 21ου αιώνα, με το πούρο και την μεταλλική φωνή, με κέρδισε από την πρώτη στιγμή. Υπήρξα συμπάθεια του Γιαπ Σταμ, ενώ εκτίμησε ιδιαίτερα τον ενθουσιασμό μου και τις φρέσκες γνώσεις που εξασκούσα πάνω στους Μικροελεγκτές και τη Μικροηλεκτρονική. Συμφωνήσαμε και στο οικονομικό, το οποίο ήταν η νόμιμη σύμβαση με βάση το πτυχίο μου.

Η περιήγηση μου στους χώρους της εταιρείας ήταν εξίσου συναρπαστική. Ας ξεκινήσω από ψηλά, τον 2ο όροφο. Εκεί στεγαζόταν το γραφείο του Γιαπ Σταμ, ευρύχωρο, τακτοποιημένο, αρχοντικό. Εξοπλισμένο με όλα τα αξεσουάρ ενός γραφείου το οποίο ανήκει στο Boss. Πεντακάθαρος χώρος, ξύλινη επένδυση, ειδική θήκη για πούρα και το πτυχίο Ηλεκτρολόγου Μηχανικού από το Πολυτεχνείο της Πάτρας, κρεμασμένο στον τοίχο. Μου άρεσε ιδιαίτερα εκείνος ο χώρος. Αν ποτέ (το οποίο το θεωρώ κάπως απίθανο) αποκτήσω την δικιά μου εταιρεία, το γραφείο μου θα το εξοπλίσω παρόμοια, με τη διαφορά πως θα κρεμάσω κάπου, και το κεφάλι ενός βαλσαμωμένου ταράνδου.

Στον 2ο όροφο στεγαζόταν και το μίζερο γραφειάκι του κ. Σίμωνα. Ο κ. Σίμωνας ήταν ο μειοψηφικός μέτοχος της εταιρείας, παλαιός παίχτης της ομάδας Μπάσκετ του Μίλωνα (λογικά έπαιζε 4άρι ή 5άρι γιατί ήταν ψηλός και σωματώδης), και Ελληνάρας της δεκαετίας του 80. Ο κ. Σίμωνας ήταν η φανερή παραφωνία της εταιρείας. Παντελώς άχρηστος κι ανίκανος  προσπαθούσε (δίχως επιτυχία) να αποδείξει την χρηστικότητα της παρουσίας του. Δίχως εμπειρία πάνω στις τεχνολογίες με τις οποίες η εταιρεία εμπλέκονταν, με ντεμέκ "επικοινωνιακές" ιδιότητες (το τεκμηριώνω παρακάτω), κλασσικός υπερφίαλος που ζει στον κόσμο του. Προσωπικά τον συμπαθούσα, κατά βάθος ήταν καλός άνθρωπος.

Στον πρώτο όροφο στεγαζόταν τα 2 βασικά τμήματα της εταιρείας. Το τμήμα των Μηχανικών, όπου εκεί λάμβανε χώρα η σχεδίαση των projects, και το τμήμα των Τεχνικών, όπου εκεί λάμβανε χώρα πάσης φύσεως χαμαλοδουλειά. Κοινό χαρακτηριστικό και των δύο χώρων ήταν το μπάχαλο που επικρατούσε. Τα PC, οι παλμογράφοι, τα Microcontrollers KITs και λοιπά όργανα, ήταν μονίμως θαμμένα από μάζες ηλεκτρονικών εργαλείων/εξαρτημάτων, βιβλίων και πάσης φύσεως φακέλων,κούτες, καφέδες, μισοφαγωμένα σάντουιτς και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Αυτό δεν άλλαξε ποτέ, όσες φορές αποφασίσαμε να βάλουμε μία τάξη, μέσα σε 1-2 ημέρες, το χάος έκανε την επίθεσή του, μετατρέποντας το χώρο σε κλασσικό Ελληνικό Ηλεκτρονικό Εργαστήριο (αν ο χρόνος εύρεσης για των promp του παλμογράφου, είναι κάτω από 5 λεπτά, κάτι δεν πάει καλά).

Στο υπόγειο βρισκόταν η αποθήκη. Εδώ πρέπει να γράψω ένα τεράστιο RESPECT στον Γιαπ Σταμ. Η αποθήκη του ήταν άρτια εξοπλισμένη, με πλήρη καταγραφή των εξαρτημάτων, είτε πρόκειται για βηματικούς κινητήρες, είτε για smd πυκνωτές. Επειδή η Datec Electronics στα ενεργά της project, είχε και έργα στρατιωτικής φύσεως (πολεμικό ναυτικό, άρματα μάχης), ήταν συμβεβλημένη με το ΝΑΤΟ. Μεταξύ των τότε συναδέλφων μου κυκλοφορούσε η φήμη, πως στο υπόγειο υπάρχει μία μυστική κρύπτη η οποία περιέχει το απόρρητο συμφωνητικό με το ΝΑΤΟ. Υποτίθεται πως η ύπαρξη της κρύπτης είναι υποχρεωτική για τις εταιρείες που συνεργάζονται με ΝΑΤΟικές δυνάμεις, γεγονός που ποτέ δεν έμαθα αν ήταν όντως αληθινό ή μύθος.

