Επαγγελματικά Χρόνια - Golden Years (Amos Net)

Ειλικρινά δεν θυμάμαι αν το όνομα ήταν με ένα ή με δύο 'm'. Χαλαρά η εταιρεία Amos Net, είχε το πιο ηλίθιο όνομα που συνάντησα ποτέ. Αίμα και άμμος. Ας δούμε τα γεγονότα με τη σειρά.

Με την αυτοπεποίθηση, της σπουδαίας εμπειρίας από την Datec, απάντησα στην αγγελία της Amos Net, για Μηχανικό Πληροφορικής. Έτσι τουλάχιστον ονομάτιζαν τη θέση, γιατί όπως θα αποδειχθεί στη συνέχεια, δεν είχαν ιδέα για το τι ακριβώς έψαχναν εκεί στην Amos. Η έδρα της εταιρείας ήταν στη Ν. Ιωνία, γεγονός ευχάριστο για εμένα, αφού ήταν 10 λεπτά από το σπίτι μου, οδηγώντας με το Scooter που είχα τότε (έναν Honda SH-50). Θυμάμαι πως αντίκρισα ένα ημιυπόγειο, θύμιζε πιο πολύ βιοτεχνία εσωρούχων παρά εταιρεία που ασχολείται με την Πληροφορική. Πριν περάσω στο πως εξελίχθηκε η συνέντευξη, να δώσω λεπτομέρειες για το ανθρώπινο δυναμικό της εταιρείας, σε σχέση με τη χωροταξία της.

Το ημιυπόγειο, ήταν ένας ενιαίος χώρος, με διαχωριστικά, ψεύτικης γυψοσανίδας, ώστε να δημιουργούνται τέσσερις ισομερείς χώροι. Οι δύο πρώτοι, ήταν τα γραφεία των 2 βασικών μετόχων της εταιρείας, ο τρίτος το εργαστήριο/τεχνικό τμήμα και ο τέταρτος διαχωριζόταν ξανά σε ένα μικρό γραφείο για τη γραμματέα/λογίστρια, ένα ακόμη πιο μικρό γραφείο τουαλέτα για τον 3ο μικρομέτοχο της εταιρείας και μία κανονική τουαλέτα. (μία κάτοψη από Autocad, θα ήταν πιο περιγραφική)

Ο πρώτος βασικός μέτοχος (και μάλλον ιδρυτής) της Amos Net ήταν ένας ΠΑΣΟΚος 45άρης, που πρέπει να ξεκίνησε την καριέρα του ως λαμόγιο πωλητής του Νερού από το Καματερό (ψάξτε το όσοι δεν το γνωρίζετε). Το επίπεδο μόρφωσής του, πιθανότατα σταμάτησε στο Δημοτικό, αλλά τη δεκαετία του 80 έβγαλε κάποια χρήματα στοχεύοντας στην παρθένα αγορά της Amiga/Commodore/Atari.

Ο δεύτερος μέτοχος, μου ήταν πιο συμπαθής. Γύρω στα 35, με προσεγμένο ντύσιμο, αρώματα, μαλλί πήχτρα στο ζελέ, και ύφος πάντα σοβαρό και ψύχραιμο.

Ο μικρομέτοχος, ήταν από τους πιο γελοίους ανθρώπους που γνώρισα ποτέ στη ζωή μου. Απόφοιτος του Μαθηματικού, στα 29 του χρόνια, ένοιωθε βασιλιάς στο γραφείο τουαλέτα. Σε εκείνη την τουαλέτα έδωσα μία απολαυστική συνέντευξη.

Κύρια δραστηριότητα της Amos Net ήταν το εμπόριο PC Hardware, ενώ παρείχε υπηρεσίες όπως: PC Service, στήσιμο Δικτύων, κατασκευή Software και Web Development. Οι προαναφερθέντες (οι μέτοχοι), ήταν παντελώς άσχετοι, σε όλα τα πεδία, πλην των πωλήσεων. Φαντάζομαι, πως ακόμη και σαν πωλητές, ήταν πλήρως αποτυχημένοι κι άχρηστοι, αφού η εταιρεία πάτωσε σε λίγο χρονικό διάστημα, σε μία εποχή που κι ο πιο ανίδεος μπορούσε να πλουτίσει από την πώληση PC parts.

Στη συνέντευξη, ο Μαθηματικός μου εξήγησε πως θέλουν κάποιον που να μπορεί να γνωρίζει από PC Hardware, Δίκτυα Η/Υ, Software και Web. Αυτό που δεν μου εξήγησε, ήταν πως ήθελαν ταυτόγχρονα να εκτελεί χρέη PC parts delivery, καθαρίστρια, παιδί για όλες τις δουλειές. Μου έδωσε και τις πολύτιμες συμβουλές τις οποίες τις παραθέτω για όποιον ενδιαφέρεται να μάθει, τι δεν πρέπει να κάνει για να μη γίνει αποτυχημένος όπως ο φίλτατος Μαθηματικός που γνώρισα στην Amos.

•  Ένιωθε τόσο σπουδαίος στην τουαλέτα γραφείο, που ξεκινούσε την εργασία του από τις 6:00 και έφευγε στις 22:00 (δίχως πραγματικό αντικείμενο εργασίας, πέρα από το να τρέχει στους πελάτες να εισπράξει χρήματα).
• Μου έδωσε τη συμβουλή να ξυρίσω τα τραγίσιο μούσι (από τότε το επεξεργαζόμουν, μέχρι να καταλήξω στη σημερινή μορφή), γιατί ο επιτυχημένος άνθρωπος είναι ο ξυρισμένος.
• Να φροντίσω να κάνω φίλους τα μελλοντικά αφεντικά μου (κοινώς να μη φέρω αντίρρηση σε ότι μπούρδα μου ζητήσουν κατά την εργασία μου), ώστε να έχω εξέλιξη.

Η πρόσληψη έγινε, αν και είχα τις επιφυλάξεις μου για το πως θα εξελιχθεί η συνεργασία με τους χαμένους. Πρέπει να ομολογήσω πως το εργαστήριο ήταν όμορφα εξοπλισμένο, καθαρό, προσεγμένο, ένοιωθα ωραία εκεί μέσα. Μου έκανε εντύπωση πως 3 ανίδεοι άνθρωποι μπόρεσαν να εξοπλίσουν ένα τόσο καλό εργαστήριο, αλλά η απορία μου λύθηκε όταν ο Μαθηματικός μου εξήγησε πως είχαν έναν εξωτερικό συνεργάτη που τους καθοδήγησε, ο οποίος όμως δεν ήθελε να συνεργαστεί περαιτέρω μαζί τους (γιατί άραγε). Όσο δεν σουλατσάριζαν στο εργαστήριο τα "αφεντικά", και όσο δεν γκάριζαν στα meetings που έκαναν (κραυγές απόγνωσης για το πως θα σταυρώσουν πελάτη), τα tasks που είχα να κάνω μου κρατούσαν ευχάριστη συντροφιά. Αυτά, για τις 2 πρώτες ημέρες, γιατί την 3η (και τελευταία) το πράγμα στράβωσε άσχημα.

Το πρωί της τελευταίας ημέρας, το στιλάτο αφεντικό μου έφερε ένα πράγμα σαν καροτσάκι που το είχε για να βάζει τους καφέδες και τα σάντουιτς, να το καθαρίσω, να το τρίψω και να το γυαλίσω. Στράβωσα μεν αρκετά, αλλά ήταν πρωί (δεν είχα προλάβει να πιω καφέ) και δεν είχα τις εσωτερικές άμυνες και την όρεξη να στείλω τον στείλω στον αγύριστο (αυτόν και το καροτσάκι του). Οπότε έκατσα υπομονετικά να τρίβω την αηδία που είχα μπροστά μου. Το μεσημέρι όμως, το γλυκό έδεσε. Το άλλο μεγάλο αφεντικό με κάλεσε στο γραφείο του (το μεγαλοπρεπές) μου έδωσε 3 ευρώ, ζητώντας να πάω στο απέναντι περίπτερο να του αγοράσω ένα πακέτο τσιγάρα. Αν είχα την τωρινή μου εμπειρία, θα του είχα ρίξει τις προσβολές της ζωής του, ώστε να τις θυμάται για καιρό. Όντας όμως άπειρος, κινήθηκα πιο ξενέρωτα (ψυχραιμία ονομάζεται). Τσέπωσα τα 3 ευρώ, πήρα την πιστή μου τσάντα (αφού την γέμισα με ότι μπορούσα να βουτήξω από το εργαστήριο), βγήκα από την εταιρεία (και καλά πάω στο περίπτερο) και δεν ξαναγύρισα ποτέ.

Ομολογώ πως έκλεψα πράγματα (κάτι processors, κάτι μνήμες), αλλά από την άλλη δεν πληρώθηκα για τις 3 ημέρες. Όπως και να έχει, δεν ήταν σωστή η πράξη μου και το έχω μετανοιώσει αυτό, αλλά δεν θα σταθώ σε αυτό το γεγονός.

Στην Amos Net, έκατσα μόνο 3 ημέρες, κι όμως έχω έντονες μνήμες. Ίσως ήταν μία κομβική απόφαση (πέρα από το ότι ήταν μία γελοία εταιρεία), να μην ασχοληθώ επαγγελματικά με το PC Hardware/IT Expert, καριέρα σχετικά εύκολη και πολλά υποσχόμενη (εκείνη την εποχή), αλλά να συνεχίσω την σκληρή (αλλά όμορφη) πορεία στον κόσμο των Embedded Systems.