Ακριβώς απέναντι, σε μία μονοκατοικία (άλλο σάπιο και κατεστραμμένο κτίριο), στεγαζόταν το λογιστήριο και το μίνι Μηχανουργείο. Σε εκείνο το Μηχανουργείο, εθελοντικά ήρθα σε πρώτη επαφή με πραγματικό Τόρνο και Φρέζα, υπό τις πολύτιμες οδηγίες του Γιαπ Σταμ.

Στην Datec έζησα την εμπειρία του πρώτου μου project, γεγονός ιδιαίτερα σημαντικό για την ζωή μου και την επαγγελματική μου καριέρα, το περιβόητο "Σύστημα Τηλεματικής για τον Στόλο του Δήμου Πειραιά". Δεν θα επεκταθώ στις βαρετές λεπτομέρειες των τριών πρώτων μηνών, όπου υλοποίησα τη σχεδίαση του project. Απλή αναφορά στα επιμέρους tasks που έφερα εις πέρας:

• Σχεδίαση όλων των ηλεκτρονικών σχηματικών, σε cad layer και pcb layer
• Συγγραφή Assembly κώδικα για τον intercom μικροελεγκτή και για τον sensors control μικροελεγτκή
• Συγγραφή Unix scripts για την διεπαφή μεταξύ μικροελεγκτών και του Industrial PC, το οποίο συγκέντρωνε τα sensors data, GPS data και είχε επικοινωνία μέσο GPRS με τα headquarters του Δήμου (κάτι βρωμερά γραφεία, με βρωμερούς χοντρούς τύπους).

Το ενδιαφέρον κομμάτι αρχίζει, όταν τελείωσε η σχεδίαση και περάσαμε στη φάση υλοποίησης, στο αμαξοστάσιο του Δήμου Πειραιά. Σαν υπεύθυνος του Project, βαφτίστηκα επιπλέον  Υπεύθυνος Εργοταξίου (δίχως να έχω κάποια πιστοποίηση Μηχανικού Ασφάλειας ή κάτι παρόμοιο), Συντονιστής της ομάδας των Τεχνικών (εδώ είχε μία λογική, αφού ήμουν ο μόνος που γνώριζε ακριβώς πως πρέπει να υλοποιηθεί κάθε είδους εγκατάσταση), Διεπαφή μεταξύ ανθρώπων Αμαξοστασίου και Datec. Κλασσικές Ελληνικές καταστάσεις. Θα ανοίξω μία παρένθεση για κάποια στοιχεία που έχουν ενδιαφέρον.

Το συγκεκριμένο project, ήταν αρκετά ελπιδοφόρο για την μελλοντική εικόνα της εταιρείας. Στον διαγωνισμό, είχαν κατέβει εταιρείες μεγαθήρια (της εποχής), όπως Siemens, Intracom, Zenon... αλλά με έναν εξαιρετικό Διαγωνιστή (και τεράστιος χαβαλές για το προσωπικό της Datec - από τις μεγάλες μου συμπάθειες) αλλά και την απαραίτητη μίζα, έκανε την κίνηση ΜΑΤ και πήρε το project. Είχα ενημερωθεί κατάλληλα, ποιοι άνθρωποι από το Δήμο του Πειραιά, είναι "δικοί" μας (δες προηγούμενη πρόταση), οπότε τους μιλάω ελεύθερα, και ποιοι ήταν "εναντίον" μας (πάλι στην προηγούμενή πρόταση υπάρχει η εξήγηση), οπότε τους μιλάω με επιφύλαξη και διπλωματικά. Εκείνοι όμως που σίγουρα ήταν εναντίον μας, έχοντας ακούσει άπειρο μπινελίκι και κατάρες από μεριά τους ήταν οι εργαζόμενοι του αμαξοστασίου. Άνθρωποι αγράμματοι, Πειραιώτες ψευτόμαγκες, βολεμένοι δημόσιοι υπάλληλοι με ελάχιστη όρεξη για εργασία, διαταράχθηκαν ανεπανόρθωτα μόλις έμαθαν πως στα οχήματα που οδηγούν θα εγκατασταθεί GPS ή αλλιώς ο "ρουφιάνος" όπως έλεγαν. Το που ακριβώς πήγαιναν κάποιοι οδηγοί με τα οχήματα του Δήμου, το γνώριζα εγώ κι η ομάδα μου, ειδικά στα δοκιμαστικά tracking που εκτελέσαμε αργότερα.

Το αμαξοστάσιο του Πειραιά, είναι από τα πιο βρώμικα μέρη που έχω βρεθεί στη ζωή μου. Όλες οι αισθήσεις βομβαρδίζονταν από μπόχα και σιχαμάρα. Ο αέρας μύριζε έντονη σκουπιδίλα, το μέρος θύμιζε κάτι εγκαταλελειμένα βενζινάδικα σε αμερικάνικη ταινία τρόμου late 90's, το μόνο που άκουγες είναι οι φωνές των υπαλλήλων του Δήμου που σε κάθε πρόταση έβαζαν και 5-6 βρισίδια, δεν διακινδυνεύαμε να αγγίξουμε τίποτε δίχως γάντια προστασίας και βέβαια στο μικρό καφενείο της γριούλας οι καφέδες και τα μεζεδάκια είχαν γεύση αποσάθρωσης και σήψης. Με τον καιρό τα συνηθίσαμε όλα και νοιώθαμε σαν το σπίτι μας.

Η επιστασία και καθοδήγηση των τεχνικών μου, ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα. Παιδάκια 17-18 ετών που είχαν τελειώσει ένα ΤΕΛ ή κάποιο ΙΕΚ, ήταν υπό τις οδηγίες μου, για το που και πως θα υλοποιήσουν κάθε εγκατάσταση. Η αλήθεια είναι πως για να δώσω το καλό παράδειγμα, χώθηκα αρκετές φορές μέσα στα σκατά/σκουπίδια/σιχαμένες μάζες που δεν θέλω να ξέρω τι ακριβώς ήταν/και άλλα τέτοια, ώστε να μην τους δώσω πάτημα να λένε "εσύ το παίζεις προϊστάμενος  κι εμείς δουλεύουμε στα σκατά". Με τον καιρό ανέπτυξα καλές σχέσεις μαζί τους, ενώ το υποχθόνιο μέρος μας οδήγησε να εμπλουτίσουμε το λεξιλόγιο μας, με κάθε είδους βρισιά. Η αλήθεια είναι, πως το να είσαι καθημερινά σε ένα τέτοιο μέρος για μήνες, δεν σε αφήνει ανεπηρέαστο. Οπότε, αν κάποιος ήθελε να ζητήσει από τον συνάδελφο, π.χ. έναν πριτσιναδόρο, έπρεπε πρώτα να τον κοσμήσει (τον πριτσιναδόρο, όχι τον συνάδελφο) με διάφορα επίθετα και μετοχές που ξεκινούσαν συνήθως από το γράμμα 'γ'.

Το highlight της εργασιακής μου εμπειρίας στο συγκεκριμένο project, ήταν το περιστατικό κλοπής. Ένα ωραίο πρωινό, πριν ακόμη πιω τον καφέ με γάλα και μπίχλα από τη γριούλα, ανακάλυψα πως από ένα όχημα έλειπε το industrial PC και κάποιοι αισθητήρες. Προφανώς κάποιος μπουρτζόβλαχος οδηγός, θεώρησε πως θα μπορούσε να πουλήσει το συγκεκριμένο 'κουτί' που είχε κλειδωμένο hardware και έτρεχε ένα custom Unix λειτουργικό. Η συνέχεια ήταν καταιγιστική. Αστραπιαία αντίδραση από τον αντιδήμαρχο Πειραιά (εκείνος που ήταν υπεύθυνος καθαριότητας), έναν θεόχοντρο τύπο, ντυμένος με κόκκινο παλτό από τη μπουτίκ του Ολυμπιακού, έμπειρη τραχιά φωνή από χρόνιο χασίς, έφτυνε τις λέξεις και με απειλούσε πως οι κατηγορίες μου είναι ανυπόστατες. Ήταν από τις περιπτώσεις που δεν με έπαιρνε να του πάω κόντρα, οπότε το έπαιξα τυπικός Κινέζος  όταν ήρθε η ώρα για την ένορκη εξέταση, κατέθεσα τα γεγονότα όπως έγιναν και ποτέ δεν έμαθα το αποτέλεσμα της όλης διαδικασίας.

Από την Datec, πήρα πολύτιμη γνώση κι εμπειρία. Η πρώτη μου επαγγελματική σοβαρή επαφή με Embedded Systems και Project Management, πρακτικές ηλεκτρομηχανολογικές γνώσεις, Ελληναράδικο teamworking, ακραίες συνθήκες εργασίας.
Γιατί χώρισαν οι δρόμοι μας, η παρακάτω καταγγελία τα εξηγεί όλα:

Οι υπάλληλοι της εταιρείας Datec Ηλεκτρονικής ΑΒΕΕ, συνεχίζουν για έκτο μήνα να είναι απλήρωτοι και βρίσκονται πλέον σε επίσχεση εργασίας για άγνωστο χρονικό διάστημα. Ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας συνεχίζει να κάνει δουλειές με το Δημόσιο και να κερδίζει, χωρίς βέβαια να καταβάλλει τους μισθούς στους εργαζόμενους. 
Οι εργαζόμενοι βρίσκονται πλέον σε απελπιστική κατάσταση και έχουν κινηθεί νομικά για την αποκατάσταση της αδικίας, καθώς, όπως φαίνεται, σπρώχνονται από την εργοδοσία, σε παραίτηση από τα νόμιμα δικαιώματα τους.
Εκείνος βέβαια συνεχίζει κανονικά τις εργασίες σε νεόκτιστη παρακαλώ οικοδομή, δίπλα στην εταιρεία του, χωρίς ντροπή. Ας σημειωθεί, πως κάποιοι από τους εργαζόμενους, έχουν οικογένεια με παιδιά και βρίσκονται στο χείλος της οικονομικής καταστροφής.

Ποτέ δεν πίστεψα πως ο Γιαπ Σταμ υπήρξε βρώμικο λαμόγιο. Πιστεύω πως αν ήταν στο χέρι του, θα ήταν ένας καθαρός επιχειρηματίας, που αγαπούσε αυτό που έκανε. Απλά πίσω από κάθε μεγάλο άντρα, που τα έκανε σκατά στη ζωή του, υπάρχει μία γυναίκα. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η γυναίκα του και συνιδιοκτήτρια.

Web Radio - Ελληνικό Ποδόσφαιρο

11/4/2013

Καλεσμένος: Βασίλης - Παλαίμαχος ποδοσφαριστής

Playlist:

1. AC/DC - Highway to hell
2. Motorhead - Ace of spades
3. Rage - In a nameless time
4. Manowar - Blood of my enemies
5. Nightwish - Planet hell
6. Blind Guardian - You' re the voice
7. Grave Digger - Morgana Le Fay
8. Edguy - Out of control
9. D&W - Immigrant song
10. Dream Evil - Hail to the king
11. Judas Priest - Heading out to the highway
12. Avantasia - Another angel down

Project Hephaestus - Part I

Η Μηχατρονική είναι η μία επιστήμη την οποία αγαπώ ιδιαίτερα. Αποφάσισα να εκπονήσω ένα μεγαλεπήβολο Open Source - in House Project, υπό την κωδική ονομασία Hephaestus. Σε κάθε μέρος, θα αποδίδω με φωτογραφίες την εξέλιξη του project, παράλληλα όμως θα ανεβάσω πάσης φύσεως source code (Firmware, Application Software, Middleware), Ηλεκτρομηχανολογικά σχέδια (Electric Schematics, cad files), και βέβαια αναλυτικά Ηλεκτρονικά σχέδια (Electronic Circuit Design, PCB Layers).

Για την ώρα μία αρχική φωτογραφία:

Yeap, Arduino MEGA 2560.

B.N.R

Η ιστοσελίδα του Brian Russ, πρέπει να είναι η παλαιότερη ιστοσελίδα που εξακολουθώ να την επισκέπτομαι σε τακτική βάση. Με αφορμή την ολοκλήρωση της Top 100 Songs λίστας, αποφάσισα να του γράψω, ένα λιτό Email. Με χαροποίησε ιδιαίτερα το ότι μου απάντησε (το ίδιο λιτά).

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hello Brian,

I want to congratulate you for the website (one of the eldest visitors, since 1997) and for your favorite list you published. Four months before, I followed your concept and announced my personal
top 100 list in my blog. I am very pleased that we have (at least) one (but only) common song between our lists, Blood of my Enemies (Manowar), I have it in #56.

Carry on brother, I wish you the best!

Vasilios
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

That is awesome (that we only have one song in common) -- it proves my point about the diversity of metal. So many great bands in so many different styles. Thanks for the kind words and the support!

Brian

Resident Evil 3

Ολυμπιακός Πειραιώς - Ανασκόπηση - 1992

Τίτλοι:

• Κύπελλο Ποδοσφαίρου Ανδρών
• Σούπερ Καπ Ποδοσφαίρου Ανδρών
• Πρωτάθλημα Πετοσφαίρισης Ανδρών
• Κύπελλο Πετοσφαίρισης Ανδρών
• Πρωτάθλημα Υδατοσφαίρισης Ανδρών
• Κύπελλο Υδατοσφαίρισης Ανδρών

Αποσπάσματα:

• 1ος Τελικός Κυπέλλου, ΠΑΟΚ - Ολυμπιακός
• 2ος Τελικός Κυπέλλου, Ολυμπιακός - ΠΑΟΚ
• Τελικός Champions Cup, Ολυμπιακός - Ραβέννα
• Τελικός Κυπέλλου, Ολυμπιακός - Ν.Ο Πατρών

Ελληνοφρένεια

Εδώ και πολλά χρόνια, ακροατής της Ελληνοφρένειας, έδωσα μέσα από την εκπομπή, συνομιλώντας με τον Αποστόλη Μπαρμπαγιάννη, τους χαιρετισμούς στην πολυαγαπημένη μου πατρίδα, το Νέο Ηράκλειο.

Σημείωση: Στην περίπτωση που ο Αποστόλης δεν συμπεριλάβει το ηχητικό στην εκπομπή, έκανα τη δική μου ηχογράφηση για το ιστορικό του θέματος.

Ηλεκτρονικά Αισθητήρια & Μετρήσεις - Part III

Η απάντηση της άλλης πλευράς ήταν ύπουλη, γελοία, κι ανόητη. Το μέγεθος της ανοησίας ήταν τόσο μεγάλο, που θα έπρεπε να είχα προχωρήσει της δημοσίευσης των παράνομων συμβάσεων των συγγενών του "Προϊσταμένου", γιατί τόση συσσωρευμένη βλακεία δεν πρέπει να μένει ατιμώρητη.

Την επόμενη ημέρα των γεγονότων, ένα φοιτητής-τσιράκι του πρώην αφεντικού μου, κάνει μία επώνυμη ανάρτηση στο επίσημο forum της σχολής. Αντικειμενικά, ο συγκεκριμένος φοιτητής, υπήρξε από τους καλύτερους εκκολαπτόμενους Μηχανικούς Συστημάτων, με ευρύτατες γνώσεις σε Embedded Programming και Industrial Electronics. Βέβαια με την κίνηση αυτή, ανέδειξε και μία ακόμη ιδιότητα, εκείνη του κλαπαρχιδιού. Με τον συγκεκριμένο φοιτητή είχα άριστες σχέσεις στον κοινό χώρο των συστεγαζόμενων εργαστηρίων, και παρά το ότι δεν υπήρξε δικός μου φοιτητής, δεν είχε καμία ανοιχτή διαφορά μαζί μου, εξαπέλυσε λεκτική επίθεση μέσα από το forum. Στην πραγματικότητα, το κείμενο δεν το έγραψε ο ίδιος, αλλά το παλιό μου Boss. Σε αυτό είμαι 100% σίγουρος για 2 λόγους:

1. Παραθέτει πληροφορίες που αφορούν τη σύμβασή μου, στις οποίες δεν μπορεί να έχει πρόσβαση κάποιος φοιτητής.
2. Ο συγκεκριμένος φοιτητής, έχει γνωστό πρόβλημα προχωρημένης δυσλεξίας. Δεν θα μπορούσε να συντάξει κείμενο, δίχως δεκάδες ορθογραφικά λάθη (το οποίο έπραττε κατ' εξακολούθηση στο forum). Αντιθέτως το κείμενό του είναι ορθογραφικά άψογο.

Να πω την αλήθεια, δεν περίμενα από φοιτητή τέτοια αντίδραση (πλην από κάτι κομματόσκυλα ΔΑΠίτες, που στήριζαν αμοιβαία τον Προϊστάμενο, αλλά όχι από κάποιον μη πολιτικοποιημένο). Πέρα από την αηδία για το πρόσωπο του φοιτητή, έχω ξεκαθαρίσει πως αν συναντηθούν επαγγελματικά οι δρόμοι μας (είτε έμμεσα  είτε άμεσα, είναι μικρός ο κόσμος) και λογικά λόγω ηλικίας θα είμαι σε πλεονεκτική θέση απέναντί του (8-9 χρόνια διαφοράς), θα λάβει από εμένα τον επαγγελματικό του τάφο. Δεν είναι θέμα εκδίκησης, είναι νομοτελειακό πως τέτοια κλαπαρχίδια σκουλήκια πρέπει να τα λιώνεις όπου τα βρεις.

Ακολουθεί η ανάρτηση σε Italics, ενώ με bold η απάντηση που δίδω σε κάθε point.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Διάβασα για όσα γράψανε για τον κ. προϊστάμενο και θα ήθελα να εκθέσω μια άλλη άποψη που θεωρώ είναι πιο αντικειμενική.

Α) Το εργαστήριο Σ.Α.Μ συμπίπτει με το εργαστήριο Aισθητήρια και μετρήσεις για τον εξής λόγο: Ο Κ. ... θα μεταφερθεί σε άλλες αίθουσες (Α114, Α115) άρα τα Aισθητήρια θα γινόντουσαν στην Α115 και τα Σ.Α.Μ στην Α114. Ο λόγος που δεν είναι έτοιμα τα εργαστήρια (και γίνονται ακόμα στην παλιά αίθουσα)  είναι γιατί δεν υπάρχει χρηματοδότηση από το ΤΕΙ, η μόνη χρηματοδότηση που υπάρχει αυτή την στιγμή  είναι από το ΚΕΠΙΣ.

Οι καινούργιες αίθουσες ήταν έτοιμες, αλλά άδειες. Δεν είχε μεριμνήσει κανείς (δηλαδή ο Προϊστάμενος του Τομέα/Τμήματος) να οργανώσει την μεταφορά των μηχανημάτων και του εξοπλισμού, οπότε βρήκε ως πιο λογική λύση να προξενήσει συνωστισμό 3 τμημάτων μέσα σε μία αίθουσα, την ίδια ώρα!!! 

Το επιχείρημα της χρηματοδότησης ήταν αστείο, όλοι γνώριζαν πως τα χρήματα του ΚΕΠΙΣ πήγαιναν στις τσέπες των εμπλεκόμενων καθηγητών και συνεργατών, ούτε ευρώ δεν πήγε για να χρηματοδοτηθεί ο εξοπλισμός του εργαστηρίου.

Β) Το πρόγραμμα είναι δουλειά πολλών ατόμων και δεν μπορεί να κατηγορηθεί  μόνο ένα άτομο. Το πρόγραμμα άλλαξε για να μην συμπίπτουν εργαστηριακά μαθήματα με μαθήματα θεωρίας του ίδιου εξαμήνου ώστε οι σπουδαστές να μπορούν να παρακολουθήσουν όλα τα μαθήματα. Κάποιοι έχουν κάνει πολύ δουλειά για χάριν μας και δεν αξίζει να τους κατηγορούμε…

Στο παλαιό πρόγραμμα δεν υπήρχε κανένα τέτοιο πρόβλημα, απλά ο Προϊστάμενος άλλαξε το πρόγραμμα για να μην χρειάζεται να παρευρίσκεται στη σχολή καθημερινά αλλά μόνο Πέμπτη και Παρασκευή. Το μεγάλο ατόπημα όμως είναι, πως το άλλαξε 3 ημέρες πριν την επίσημη έναρξη μαθημάτων, χωρίς να ειδοποιήσει τους εμπλεκόμενους συνεργάτες του. Και βέβαια είχε τη φαεινή ιδέα, να τοποθετήσει διαφορετικά εργαστήρια, στην ίδια αίθουσα την ίδια ώρα!!! (όσες φορές και να το γράψω, δεν μπορώ να το χωνέψω).

Γ) (εξοπλισμός στο εργαστήριο) Το εργαστήριο Αισθητήρια το μόνο που έχει ως εξοπλισμό είναι το LABVIEW (που υπάρχει). Αν όμως το λες αυτό για τα Σ.Α.Μ (δηλαδή αγορά  των microcontrollers   ,software και hardware ) η κάθε εργασία είναι ξεχωριστή στα Σ.Α.Μ δηλαδή μία που θα έχει έναν μικρό microcontroller μπορεί να κοστίζει (μαζί με διάτρητη πλακέτα και αντιστάσεις ,πυκνωτές) 10 ευρώ  , ενώ μια άλλη που θα χρειάζεται ένα Microsoft  Visual Studio μπορεί να κοστίσει μέχρι 10.000 ευρώ (αν πάρει το 2008). Επίσης είχε γίνει προσπάθεια από τον κ.... μαζί με το βιβλίο τον Σ.Α.Μ να δίνεται ο προγραμματιστής  που αναγκαστικά το έχουνε όλες οι εργασίες.

Το forum της σχολής το παρακολουθούν όλοι οι φοιτητές, και το συγκεκριμένο θέμα είχε μεγάλη απήχηση (λογικό ήταν, ψοφάμε για τέτοια). Εδώ γίνετε προσπάθεια να αλλοιώσει την πραγματικότητα με ανακρίβειες, διότι το θέμα αγοράς εξοπλισμού από τους ίδιους τους φοιτητές, πόνεσε, και πρέπει να πόνεσε άσχημα.

Το εργαστήριο των Ηλεκτρονικών Αισθητηρίων, ήταν βασισμένο στην κατασκευή κάποιου Hardware το οποίο θα επικοινωνούσε με το Labview (το οποίο παρεμπιπτόντως, εγώ το είχα προμηθεύσει - cracked version - στο εργαστήριο και στους φοιτητές). Το Boss, και ο συγκεκριμένος φοιτητής, γνώριζαν πως οι εργασίες των Ηλεκτρονικών Αισθητηρίων, απαιτούσαν έξοδα 30 - 100 ευρώ (ανάλογα την εργασία). Γνώριζαν επίσης πολύ καλά, πως αυτά τα έξοδα, επειδή ήταν ενάντια στις αρχές μου να ζητήσω να τα καλύψουν οι φοιτητές, τα κάλυπτα από την τσέπη μου (περίπου 300-400 ευρώ ανά εξάμηνο).

Εδώ υπήρξε μεγάλο ατόπημα. Σύμφωνα με τον νόμο, οι εργαστηριακές ασκήσεις κάθε ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος, καλύπτονται από τον προϋπολογισμός των ιδρυμάτων. Το Boss είχε βρει έναν ωραίο τρόπο, να βάζει τους φοιτητές να αγοράζουν εξειδικευμενο hardware για τις εργασίες τους, το οποίο ύστερα έμενε ως εξοπλισμός του εργαστηρίου. Για αυτό και δεν μπαίνει σε λεπτομέρειες να απαντήσει στο συγκεκριμένο θέμα, αλλά γράφει παπαριές περί Visual Studio και πόσο γαμάτο είναι το βιβλίο του Boss (το οποίο αντικειμενικά είναι καλό).  

Δ) Το ΚΕΠΙΣ διεξάγεται στο εργαστήριο εις γνώσει από όλο το ΤΕΙ (Πρόεδροι κ.τ.λ)!  Έξαλλου το ΚΕΠΙΣ χρηματοδοτεί το εργαστήριο!! Δηλαδή προσφέρει στο εργαστήριο! Όπως αναφερθήκαμε και προηγουμένως τα καινούρια εργαστήρια χρηματοδοτούνται μόνο από το ΚΕΠΙΣ (μέχρι στιγμής).

Επανέρχεται με το ΚΕΠΙΣ, μήπως και πείσει κανένα  Καταρχάς η διεξαγωγή ΚΕΠΙΣ, σε ώρες μαθημάτων ήταν παράνομη, ενώ ο φορέας διεξαγωγής του ΚΕΠΙΣ ήταν φυσικό πρόσωπο και όχι ο Τομέας Μαθημάτων (σε αυτή την περίπτωση, όντως θα μπορούσε να χρηματοδοτεί τα εργαστήρια του Τομέα). Εδώ με βοήθησε αρκετά η ΠΚΣ, από τους οποίους ζήτησα να μου δώσουν επίσημα τους όρους διεξαγωγής του ΚΕΠΙΣ, σε σχέση με τους εμπλεκόμενους καθηγητές, έγγραφα που κάνουν συντροφιά στις συμβάσεις κόρης και γυναίκας του Boss. Βέβαια οι ΠΚΣίτες, αρνήθηκαν να με στηρίξουν σε περίπτωση που πηγαίναμε σε δικαστήρια, γιατί ήταν κότες.

Ε) Ο "κ". ... πληρωνόταν για  4 ώρες σε αυτό το εξάμηνο κάνοντας 4 ώρες στο εργαστήριο και καμία φορά θα έκανε και θεωρία δηλαδή το πολύ να έκανε 6 ώρες την βδομάδα! Σε αυτό μπορεί να έχει δίκιο! Αν  όμως ανατρέξουμε στο προηγούμενο εξάμηνο ο "κ". ... πληρωνόταν για 8  ώρες  κάνοντας 2 ώρες εργαστήριο και θεωρία άλλες 2, δηλαδή συνολικά 4 ώρες. Πληρωνόταν το διπλάσιο με λίγα λόγια! Τότε φυσικά δεν υπήρχε κανένα παράπονο! Ένα λάθος που κάνει ο κ. ... είναι όταν του κάνουνε τις αιτήσεις για τα εργαστήρια συνήθως προτιμάει παιδιά από το τμήμα μας και όχι άτομα που έχουνε ακόμα και διδακτορικό. Φαίνεται όμως πως μερικοί δεν το ΕΚΤΙΜΟΥΝ αυτό!     

Καταρχάς, συγκρατήθηκα αρκετά, όταν διάβασα το κύριος μέσα σε εισαγωγικά. Ένα αρχιλαμόγιο καθηγητής και ένας γλείφτης φοιτητής να με αποκαλούν κύριο σε εισαγωγικά. Προσωπικά χέστηκα για τις προσφωνήσεις, δεν έχω τέτοια κόμπλεξ, αλλά αυτά τα εισαγωγικά με πείραξαν. Μάλλον έπρεπε να του είχα πηδήξει τη ζωή... anyway...

Εδώ πάλι προσπαθεί να επηρεάσει (αποτυχημένα) τους φοιτητές που δεν είχαν επιλέξει το μάθημά μου, οπότε δεν γνώριζαν τις ακριβείς λεπτομέρειες. Είχα 4 ώρες εργαστήριο και 3 ώρες θεωρία. Ήμουν από τους τυπικούς καθηγητές που εξαντλούσαν τις ώρες τους και δεν τις πετσόκοβαν. Επίσης, ποτέ δεν σημείωσα απουσία στο μάθημά μου, οπότε οι πρώτες δύο γραμμές γράφουν μπούρδες (εκτός από την πρόταση που λέει ότι έχω δίκιο). Το προηγούμενο εξάμηνο, είχα ακριβώς το ίδιο πρόγραμμα (4 εργαστήριο + 3 θεωρία), κι όντως πληρωνόμουν για 8 ώρες. Ο λόγος ήταν, για τη μισθοδοσία των εκτάκτων καθηγητών,  ο υπολογισμός γίνετε με δίωρα οπότε ή θα αμειβόμουν για 6 ώρες ή για 8. Δεν νομίζω πως υπάρχει λογικός άνθρωπος που θα προτιμούσε να αμείβεται για 6 ώρες ενώ εργάζεται 7, κι επιπλέον δεν ήταν δική μου επιλογή αλλά της Σχολής.

Όσο για το τελευταίο μέρος, όταν ξεκίνησα να εργάζομαι σαν καθηγητής, είχα ήδη 2 Master, σε αντίθεση με ένα κομματόσκυλο (πρώην ΔΑΠίτη που δεν είχε τίποτε) και εξασκούσε το δύσκολο καθήκον της γλάστρας στο εργαστήριο Σ.Α.Μ. Το αστείο είναι, πως όταν έκανα την αίτηση για καθηγητής, είχα επιλέξει άλλο εργαστήριο ως πρώτη μου επιλογή, αλλά το πρώην μου Boss, φρόντισε να με τραβήξει στην ομάδα του. Δεν τον διάλεξα, το αντίθετο έγινε, και το feedback των φοιτητών στα 3 χρόνια παρουσίας μου, ήταν αποστομωτικό.

Προσωπικά πιστεύω πως είμαστε ΤΥΧΕΡΟΙ σαν τμήμα που έχουμε καθηγητή τον κ .... γιατί είναι λίγοι που ασχολούνται μέχρι αυτή την ηλικία και λένε φράσεις όπως "Ελάτε να μας ρωτάτε γιατί γι' αυτό πληρωνόμαστε" ενώ οι περισσότεροι το παίζουνε ξερόλες!!!

Να αισθάνεσαι τυχερός που δεν σε έχω πετύχει ακόμη σε κάποια εταιρεία, που θα σου κάνω το βίο αβίωτο. Αλλά θα συμβεί κι αυτό. Όσο για την τελευταία πρόταση, έπρεπε να προσθέσει, "γι αυτό πληρωνόμαστε (εμείς και τα μέλη της οικογένειάς μας)...".

------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 

Η σχολή μου λείπει ώρες ώρες. Ήταν από τις καλύτερες εμπειρίες, και έληξε με άσχημο τρόπο. Όμως, όλα για κάποιο σκοπό γίνονται. Ακόμη και οι δυσάρεστες αναμνήσεις, δεν παύουν να είναι αναμνήσεις.

Staffort

Ηλιόλουστη Πρωταπριλιά, αποφάσισα να επισκεφθώ, την λίμνη Staffort, κάποια χιλιόμετρα έξω από το χωριό μου. Με σύμβουλο το Google Earth, χάραξα στο μυαλό την πορεία που θα έπρεπε να ακολουθήσω (στο περίπου), κατά τη διαδρομή χάθηκα (κλασσικά), και τελικά επισκέφθηκα άλλα μέρα (πανέμορφα), πλην της λίμνης. Το συμπέρασμά είναι: μία ακόμη φανταστική ποδηλατική βόλτα.

Το κομμάτι που συνοδεύει το βίντεο - χάραξη διαδρομής - από Google Earth, είναι το No Lies από Rage. Καθόλου τυχαία επιλογή, αφού στη διαδρομή το MP3 Player έπαιζε το album End of All Days.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.